Ένα χρόνο συμπληρώνει ο Πρωινός Καφές του makthes.gr. Ο πρώτος που ήπιαμε ήταν στο δημαρχείο Θεσσαλονίκης με τον Κωνσταντίνο Ζέρβα. Επακολούθησαν πολλές συναντήσεις (μέχρι στιγμής 52), όλων των ειδών οι καφέδες, μεγάλη ανταπόκριση από τους αναγνώστες (και γι’ αυτό ευχαριστούμε), πολύωρες συζητήσεις, εκατοντάδες φωτογραφίες, αλλά και διάφορα απρόοπτα.

Όπως αυτό που μας συνέβη με τον καλό συνάδελφο Βασίλη Μόσχου, που βοηθά στις φωτογραφίες αλλά και ως δημοσιογράφος… χώνεται στις συζητήσεις. Πηγαίνοντας λοιπόν, στο καφέ της Θέρμης για να μιλήσουμε με τον συγγραφέα Γιώργο Σκαμπαρδώνη είχαμε καθυστερήσει. Και γιατί δεν υπολογίσαμε σωστά το χρόνο, αλλά και γιατί στο δρόμο ξεβίδωσε η πινακίδα του αυτοκινήτου μας. Έτσι βρεθήκαμε να την ψάχνουμε στα χωράφια, όταν το κινητό μου κτύπησε και η φωνή του Σκαμπαρδώνη ακούστηκε αρκετά ενοχλημένη, σχεδόν απειλητική. «Πού είστε; Γιατί αργείτε;».

Η σχετική ψυχρότητα συνεχίστηκε και όταν φτάσαμε στο καφέ, μετριάστηκε δε μόνο με την εξιστόρηση μιας παλιάς ιστορίας που είχε ο Γιώργος Σκαμπαρδώνης τη δεκαετία του 1960 στο ραντεβού του με τον Φρεντερίκο Φελίνι. Ο γνωστός σκηνοθέτης είχε στείλει έναν συνεργάτη του στο ραντεβού με τον Σκαμπαρδώνη για να τον ενημερώσει ότι θα αργήσει για πέντε λεπτά! «Έτσι πρέπει να γίνεται. Να μην αργεί κανείς στα ραντεβού του. Και όταν καθυστερεί να ειδοποιεί», μας είπε ο Σκαμπαρδώνης διδακτικά. Και μετά μαλάκωσε…

Ανατροπές είχε και ο καφές με τον Δημήτρη Γαλαμάτη. Ενώ είχαμε δώσει ραντεβού για τον πρωινό καφέ λίγες μόνο ώρες πριν ανέβει στο σάιτ ξαφνικά προέκυψε κάποια σημαντική συνάντηση εκτός Θεσσαλονίκης και έτσι ο καφές έγινε μέσω skype. Ήταν και ο μοναδικός μέχρι στιγμής ψηφιακός πρωινός καφές.

Μοναδική κατά κάποιο τρόπο και η απάντηση του Απόστολου Βεϊζαδέ, που ήταν ο μόνος που δεν πίνει καφέ! Έτσι ο πρωινός καφές στον «Θερμαϊκό» έγινε… πρωινή λεμονάδα.

Μικρό παρασκήνιο είχε και η κουβέντα μας με τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Το καφέ στο «Δάιο», όπου είχαμε το ραντεβού, ήταν γεμάτο κι έτσι καθίσαμε στον χώρο του πρωινού του ξενοδοχείου. Με την κουβέντα να έχει πολλά ωραία παραπολιτικά. Τόσο για αυτά που μας είπε όσο και γι’ αυτά για τα οποία δεν ήθελε να μιλήσει.

Με την Ντόρα Μπακογιάννη ο πρωινός καφές έγινε σε δόσεις. Η φωτογραφία τραβήχτηκε την περίοδο της φετινής ΔΕΘ στο «Όλυμπος Νάουσα», με φόντο έναν πολύ βρώμικο Θερμαϊκό. Και η συζήτηση έγινε τηλεφωνικά, όταν σε περίπου 25 λεπτά συζητήσαμε για σχεδόν όλη της τη ζωή.

Αν πρέπει να ξεχωρίσω κάποιον πρωινό καφέ αυτός ήταν σίγουρα η συνάντηση με τον 99χρονο δικηγόρο Νίκο Βασιλακάκι. Έγινε το σπίτι του, παρουσία της συζύγου του και είχε όλα τα παλιά καλά «κομφόρ». Με το που φτάσαμε στην είσοδο της πολυκατοικίας η ευγενική θυρωρός μας ενημέρωσε ότι «Κύριος Νίκος μας περιμένει». Την είχε ειδοποιήσει για τη συνέντευξη! Στη συνέχεια καφές στον καναπέ και πτιφουράκια. Όσο για τον κουβέντα μας ήταν γεμάτη από Ελλάδα και διδακτική.

