ΑΠΟΨΕΙΣ

Ο ήχος του ρολογιού για την αντίστροφη μέτρηση ως τις κάλπες των εθνικών εκλογών, ξεκίνησε αυτή την εβδομάδα στη Βουλή κατά τη συζήτηση για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Σκέτο ΣΥΡΙΖΑ πλέον…

Όχι διότι δεν δήλωσαν εμπιστοσύνη 151 βουλευτές ή 6 ακόμη βουλευτές πέραν των 145 του ΣΥΡΙΖΑ . Ίσα-ίσα, αυτή η ομολογουμένως εντυπωσιακή επιτυχία της ψήφου εμπιστοσύνης μετά από 4 χρόνια διακυβέρνησης και λίγους μήνες πριν το απώτατο όριο για την διεξαγωγή των βουλευτικών εκλογών, πρέπει να συνεκτιμηθεί ως τέτοια.

Όπως κι αν επετεύχθη, όποια μέσα -θεμιτά ή αθέμιτα πολιτικά- κι αν χρησιμοποιήθηκαν, όποια κι αν ήταν τα κίνητρα και τα ανταλλάγματα όσων στήριξαν μια σκέτη κυβέρνηση Τσίπρα, το γεγονός ότι το έκαναν παρότι ο πολιτικός χρόνος τελειώνει -όπως και το ότι οι 145 είναι πιο αρραγείς σαν ομάδα κι από τους… 300 του Λεωνίδα- δεν είναι καθόλου αυτονόητα πράγματα.

Αν π.χ. ήταν μια συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, θα είχαμε ήδη ίσα με 10 αποχωρήσεις κι άλλες τόσες καθημερινές απειλές από βουλευτές που δεν θα μπορούσαν να σταθούν στα καφενεία των εκλογικών τους περιφερειών, όπως άλλωστε έλεγαν το ‘12-‘14 αν θυμάστε. Πώς στέκουν ή γιατί δεν νοιάζονται οι του ΣΥΡΙΖΑ, ας το βρουν οι ειδικοί σύμβουλοι της Πειραιώς και της Χαρ. Τρικούπη.  

Όχι λοιπόν, το ρολόι δεν χτυπάει ανάποδα γι’ αυτό. Χτυπάει ανάποδα γιατί ο πρωθυπουργός στη Βουλή ένοιωσε θυμικά και μετά εξέφρασε λογικά μία και μόνον μία σκέψη-πρόταση: Σας μιλάει ο πρωθυπουργός της χώρας και πρέπει να…

Αυτή η εκτός κειμένου και εκτός σεναρίου πρόταση παραπέμπει στο γνωστό: Αν χρειάζεται να επικαλεστείς ότι είσαι «μία Κυρία» άστο καλύτερα!

Γιατί λοιπόν ένας τόσο ανθεκτικός, αντισυμβατικός  και λάτρης του ρίσκου πολιτικός ένιωσε την ανάγκη να επικαλεστεί με αυστηρό ύφος τη θεσμική του ιδιότητα; Τι συνέβαινε από κάτω στα έδρανα των βουλευτών που δεν του είχε συμβεί ξανά στο παρελθόν; Η ασέβεια ή οι φωνές ή οι ειρωνείες μερίδας βουλευτών της αντιπολίτευσης; Σιγά το καινοφανές! Είχε μήπως ένταση για το αν θα ψηφίσουν τελικά 151; Ήταν ήδη κλειδωμένοι!

Τότε γιατί ο πρωθυπουργός είπε ότι… είναι ο πρωθυπουργός; Δεν γνωρίζω, αλλά κάνω μια μαντεψιά στα τυφλά: Γιατί μπορεί να ήξερε ότι κάποια στιγμή θα φύγει ο Πάνος Καμμένος, ότι το διαζύγιο θα ήταν σχετικά ήρεμο, ότι ,ότι, ότι… αλλά όταν αυτό συνέβη και η συγκυβέρνηση έγινε κυβέρνηση μειοψηφίας με 6 διαφορετικά δεκανίκια κι όχι ένα κόμμα partner, συνειδητοποίησε μάλλον για πρώτη φορά ότι κάποια στιγμή στους επόμενους μήνες δεν θα είναι πια ο πρωθυπουργός.

Ναι στις Πρέσπες, ναι και στο ψηφοδέλτιο;

Και οι δύο ευρωβουλευτές του Ποταμιού Μίλτος Κύρκος και Γιώργος Γραμματικάκης τάχθηκαν ως γνωστόν καθαρά και ανοιχτά υπέρ της Συμφωνίας των Πρεσπών. Δεν ψηφίζουν, αλλά δημιουργούν ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα στην ήδη προβληματική ομάδα βουλευτών, ευρωβουλευτών και στελεχών του Ποταμιού. 

