Οι θαλασσιές οι χάντρες
Πολλές φορές βλέπω στην τηλεόραση ελληνικές ταινίες, που μου θυμίζουν την Ελλάδα των παιδικών μου χρόνων. Περιγράφουν τα ήθη της εποχής, που μπορεί να τα δει κανείς σαν κάτι αστείο, τη θέση των γυναικών, το ρόλο και την τελετουργία της σαγήνης και του γάμου, την επιδίωξη της επιτυχίας και του χρήματος, τις οικογενειακές και ταξικές σχέσεις.
Μέσα από τις ίδιες και τις ίδιες ιστορίες βγαίνουν ιστορικά υπολείμματα της Τουρκοκρατίας, της προσφυγιάς, των πολέμων, που πέρασαν και την ίδια στιγμή η επιθυμία για πρόοδο, η επιθυμία για μια θέση της Ελλάδας στο «μοντέρνο» κόσμο.
Οι ελληνικές κωμωδίες σατιρίζουν τα στερεότυπα για το χάσμα των γενεών, την αντίθεση των ηθών μεταξύ επαρχίας και πόλης, δεν προχωρούν σε ανατροπές. Υπάρχει ψευτοχειραφέτηση στο «Μια κυρία στα μπουζούκια» ή αναζητείται «Γαμπρός απ’ το Λονδίνο», ενώ αποδεικνύεται ότι οι καλύτεροι γαμπροί υπάρχουν και ζουν στο Περιστέρι!
Στο μιούζικαλ «Οι θαλασσιές οι χάντρες» ο Βουτσάς πουλάει τσολιαδάκια στην Ακρόπολη και παραπονιέται στον κατάξανθο αμερικανό πελάτη, που καταλήγει στο σπίτι του, όπου απολαμβάνει τη μαγειρική της ελληνίδας μάνας, τις περιποιήσεις της αδελφής του, καταλήγοντας να δίνει επιχειρηματικές συμβουλές στον Βουτσά, «ντεν ξέρετε να κάνετε μπίζνες στο Ελλάντα», λέει και αργότερα, όταν εκείνος επιπλήττει την αρραβωνιαστικιά του, ο Αμερικανός τον μαλώνει για τη φαλλοκρατική του συμπεριφορά, καταβροχθίζοντας τους νοστιμότατους κεφτέδες!
Δεν μπορεί να μετρηθεί το τι έχει απομείνει από τις αξίες της δεκαετίας εκείνης, όταν αποκαλούσαμε την Ελλάδα Ψωροκώσταινα, όταν ήμασταν φτωχοί -όχι ότι τώρα πλουτίσαμε- όταν δεν μπορούσες να παντρευτείς αν δεν αποκαθιστούσες πρώτα την αδελφή σου, και όλοι είναι τίμιοι και αυθεντικοί! Άλλοι καιροί, εντελώς άλλοι καιροί... Γύρω γύρω σπάνε πιάτα... Όχι, δεν μαλώνει κανείς... Η Ελλάδα το γλεντάει!
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 6-7 Ιουλίου 2019