Τι άλλο μπορεί να πει κανείς για έναν άνθρωπο που συμπλήρωσε πια τα 99 χρόνια και όταν τον ρωτάς τη γνώμη του για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή σε πηγαίνει ακόμη πιο πίσω. Δηλαδή, στον Ελευθέριο Βενιζέλο…

Για τη συνέχεια μερικές μόνος από τις ατάκες που ακούστηκαν στους πρωινούς καφέδες:

Κωνσταντίνος Ζέρβας (δήμαρχος Θεσσαλονίκης)

-Τύψεις για κάτι υπάρχουν;

Εκείνο που με ενοχλεί και για το οποίο κι εγώ ο ίδιος ενοχλούμαι, όταν μου συμβαίνει, είναι η αδικία. Όταν αισθάνομαι ότι αδίκησα κάποιον, πραγματικά, είναι ό,τι πιο βαρύ μπορώ να αναλογιστώ. Και κάθε βράδυ, όταν κάνω τον καθημερινό απολογισμό μου, σκέφτομαι ότι κάπου μπορεί να αδίκησα κάποιον και αν χρειάζεται να επανορθώσω.

-Το μαξιλάρι σου δηλαδή υποφέρει;

Όντως. Το μαξιλάρι μου υποφέρει, αν και όσο πάμε με βλέπει λιγότερες ώρες!

Νίκος Παπαϊωάννου (πρύτανης του ΑΠΘ)

-Στη Θεσσαλονίκη και οι πρώτοι έρωτες;

Εδώ είσαι ερωτευμένος με την ίδια την πόλη (γελάει). Είναι προφανές ότι τα πρώτα χρόνια της φοιτητικής ζωής είναι χρόνια που δεν ξαναγυρνούν, είναι μέσα στα όνειρά μας, είναι μέσα στο είναι μας και μας έχουν καθορίσει. Προφανώς λοιπόν υπήρχαν και έρωτες.

Θανάσης Εξαδάκτυλος (πρόεδρος Πανελληνίου Ιατρικού Συλλόγου)

-Τι λείπει σήμερα από την πολιτική ζωή της χώρας;

Θα ήθελα να εξαφανιστεί η έννοια του πολιτικού κόστους από την εξίσωση των πολιτικών αποφάσεων. Αυτό έχει δημιουργήσει διαχρονικά στη χώρα μας πολύ μεγάλα προβλήματα. Νομίζω ότι το μεγαλύτερο κόστος που πληρώνουμε ως κοινωνία είναι η αναβολή της λήψης αποφάσεων, επειδή φοβόμαστε το πολιτικό κόστος. Όμως η διατήρηση ενός προβλήματος είναι πολύ πιο ζημιογόνα από το πολιτικό κόστος της λύσης του.

Σταύρος Καλαφάτης (Υφυπουργός Μακεδονίας-Θράκης)

-Σήμερα η οικογένεια είναι τετραμελής.

Τετραμελής, συν τον Ζακού.

-Ζακού;

Ο Ζακού είναι το νέο μέλος. Four plus 1. Eίναι το υιοθετημένο σκυλάκι από την κόρη μου.

Ντέιβιντ Σαλτιέλ (πρόεδρος Ισραηλιτικής Κοινότητας)

-Τι μάθατε ως παιδί;

Εγώ έμαθα πριν μόλις από μερικά χρόνια όταν ζούσε ο μπαμπάς μια λεπτομέρεια της ζωής του που δεν την γνώριζα. Μου λέει μια ημέρα: ΄΄Σήμερα γιορτάζω’’. Του λέω: ‘’Μπαμπά, εσύ γεννήθηκες Φεβρουάριο. Πως γιορτάζεις τον Αύγουστο;’’ Και τότε για πρώτη φορά μου λέει: ‘’Ξέρεις σα σήμερα με είχαν πιάσει οι Γερμανοί στη Χαλκίδα, που είχα βγει για να ψωνίσω. Ήταν να με στείλουν στο Άουσβιτς. Το έμαθε η μητέρα σου που ήταν τότε έγκυος και πήγε στη γυναίκα του τότε αστυνομικού διευθυντή της Χαλκίδας. Γονατιστή την παρακάλεσε να με βγάλει από το μπλόκο’’. Απίστευτα πράγματα. Και η μάνα μου που ήταν μια απλή γυναίκα που είχε έρθει από τη Σμύρνη ως πρόσφυγας το κατάφερε. Οπότε ο πατέρας μου γιόρταζε τον Αύγουστο την απελευθέρωσή του. Μια ιστορία που δεν την είχε πει ποτέ σε κανένα...

Μαργαρίτης Σχοινάς (αντιπρόεδρος της Κομισιόν)

-Και κάτι προσωπικό για το τέλος: Τον Μάιο του 2024 λήγει η θητεία σας; Τι έπεται για τον πολιτικό Μαργαρίτη Σχοινά; Έχω ακούσει πολλά σενάρια για το τι θα κάνετε μετά. Από την άλλη ξέρω ότι συχνά στα δημόσια πράγματα δεν είναι εύκολο να απαντήσει κανείς για κάτι που θα γίνει σε 2,5 χρόνια. Τι διαθέσεις υπάρχουν;

Και εγώ έχω ακούσει πολλά πράγματα γι’ αυτά που θα κάνω μετά το τέλος της θητείας μου, αλλά όλοι αυτοί που μιλούν για τα πράγματα που θα κάνω δεν έχουν μπει στον κόπο να με ρωτήσουν (γελάει). Συνήθως προβάλλουν τις δικές τους ιδέες τάχα ως δικές μου σκέψεις.