Τώρα το ενδιαφέρον ερώτημα είναι αν αυτή τους η στάση θα συνοδευτεί από επόμενο πολιτικό βήμα ή είναι απλά μια συνεπής στάση στις αρχές και τις απόψεις τους χωρίς συνέχεια . Για τον Γ. Γραμματικάκη έχει γραφτεί ότι βρίσκεται σε -προχωρημένες μάλιστα- συζητήσεις για προσχώρησή του στις επόμενες εκλογές στον ΣΥΡΙΖΑ . 

Όχι για την ευρωβουλή αλλά για το ψηφοδέλτιο Επικρατείας σε εκλόγιμη θέση. Για τον Μ. Κύρκο πάλι, του οποίου το όνομα και μόνον σηματοδοτεί την «αριστερά» ενώ θεωρείται ένας εξαιρετικά σοβαρός πολιτικός, υπάρχουν πληροφορίες για στενό μαρκάρισμα, που όμως δεν οδήγησε μέχρι στιγμής κάπου. Ισως να οδηγήσει στο μέλλον στα ευρωψηφοδέλτια, ίσως όχι.

«Λέγε με παλιόπαιδο…»

Σπουδαίο τραγούδι του Διονυσίου το «Λέγε με παλιόπαιδο, λέγε με αλήτη ακόμη και ληστή, μα μη με λες αχάριστο και παλιοεγωιστή.» Σπουδαίο! Κι ο Γιάννης Ραγκούσης έχει την ηλικία μου, άρα το έχει τραγουδήσει, δεν μπορεί! Αν δεν το έχει τραγουδήσει νέος, το τραγούδησε ώριμος, επί Λουκά Παπαδήμου, που έγινε και υπουργός  με το ζόρι.

«Δυστυχώς συνεργαστήκαμε ως κόμμα με το ΛΑΟΣ… Παπανδρέου και Βενιζέλος με ανάγκασαν να συνεργαστώ με αυτούς που χρεοκόπησαν τη χώρα, με τον Σαμαρά και τη ΝΔ που σήμερα ηγείται ο κ. Μητσοτάκης». 

Και εξήγησε ότι έγινε υπουργός για να μην τον πουν παλιόπαιδο: «Αν τότε εγώ έλεγα, όταν με πήρε τηλέφωνο ο Παπαδήμος και μου ζήτησε να μπω αναπληρωτής υπουργός άμυνας, ότι δεν μπαίνω, θα βγαίνανε και θα λέγανε ‘κοίτα το παλιόπαιδο, που το έπαιζε υπερυπουργάρα και τώρα δεν δέχεται να πάει αναπληρωτής υπουργός’». Όχι, για το… «αχάριστος και παλιοεγωιστής» του στίχου δεν ρωτήθηκε, παρόλο που αυτά λένε εκεί στη Χαρ. Τρικούπη. Στην Κουμουνδούρου λένε τα ακριβώς αντίθετα!

Αυτή μάλιστα, είναι παραίτηση!

Αυτή μάλιστα, είναι παραίτηση που κλονίζει το πολιτικό σκηνικό! Μιλώ για τον δήμαρχο Στυλίδας Απόστολο Γκλέτσο, που όπως είπε ο ίδιος «ειρηνικά και ταπεινά» δια της παραιτήσεώς του από τον θώκο του Δημάρχου εκφράζει την αντίθεσή του «στα ξένα κέντρα  και παράκεντρα που πιέζουν» για τη Συμφωνία των Πρεσπών. 

Είπε λοιπόν ότι «σαφέστατα εάν τελικά περάσει το όνομα των Σκοπίων με συνθετικό τη λέξη Μακεδονία, θα παραιτηθώ από τα καθήκοντά μου από τον Δήμο Στυλίδας. Είμαι πεπεισμένος ότι κανείς Έλληνας πολιτικός δεν επιθυμεί πραγματικά να συμβεί αυτό…»  Όπως αντιλαμβάνεστε, ακόμη κι αν δεν μετρά αυτή η παραίτηση στην ψηφοφορία, ο Δήμαρχος ίσως να ελπίζει ότι αν π.χ. έχουμε κύμα παραιτήσεων δημάρχων ανά την Ελλάδα -λέω εγώ τώρα- θα δημιουργηθεί θέμα. Μπορεί, αν δεν υπήρχε η τελευταία φράση προς άρση πιθανών παρεξηγήσεων για τα πολιτικά σχέδια του Δημάρχου «Βεβαίως, με το ίδιο ηθικό συνεχίζουμε τον αγώνα μας για την Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας». Διότι έτερον εκάτερον που λέμε… 

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 20 Ιανουαρίου 2019