ΑΠΟΨΕΙΣ

Μόλις την προηγούμενη Κυριακή, σε αυτήν εδώ τη σελίδα γράφαμε υπό τον τίτλο «Ποιοι ποντάρουν στην εξάντληση της τετραετίας;» για το πόσο εύκολα περάσαμε από τη γενική αίσθηση πως θα έχουμε εκλογές τον προσεχή Σεπτέμβριο στην αμφιβολία και στις «δεύτερες σκέψεις» από τον πρωθυπουργό.

Στο κείμενο υπογραμμίζαμε τα εξής:

«Πριν από μία εβδομάδα οι πρόωρες εκλογές φάνταζαν σχεδόν σίγουρες υπό την ‘πίεση’ των συστημικών ΜΜΕ, των υπουργών που κατέβασαν τα μολύβια, των απερχόμενων βουλευτών ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, του κλίματος στα social media αλλά και της… επιθυμίας επιφανών μελών της εγχώριας «οικονομικής ολιγαρχίας».

Σήμερα το κλίμα δείχνει να αλλάζει κάπως. Μέσα στην αβάσταχτη ελαφρότητα της παραπολιτικής μας πραγματικότητας, ακόμα και οι μετρήσεις 1-2 δημοσκοπήσεων μπορούν να βάλουν νέα δεδομένα».

Κατ αρχήν φαίνεται πως κάτι άλλαξε στην κοινωνία η οποία δείχνει -μέσα από τις απαντήσεις έστω σε δημοσκοπήσεις- μία θεσμική διάθεση και μια ωριμότητα απέναντι στις πολιτικές εξελίξεις, επιλέγοντας κατά πλειοψηφία την εξάντληση της τετραετίας και όχι την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες. Ουδείς όμως γνωρίζει το πως θα αντιδρούσε η κοινή γνώμη στο ερώτημα για πρόωρες εκλογές αν δεν υπήρχε η «ψαροκασέλα» της ζοφερής περίπτωσης παρατεταμένης ακυβερνησίας, λόγω της διεξαγωγής των προσεχών εκλογών με το σύστημα της απλής αναλογικής που αποκλείει -σύμφωνα με τις μέχρι τώρα δημοσκοπήσεις- κάθε περίπτωση ύπαρξης αυτοδυναμίας αλλά και μια ευδιάκριτη δυσκολία σύγκλισης του πρώτου κόμματος που μάλλον θα είναι η ΝΔ με οποιοδήποτε άλλο για κυβερνητική συνεργασία.

Ήρθε μετά και η συζήτηση στη Βουλή που έγινε σε «προεκλογική» μεν ατμόσφαιρα αλλά στο μεταξύ κάτι έδειχνε πως το κλίμα άλλαζε, παρά τα παραπολιτικά σχόλια του Τύπου, τις «διαρροές» και τα ρεπορτάζ που ήθελαν τα κόμματα να έχουν τεθεί από την ηγεσία τους σε «προεκλογική ετοιμότητα».

Ήρθε, κυρίως, η δέσμευση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη πως οι εκλογές θα γίνουν στο τέλος της τετραετίας -πράγμα που για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, επαναλαμβάνει σταθερά από τότε που ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας- γεγονός που αντιμετωπίστηκε από τον κόσμο ως κάτι θεσμικά σωστό και φυσιολογικό αλλά με καχυποψία από τα κόμματα και κυρίως από τον ΣΥΡΙΖΑ .

Η Κουμουνδούρου διεμήνυσε πως παραμένει σε εκλογική ετοιμότητα και βρήκε την ευκαιρία να τονίζει πως «αν ίσχυαν οι διαφορές των δημοσκοπήσεων, ο κ. Μητσοτάκης θα έκανε εκλογές χωρίς κανένα άγχος».