-Εγώ σας ρωτώ πάντως.

Εσύ με ρωτάς και μπορώ να σου πω ότι το 2024 θα συμπληρώσω 35 χρόνια ενεργού πολιτικής και επαγγελματικής δράσης. Νομίζω ότι στη ζωή ενός άνδρα μετά από 35 χρόνια δουλειάς στην πρώτη γραμμή αυτό που πιο πολύ επείγει είναι ένας άλλος, διαφορετικός τρόπος ζωής που περιλαμβάνει τη συγγραφή και στη δική μου περίπτωση… την επιστροφή στη δική μου «Ιθάκη», τη Χαλκιδική.

Έλενα Ράπτη (βουλευτής της ΝΔ)

-Τι δε σας αρέσει στα κόμματα σήμερα;

Το όχι σε όλα, η στείρα άποψη, ο λαϊκισμός, η εύκολη υπόσχεση. Αυτή είναι η εικόνα της αντιπολίτευσης σήμερα στην Ελλάδα.

-Και τι σας ενοχλεί στην ελληνική πολιτική σκηνή εν έτη 2022;

Η αδυναμία να ενωθούμε ακόμη και σε αυτά που αποτελούν εθνικό συμφέρον.

Γιώργος Ορφανός (υποψήφιος δήμαρχος Θεσσαλονίκης)

-Άλλος κόσμος η Νορβηγία όπου εργάζεται η κόρη σας;

Σίγουρα η Νορβηγία όπως όλες οι βόρειες χώρες έχει διαφορετική νοοτροπία και τρόπο σκέψεως. Απέκτησε πλούτο και επιστρέφει ως κράτος ένα μεγάλο τμήμα των κερδών και των στους πολίτες με τη μορφή της κοινωνικής στήριξης σε όλα τα επίπεδα.
-Τι μπορούμε να μάθουμε από τους Σκανδιναβούς;

Μπορούμε να μάθουμε την προσήλωση στον στόχο και την οργάνωση των δράσεών μας.

-Τι μπορούν να μάθουν αυτοί από εμάς;

Μπορούμε να τους δώσουμε την σχέση που διατηρούμε ως οικογένεια και γενικότερα την επικοινωνία μεταξύ μας.

Σωκράτης Φάμελλος (βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ)

-Στο σπίτι τι συζητήσεις θυμάστε;

Κατ΄ αρχήν οι δύο γονείς κατάγονταν από μακριά. Ο πατέρας μου ήταν από τον Πύργο και η μητέρα μου από τη Φολέγανδρο. Ωραίες και μακρινές περιοχές που μας έλλειπαν. Δεν είχαμε πολλές οικογενειακές σχέσεις στη Θεσσαλονίκη αλλά συζητούσαμε πολύ για τους ανθρώπους που ήταν μακριά και από τις δύο οικογένειες και μας έλλειπαν. Συζητάγαμε και ακούγαμε πάρα πολύ μουσική. Ο πατέρας μου έπαιζε μπουζούκι και μας πήγε από πάρα πολύ μικρούς σε σχολή μουσικής. Όλο το «φαμελλέικο» έχει εμπλακεί με τα θέματα της μουσικής αλλά και ένας αδερφός της μητέρας μου έπαιζε λαούτο. Συνεπώς η μουσική και το ελληνικό λαϊκό τραγούδι ήταν πάντα παρόντα μέσα σπίτι μας. Εντάξει τα τελευταία χρόνια ήταν και η πολιτική. Δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς (γελάει).

Θέμελης Ιερισσιώτης (διασώστης-εθελοντής)

-Και ο εθελοντισμός;

Πιστεύω ότι το είχα από μικρός γιατί πάντα ήθελα να βοηθάω τον κόσμο. Πάντα. Βέβαια από αυτό μέχρι το να σώζεις μια ζωή υπάρχει απόσταση. Πρέπει να έχεις γνώσεις. Κι εγώ τότε δε γνώριζα. Απλά βοηθούσα γενικώς. Οποιος ήθελε βοήθεια, τον βοηθούσα. Η πρώτη μου «ενέργεια διάσωσης» ήταν σε ηλικία 14 χρονών. Εσωσα δύο ανθρώπους από πνιγμό. Πήγαν να ψαρέψουν και έπεσαν σε καταιγίδα, βούλιαξε η βάρκα τους και πήγα εγώ με τη δική μου τη βάρκα που ήταν πιο μεγάλη και ξύλινη και τους βρήκαμε. Ο ένας ήταν στο... παρά δευτερόλεπτο για να πάει στον άλλο κόσμο. Αψήφισα τον κίνδυνο. Σα να μην ήξερα τι σημαίνει. Τώρα που γνωρίζω το πως μπορεί να σώσεις έναν άνθρωπο από τις 10 κινήσεις που έκανα εκείνη την πρώτη φορά οι 8 ήταν λάθος. Κινδύνευσα να πνιγώ και εγώ. Ήθελα να σώσω, αλλά δεν ήξερα τον σωστό τρόπο.

