ΑΠΟΨΕΙΣ

Με επιφύλαξη αν όχι έκπληξη έγινε δεκτή η συμμετοχή στις κάλπες και η εκλογή δεκάδων δημοσιογράφων στις πρόσφατες εκλογές.

Προφανώς κανείς δεν μπορεί να απαγορεύσει σε κανέναν να διεκδικήσει ρόλο στην πολιτική ζωή του τόπου. Και δεν είναι η πρώτη φορά που δημοσιογράφοι περνούν στην πολιτική.

Ο διευθυντής του «Βήματος» Γιώργος Ρωμαίος και ο διευθυντής των «Νέων» Γιάννης Καψής έγιναν αναπληρωτές υπουργοί στις κυβερνήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου, ενώ ο διευθυντής της «Βραδυνής» Θόδωρος Κασίμης υφυπουργός στις κυβερνήσεις του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και ο Θόδωρος Ρουσόπουλος υπουργός του Καραμανλή. Και από τις αρχές του 2000 στη Θεσσαλονίκη ο Κώστας Γκιουλέκας και η Χρύσα Αράπογλου.

Η πρόσφατη όμως ροή από τη δημοσιογραφία στην πολιτική δεν είναι προσωπική επιλογή αλλά επαγγελματική διέξοδος.

Η οικονομική κρίση, που έπληξε τη χώρα από το 2009, επηρέασε βαθιά τις επιχειρήσεις των μέσων ενημέρωσης και ακόμη περισσότερο τις καλά αμειβόμενες θέσεις σε αυτόν τον κλάδο.

Οι εφημερίδες δεν πουλούσαν πλέον φύλλα και η διαφημιστική αγορά είχε υποχωρήσει σε πολύ χαμηλά επίπεδα και οι ισχυροί οικονομικά παράγοντες είχαν άλλους τρόπους να επηρεάζουν την πολιτική εξουσία.

Αυτά είχαν ως αποτέλεσμα να μειωθούν τόσο οι μισθοί όσο και οι θέσεις εργασίας. Η μείωση αυτή οδήγησε πολλούς από τους δημοσιογράφους που έμειναν είτε άνεργοι είτε χαμηλά αμειβόμενοι να αναζητήσουν βήμα, στο οποίο να μπορούν να διατηρούν τη δημοσιότητα γύρω από το όνομά τους. Είτε διαδικτυακές προσπάθειες είτε τηλεοπτικές εκπομπές χωρίς αμοιβές αλλά με χορηγούς.

Επειδή συνήθως οι γνωριμίες των δημοσιογράφων ήταν από το χώρο της πολιτικής, οι προσπάθειές τους συνοδεύονταν από κομματική ένταξη, ανάλογα με τον χορηγό. Είτε φιλοκυβερνητικό, συμπεριλαμβανομένων και των κρατικών μέσων ενημέρωσης, είτε αντικυβερνητικό.

Έτσι αυτοί οι δημοσιογράφοι απέκτησαν περισσότερο πολιτικό λόγο, μέχρι που ο λόγος τους έγινε πλήρως κομματικός.

Ακόμη και ο πρώην πρωθυπουργός είπε ότι πήγε στον ΣΚΑΪ, για να αντιμετωπίσει τον πολιτικό αντίπαλο στο πρόσωπο των δημοσιογράφων. Και αυτό πέρασε στην κοινή γνώμη, τουλάχιστον στους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ.

Από εκεί και πέρα, για κάποιους από όλους αυτούς τους δημοσιογράφους η Βουλή ήταν μόλις ένα βήμα μακριά, με δεδομένη την αναγνωρισιμότητα που είχαν αποκτήσει.

Απλώς η επιλογή της Βουλής αποδεικνύει τη μείωση της επιρροής των μέσων ενημέρωσης και όχι την ενίσχυσή της.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 14 Ιουλίου 2019