Πράγματι, η κυβέρνηση θα αντιμετωπίσει έναν από τους πιο δύσκολους χειμώνες στα μεταπολιτευτικά χρονικά. Με την ενεργειακή κρίση στο φόρτε της, με την ισχυρή πιθανότητα συνέχισης του πολέμου στην Ουκρανία, την απρόβλεπτη εξέλιξη στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και την μέχρι τώρα μνημειώδη αδυναμία της να ελέγξει τον πληθωρισμό (φτάσαμε στο 12% και είμαστε στους πρωταθλητές της ακρίβειας και πιθανότατα της αισχροκέρδειας από τμήμα της αγοράς, ενώ η Γαλλία λ.χ. διασώθηκε στο 6%), τι πιθανότητες έχει ο Κ. Μητσοτάκης να πάει στις κάλπες την Άνοιξη του 2023 ως «αδιαφιλονίκητο φαβορί» για άνετη πρωτιά που εμφανίζεται σήμερα; Στη μάχη κατά της ακρίβειας η κυβέρνηση παρά τις όποιες δικαιολογίες προβάλει, από την αρχή του πολέμου μέχρι τώρα, περνά κάτω από τον πήχη των προσδοκιών.

Οι Γάλλοι μπόρεσαν: Το πακέτο - «μαμούθ» που ανακοίνωσε η γαλλική κυβέρνηση περιλαμβάνει αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, εκπτώσεις στα καύσιμα, μείωση εισφορών και επιδόματα.

Είναι μέτρα 25 δισεκατομμυρίων ευρώ για στήριξη των νοικοκυριών που πλήττονται από τον πληθωρισμό του 6 % στη Γαλλία . Οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες.

Σε μας που ο πληθωρισμός κάνει πάρτι και αυτά θα έπρεπε να γίνουν… χθες, πάλι θα μας πουν πως τέτοια πράγματα είναι δύσκολα, λόγω των δυνατοτήτων του δημοσιονομικού χώρου, όπως «δεν γίνεται» και να μειωθεί ο ειδικός φόρος κατανάλωσης στα καύσιμα.

Αυτός ο φόρος-ταμπού είναι το μεγάλο και σίγουρο έσοδο του κράτους που αντισταθμίζει την παροιμιώδη ανεπάρκειά του στην πάταξη της φοροδιαφυγής.

Αν τον καταργήσει μία κυβέρνηση και θελήσει κάποια στιγμή να τον επαναφέρει θα βρεθεί αντιμέτωπη με ένα «τσουνάμι» αντιδράσεων από τα κόμματα και την πλειοψηφία των πολιτών. Γι’ αυτό και κανείς δεν το αποτόλμησε μέχρι τώρα. Μόνο που ποτέ στο παρελθόν η συγκυρία δεν δημιούργησε τόσο έντονη την ανάγκη μείωσης η και κατάργησής του.

Μία λύση είναι ο πρωθυπουργός μετά τη δέσμευσή του για εξάντληση της τετραετίας, να περάσει σε ένα διαυγές και σαφές «δια ταύτα», καλώντας τους υπουργούς και τα επιτελεία τους να επιταχύνουν την παραγωγή κυβερνητικού έργου και να στείλει μήνυμα σε όσους έχουν σχεδόν αναστείλει τη δουλειά τους ασχολούμενοι με την επανεκλογή τους πως αυτό δεν είναι ανεκτό. Ελπίζοντας πως θα εκτιμηθεί από το εκλογικό σώμα πως μπροστά στην εθνικών διαστάσεων φθορά προτίμησε το ρίσκο μιας δίκης του κομματικής φθοράς

Το φαινόμενο της προσωπικής κινητοποίησης ορισμένων υπουργών, με «εκστρατείες» και ενεργοποίηση των « μηχανισμών» τους στις εκλογικές τους περιφέρειες είναι πολιτικά αντιαισθητικό αλλά και επιβραδύνει τη λειτουργία της κυβέρνησης.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 10.07.2022