Κώστας Μαμέλης (δικηγόρος)

-Ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ, γιατί;

Η γενιά μου, με «τους νέους που τους έλεγαν αλήτες», αυτούς που πάλεψαν, όσο μπόρεσαν, «για ένα ανοιχτό πουκάμισο, για μιαν Ελένη», γνωρίζει, τώρα στην ωριμότητά της, κυρίως ως βιωματική αίσθηση και λιγότερο ως πολιτική αποτίμηση, τι πολιτικός δάσκαλος και τι πνευματικός πατέρας ήταν ο Ανδρέας. Τι ευγενής και τι πολύπλευρος άνθρωπος υψηλής νοημοσύνης και πολιτικός. Τι μεγάλη αγκαλιά εμπιστοσύνης για τους νέους και τους ταπεινούς. Τι οδηγός ονείρων. Γεννημένος ηγέτης. Σε συνέπαιρνε. Σε γοήτευε!

Δημήτρης Γαλαμάτης (Γενικός Γραμματέας Ενημέρωσης και Επικοινωνίας)

-Πως ήταν εκείνα τα χρόνια η φοιτητική ζωή στη Θεσσαλονίκη;

Θα έλεγα ανεπανάληπτη!

-Θυμάστε τα στέκια;

Εν πλω, Ούζου Μέλαθρον, Μάσκες, Ολύμπιον και φυσικά το Morgan, κάτω από τα γραφεία της ΟΝΝΕΔ στην Παύλου Μελά!

-Και ροπή προς τη μουσική ως ερασιτέχνης dj…

Ναι, ναι. Από τις πιο αξέχαστες ενασχολήσεις. Υπήρξα για λίγο διάστημα και… ραδιοπειρατής, μαζί με μια παρέα, εκεί στον Σταυρό.

Γεωργία Βασιλειάδου (εντατικολόγος)

-Πως τα πήγαμε τελικά ως χώρα; Και σε ό,τι αφορά στο ΕΣΥ αλλά και σε ό,τι έχει να κάνει με τη συμπεριφορά του κόσμου.

Στο πρώτο κύμα το έγκαιρο καθολικό lock down μας προστάτεψε απόλυτα και αυτό αποτυπώνεται στον χαμηλό αριθμό θυμάτων. Κερδίσαμε χρόνο, μάθαμε από την εμπειρία των υπολοίπων χωρών και προετοιμάστηκε το ΕΣΥ. Η μετέπειτα εξέλιξη ήταν μέτρια, με κύρια αιτία το χαμηλό ποσοστό εμβολιασμού και του τεράστιου αριθμού ασθενών που κληθήκαμε να αντιμετωπίσουμε υπό τις αυστηρές υγειονομικές συνθήκες που επιβάλλει η μεταδοτικότητα του ιού. Οι στιγμές που ζήσαμε ήταν ένας συνεχής πόλεμος.

Παντελής Σαββίδης (δημοσιογράφος)

-Θυμάσαι το πρώτο σου κείμενο;

Το πρώτο υπογεγραμμένο κείμενό μου ήταν η παρουσίαση από τον Ανδρόνικο των ευρημάτων της Βεργίνας. Η παρουσίαση έγινε σε ένα κατάμεστο αμφιθέατρο της Φιλοσοφικής Σχολής. Θυμάμαι, συνάδελφοί του αμφισβητούσαν τους ισχυρισμούς του. Μέχρι που παρουσίασε τα φημισμένα κεφαλάκια -αν θυμάμαι καλά Φίλιππος, Ολυμπιάδα, Αλέξανδρος- τα οποία, όπως είπε, είχε ανακαλύψει την προηγουμένη στις ανασκαφές. Τα κεφαλάκια άλλαξαν το κλίμα αλλά οι αμφισβητήσεις συνεχίστηκαν. Προηγουμένως έκανα και άλλα ρεπορτάζ για την «Αυγή». Εκείνο που μου έμεινε ήταν η επίσκεψη στο Αγιο Όρος, το 1975, με υπουργό τον Μάρτη και Πρόεδρο της Βουλής τον Παπακωνσταντίνου, για να καλύψω το γεγονός και τα εγκαίνια του εργοστασίου Ζάχαρης στην Ορεστιάδα. Θυμάμαι, τότε, ο Γιάννης Λιάπης μου είπε να δώσω στοιχεία από το ρεπορτάζ και στην «Ελευθεροτυπία». Αντιλαμβάνεστε τι σήμαιναν όλα αυτά για έναν 20χρονο δημοσιογράφο της εποχής εκείνης (γελάει).

Δημήτρης Βαρτζόπουλος (βουλευτής της ΝΔ)

-Διαβάζω στο βιογραφικό σας ότι ήσασταν άριστος μαθητής…

(Γελάει). Πάντοτε.

Ήσασταν αυτό που λέγαμε κάποτε «σπασίκλας» ή εκτός από τα διάβασμα είχατε και εξωσχολικά χόμπι εκείνη την εποχή; Τι κάνατε ευχάριστα;

(Γελάει). Διάβαζα πολύ. Έπαιζα ποδοσφαιράκι και τα Σαββατοκύριακα ποδόσφαιρο, δεξί μπακ.

-Γιατί επιλέξατε την Ιατρική, όπου και εισήλθατε πρώτος στις εισαγωγικές εξετάσεις της χρονιάς σας;

Είχα ξεκινήσει για ναυπηγός. Ήταν της μόδας τότε. Η μητέρα μου με έπεισε για την Ιατρική.

Ανδρέας Παπαμιμίκος (δικηγόρος)

-Έχετε ζήσει 4 αρχηγούς στη ΝΔ. Τον Κώστα Καραμανλή, τον Αντώνη Σαμαρά, τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη και τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Πως θα τους χαρακτηρίζατε;

(Σκέφτεται για λίγο). Καραμανλής, στρατηγικός. Σαμαράς, αποτελεσματικός και για τα δύσκολα. Μεϊμαράκης, εμπειρία. Μητσοτάκης, ο manager που φέρνει νίκες.

Γιάννης Μπουτάρης (πρώην δήμαρχος Θεσσαλονίκης)

-Με τα κορίτσια πώς τα πήγαινες;

Με τα κορίτσια… Στη Δευτέρα γυμνασίου μια ξαδέλφη μου εξ αγχιστείας έκανε ένα πάρτι γνωριμίας και φώναξε και εμένα. Βλέπω εγώ την Αθηνά και ξεράθηκα. Αυτό ήταν (γελάει).

-Από τότε η γνωριμία;

Αυτό έγινε το 1954. Τελικά τα φτιάξαμε το 1958. Γι' αυτό και το τατουάζ. (Το δείχνει) Το τατουάζ έχει τους εξής αριθμούς: 1942 που γεννηθήκαμε και οι δύο, 13 Αυγούστου αυτή, 13 Ιουνίου εγώ. Το 1958 τα φτιάξαμε, πέθανε το 2007 και έκανα τον Πήγασο που είναι ένα παραμύθι. Οπως ήταν και η ζωή μου μαζί της.

Θόδωρος Παπαδόπουλος (δήμαρχος Θέρμης)

-Μια ζωή αυτοδιοίκηση θα μπορούσε να είναι ο τίτλος της ταινίας της ζωής σας: Εκλεγήκατε για πρώτη φορά κοινοτικός σύμβουλος Θέρμης το 1982. Πώς προέκυψε;

Τυχαία. Λόγω παρέας. Αποφάσισε τότε η παρέα που ήμασταν όλοι 25ρηδες να ασχοληθούμε με τα κοινά. Με έπεισαν και εμένα. Τότε το σύστημα ήταν με εκλογή και έβγαινε ο πρόεδρος της κοινότητας. Όποιος έπαιρνε παραπάνω ψήφους έβγαινε. Τότε πήραμε 12 ψήφους περισσότερους και βγήκαμε. Από τότε διοικεί αυτή η παράταξη. Έχει εμπλουτισθεί βέβαια, γιατί τότε ήταν περισσότερο πασοκική. Από τότε που ανέλαβα εγώ η παράταξη δεν έχει χαρακτήρα ούτε κομματικό ούτε προσωπικό. Απαρτίζεται από ανθρώπους που αγαπούν τον τόπο τους και θέλουν να προσφέρουν.

Λάζαρος Κυρίζογλου (δήμαρχος Αμπελοκήπων-Μενεμένης)

-Ξαναγυρνάμε στα της ευρύτερης πολιτικής. Έχετε ζήσει ως δήμαρχος πολλούς πρωθυπουργούς. Σημίτης, Καραμανλής, Παπανδρέου, Σαμαράς, Τσίπρας, Μητσοτάκης. Με ποιόν τα πήγατε καλύτερα;

Ξεχάσατε και τους υπηρεσιακούς (γελάει). Φυσικά με τον Κώστα Καραμανλή, γιατί ως βουλευτής της Α’ Θεσσαλονίκης γνώριζε καλύτερα και τη Θεσσαλονίκη και τα προβλήματά της και ιδιαίτερα την περιοχή της δυτικής Θεσσαλονίκης. Συνεργασίες φυσικά υπήρξαν με όλους τους άλλους. Εσείς με ρωτάτε με ποιους τα πήγαμε καλύτερα και εγώ σας είπα με ποιον…

Βαρνάβας (Μητροπολίτης Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως)

-Είχατε σκεφτεί να γίνετε δάσκαλος;

(Σκέφτεται). Όταν ήρθε διορισμός μου το σκέφτηκα, αλλά έκανα άλλη πορεία. Από τα χρόνια που ήμουν μαθητής δούλευα τα καλοκαίρια στα μπισκότα Παπαδοπούλου για να μπορέσω να έχω χρήματα για το χειμώνα και για τις σπουδές μου. Ε, εκεί έμαθα ασκητικό ήθος. Από τον ιδρυτή της επιχείρησης, τον Ευάγγελο Παπαδόπουλο, ο οποίος μου δίδαξε αυτό το ήθος το ασκητικό, την αγάπη για την εργασία, την παραγωγικότητα, την ανάπτυξη. Έτσι όταν η επιχείρηση με χρειάστηκε προτίμησα να συνεχίσω εκεί στον ιδιωτικό τομέα και όχι στο δημόσιο. Συνέχισα λοιπόν, εκεί όπου δούλευα από μαθητής, φορτώνοντας αυτοκίνητα στη ράμπα με μπισκότα. Εκεί έμεινα 6 με 7 χρόνια περίπου μέχρι που ο Μητροπολίτης Διονύσιος ήρθε μια μέρα στο εργοστάσιο και πολύ απλά μου είπε: «Νομίζω ότι έχει κλείσει ο κύκλος σου εδώ και θα πρέπει να συνεχίσεις αλλού».

Απόστολος Βεϊζαδές (οδοντίατρος)

-Πότε πίνετε τον πρώτο πρωινό σας καφέ;

Η αλήθεια είναι πως δεν πίνω καφέ, εδώ και σαράντα περίπου χρόνια.

-Γιατί;

Γιατί το έχω συνδεδεμένο με πάρα πολύ διάβασμα και άγχος για το πανεπιστήμιο. Εμείς δίναμε με το παλιό σύστημα εξετάσεις εισαγωγικές για τα ΑΕΙ τον Σεπτέμβριο, όπου εξεταζόμασταν σε όλη την ύλη όλων των σχολικών ετών των μαθημάτων. Οπότε ξεκίνησα να διαβάζω από την αρχή της Τετάρτης γυμνασίου. Τετάρτη γυμνασίου καλοκαίρι διάβασμα, Πέμπτη γυμνασίου καλοκαίρι διάβασμα, Έκτη γυμνασίου καλοκαίρι διάβασμα. Και αυτό , επειδή διάβαζα μόνον νύχτα όποτε και είχε απόλυτη ησυχία, δώδεκα με οκτώ δηλαδή. Και αυτό γινόταν με τσιγάρο καφές, τσιγάρο καφές, τσιγάρο καφές. Έτσι μετά όταν μπήκα στο πανεπιστήμιο και προχώρησα στα μεσαία έτη είπα «δε θέλω να πιω ξανά ποτέ καφέ ούτε να ξανακαπνίσω τσιγάρο». Είναι γεγονός πως πέρασα στο Πανεπιστήμιο και πήρα πτυχίο αποκλειστικά και μόνο με διάβασμα τη νύχτα!

Δημήτρης Τσάμης (μικροβιολόγος)

-Μπάλα ή μπάσκετ;

(Γελάει). Στις κερκίδες ήμουν κατά κανόνα. Προτιμούσα να βλέπω μπάσκετ. Στο γήπεδο δεν τα πολυκατάφερνα. Παρέμεινα θεατής μέχρι τα χρόνια του Γκάλη στο Παλέ ντε Σπορ. Θυμάμαι - και το λέω ως επίδειξη της ώριμης ηλικίας μου - τον Γιάννη Ιωαννίδη παίκτη.

Ντόρα Μπακογιάννη (βουλευτής της ΝΔ)

-Τι θυμάστε από τη Γερμανική Σχολή στο Παρίσι την περίοδο της δικτατορίας;

Το πρώτο πράγμα που θυμάμαι ήταν όταν έπιασα με το χέρι μου χιόνι και ένας καθηγητής μού κτύπησε το χέρι για να το αφήσω κάτω. Εγώ του ανταπόδωσα με χαστούκι και αυτό ήταν η πρώτη μου ποινή. (γελάει). Τελικά βέβαια εγώ εξελέγην πρόεδρος του σχολείου και μετά αυτοί δεν πέρασαν και πολύ καλά γιατί κάναμε διάφορα. Θυμάμαι όταν πήγα ως υπουργός στη Γερμανία μου είπαν: «Εσείς είστε η Ντόρα Μητσοτάκη που είχε κατεβάσει το σχολείο σε αποχή; Γιατί στα αρχεία του γερμανικού κράτους δεν υπάρχει άλλη αποχή σε γερμανικό σχολείο» (γελάει).

Περικλής Πηλείδης (επικοινωνιολόγος)

-Ποιο προεκλογικό σλόγκαν θα πήγαινε στον Κυριάκο Μητσοτάκη;

Σε παρόμοιες ερωτήσεις δεν απαντώ ποτέ σοβαρά (γελάει), αλλά θα κάνω μια προσπάθεια. Για τον ίδιο θα πρότεινα το slogan «Αν όχι εγώ, τότε ποιος;» Όσο για τη Νέα Δημοκρατία έχω προτείνει το «Καλύτερα από ό,τι περιμένατε».

Μιχάλης Παπαδόπουλος (υφυπουργός Μεταφορών)

-Παιδικοί ήρωες;

Διάβαζα ότι κυκλοφορούσε. Εννοείται και Μπλέικ και Λούκυ Λουκ, Αλλά αυτό που είναι στη μνήμη μου αναλλοίωτο είναι το ποδήλατο. Είχα την τύχη να έχω από πολύ νωρίς ποδήλατο. Σήμερα στο υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών, μια από τις αρμοδιότητές μου είναι το ποδήλατο. Που πλέον δεν είναι ένα μόνο μέσο ψυχαγωγίας ή άθλησης, αλλά και ένα μέσο μεταφοράς. Είναι ένα μέσο στην αστική βιώσιμη κινητικότητα, ένα πράσινο μέσο μεταφοράς.

Γιάννης Οικονόμου (κυβερνητικός εκπρόσωπος)

-Η Θεσσαλονίκη είναι πολύ γκρινιάρα ή έχει όντως αδικηθεί πολύ;

Είναι διεκδικητική. Και μόνο έτσι προκόβεις.

Νίκος Βασιλακάκις (99χρονος δικηγόρος)

-Ζήσατε πολλές περιόδους αλλά και πολιτικούς της Ελλάδας. Ζήσατε Σβώλο, Γιώργο Παπανδρέου, Κωνσταντίνο Καραμανλή, Ανδρέα Παπανδρέου. Κώστα Σημίτη, Κυριάκο Μητσοτάκη. Ποιον ξεχωρίζετε;

Κοιτάξτε, η μεγάλη προσωπικότητα στην πολιτική της Ελλάδας είναι αναμφισβήτητα ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Ακόμη και οι αντίπαλοί του το έχουν παραδεχτεί, όπως ο Γεώργιος Βλάχος της Καθημερινής, που ήταν αντιβενιζελικός και έχει γράψει ότι ο Βενιζέλος ήταν πολύ μεγάλος πολιτικός. Βέβαια όταν πέθανε ήταν καταδικασμένος σε θάνατο για εσχάτη προδοσία. Δυστυχώς αυτή είναι η Ελλάδα.

Από εκεί και πέρα;

Και ο Κωσταντίνος Καραμανλής ανήκει στους μεγάλους.

Τον Κυριάκο Μητσοτάκη πώς τον βλέπετε;

Εξαίρετος. Μεγάλη μόρφωση, σημαντική οικογενειακή παράδοση διότι και ο πατέρας του ήταν μεγάλος πολιτικός. Για τον Ανδρέα Παπανδρέου δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει ότι ήταν αξιόλογος πολιτικός που έκανε και πολλά, όπως η μείωση της επιρροής της αστυνομίας στην ζωή των Ελλήνων. Ο Σβώλος ήταν ένας θα έλεγα πνευματικός ηγέτης, μια εξαίρετη φυσιογνωμία, ένας σπουδαίος επιστήμονας, τον οποίο η πολική δεν τον βοήθησε. Ενώ ήταν ο πρώτος μεγάλος συνταγματολόγος, παρέμεινε δυστυχώς επικεφαλής ενός μικρού κόμματος το οποίο φυσικά δεν άφησε σημάδια επιρροής.

Θάνος Σαββάκης (επιχειρηματίας)

-Πέντε λέξεις που ταιριάζουν στα αρχικά του ονόματός σας (Θάνος) και που σας εκφράζουν ποιες θα ήταν;

Λίγο αλαζονικό αυτό αλλά θα το τολμήσω:

Θάρρος - Αποτελεσματικότητα - Ντομπροσύνη - Οικογένεια - Σχέδιο.

Ευάγγελος Βενιζέλος (συνταγματολόγος)

-Πρώτη πολιτική σας «εμπλοκή» το φοιτητικό κίνημα, αλλά και η Σοσιαλιστική Πρωτοβουλία με Μαγκάκη, Τσάτσο. Πόσο σημαντικές ως εμπειρίες;

Είχα όντως ενεργό συμμετοχή στο φοιτητικό κίνημα της εποχής, στο Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου φοιτητών Νομικής, στο Εθνικό Συμβούλιο της ΕΦΕΕ, στο Κεντρικό Συμβούλιο της ΦΕΑΠΘ. Στη Σοσιαλιστική Πρωτοβουλία μετείχαμε ως ομάδα φοιτητών με επίκεντρο το Δημοκρατικό Σοσιαλιστικό Κίνημα Νέων (ΔΣΚΝ), αλλά και λόγω της σχέσης με τον Δημήτρη Τσάτσο και τον Γεώργιο Αλέξανδρο Μαγκάκη.

Ήμουν σε ηλικία 20 ετών μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου, όχι μόνο της Σοσιαλιστικής Πρωτοβουλίας αλλά και της Συμμαχίας των πέντε. Στις εκλογές του 1977 είχαμε την ψευδαίσθηση ότι μπορούμε να εκλέξουμε στη Θεσσαλονίκη βουλευτές και τον Μανώλη Αναγνωστάκη και τον Στέλιο Νέστορα. Οι πολιτικές μου εμπειρίες της περιόδου 1974-1977 ήταν εξαιρετικά χρήσιμες για το μέλλον.

Κατερίνα Νοτοπούλου (βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ)

-Γιατί Ηρακλής;

Ο Ηρακλής είναι μία ιδέα που αντέχει στο χρόνο. Είναι η ιστορία αυτής της πόλης. Είναι κομμάτι μας.

-Πώς βλέπετε το μέλλον της ομάδας σας;

(Χαμογελάει). Όσο υπάρχουν άνθρωποι που αγαπούν και στηρίζουν αυτήν την ομάδα το μέλλον θα είμαστε πάντα αισιόδοξοι για το μέλλον. Στα εύκολα Ηρακλής, στα δύσκολα Ηρακλάρα (χαμογελάει).

Ορέστης Καλογήρου (πρόεδρος ΔΟΑΤΑΠ)

-Γιατί Ρήγας Φεραίος;

Το 1974 σε ηλικία 14 ετών είχα στο εφηβικό μου δωμάτιο αφίσα με τον Γεώργιο Μαύρο, τον τότε αρχηγό της Ένωσης Κέντρου – Νέες Δυνάμεις. Μεγάλωσα σε ένα σπίτι όπου κυριαρχούσε ο τυπικός αντικομμουνισμός των συντηρητικών της εποχής. Γρήγορα ανέπτυξα μια απέχθεια για τα σοβιετικά καθεστώτα, με επηρέασαν σε αυτό το βιβλίο του Σολζενίτσιν «Μια μέρα του Ιβάν Ντενίσοβιτς» και το βιβλίο του Άρθουρ Κέσλερ «Το μηδέν και το άπειρο».

Όμως στα χρόνια της μεταπολίτευσης οι σειρήνες της αριστεράς ήταν πολύ ισχυρές. Αρχικά με τράβηξε ο ήπιος, δημοκρατικός λόγος του Ηλία Ηλιού. Αλλά για έναν νέο της εποχής η ΕΔΑ ήταν ένα μικροσκοπικό κόμμα, χωρίς δράση. Το ΠΑΣΟΚ δεν με συγκινούσε. Έτσι η επιλογή του Ρήγα ήταν μονόδρομος. Η λανθασμένη, εκ των πραγμάτων, πίστη του Πουλαντζά «Ο σοσιαλισμός ή θα είναι δημοκρατικός ή δεν θα υπάρξει καθόλου», έγινε η δική μου ουτοπία. Αργότερα κατάλαβα ότι σοσιαλισμός δεν θα υπάρξει καθόλου, γιατί δεν μπορεί να είναι δημοκρατικός από τη φύση του.

-Σιγά σιγά βέβαια από Ρηγάς γίνατε πιο κεντρώος. Γιατί;

Δεν έγινα, ξαναέγινα κεντρώος! Επέστρεψα σε αυτό που ήμουν 14-16 ετών! Με τα χρόνια καταστάλαξε μέσα μου μια βαθιά πεποίθηση. Ότι η μόνη αξία, την οποία έχει νόημα να υπερασπίζεται κανείς είναι η δημοκρατία, όχι οι ιδεολογίες.

Κώστας Παπαδόπουλος (πρώην νομάρχης Θεσσαλονίκης)

-Τα μαλλιά πότε έπεσαν;

(Χαμογελάει). Για τα μαλλιά το είχα πάρει απόφαση πολύ νωρίς. Βλέποντας τον πατέρα μου και τον μεγαλύτερο αδελφό μου ήξερα τι έρχεται.

Άρχισαν να πέφτουν στο πέμπτο έτος του Πολυτεχνείου και στο τέλος της δεύτερης θητείας μου ως δήμαρχος. Γύρω στο 1990 η φαλάκρα μου πήρε την οριστική της μορφή.

Σήμερα αυτή και το μουστάκι μου, αν και ασπρίσανε, είναι η αναγνωρισιμότητά μου (χαμογελάει).

Γιάνης Βαρουφάκης (γραμματέας του ΜΕΡΑ 25)

-Πως ήταν τα φοιτητικά χρόνια στην Βρετανία;

Μαύρα κι άραχνα. Ήταν φθινόπωρο του 1978 όταν πήγα, σε μια κοινωνία που σχεδόν μισούσε τον εαυτό της, μερικούς μήνες πριν τον εκλογικό θρίαμβο της Θάτσερ. Παρόλα αυτά, οι εξαιρετικές βιβλιοθήκες, οι καταπληκτικοί για μοτοσυκλέτα δρόμοι -ακόμα και βρεγμένοι- οι φιλίες με λογιών-λογιών περίεργους ανθρώπους… όλα αυτά τα θυμάμαι με νοσταλγία.

-Εγγραφήκατε στο ΚΚ της Βρετανίας. Πώς ήταν εκεί το κλίμα;

(Χαμογελάει). Είμαστε τρεις κι ο κούκος – και, για αυτό, ιδιαίτερα αγαπημένοι και ανοικτοί στις ιδέες, στην κριτική, στην εξερεύνηση δύσκολων ιδεών. Αν και λίγοι, καταφέραμε να κερδίσουμε 4 από τις 5 έδρες στο ΔΣ του Φοιτητικού Συλλόγου στο πανεπιστήμιο που σπούδαζα – του Έσσεξ. Το ΚΚ Βρετανίας ήταν, για μένα, ομολογώ, ένα… καταφύγιο από τα ελληνικά αριστερά κόμματα της εποχής.