Οι ευθύνες και η φράση του John F. Kennedy
Η Τετάρτη ήταν σίγουρα μία βαριά ημέρα. Γιατί τα 905 κρούσματα της Θεσσαλονίκης ύστερα από 15 ημέρες lockdown είναι ένα πολύ υψηλό νούμερο. Εντείνει την ανησυχία για τη διασπορά του ιού, επιδρά αρνητικά στη ψυχολογία και ρίχνει τη Θεσσαλονίκη στις αρνητικές επιδόσεις που είχε λίγο πριν ξεκινήσει ο νέος εγκλεισμός.
Τα 905 κρούσματα αποτελούν το 28% του πανελλαδικού αριθμού της ημέρας (3.209), όπως περίπου είχαμε στις 3 και 4 Νοεμβρίου. Δηλαδή 595 κρούσματα και ποσοστό (27,5%) στις 3/11 και 823 κρούσματα στις 4/11 όταν είχαμε κάνει και αρνητικό χάι σκορ με ποσοστό 31%. Επακολούθησαν μερικές ημέρες με μια σχετική υποχώρηση, μέχρι να κτυπήσει το νέο καμπανάκι της Τετάρτης.
Εν μέσω αυτής της κατάστασης, που αφορά φυσικά όλη τη χώρα, φαίνεται ανεξήγητη η σπουδή της κυβέρνησης να αλλάξει την ατζέντα. Και εννοώ τα κυβερνητικά σχέδια για τις επόμενες ημέρες.
Τη Δευτέρα ακούσαμε τον Νίκο Παπαθανάση να μιλά για την άρση των περιοριστικών μέτρων που θα ξεκινήσει αν όλα πάνε καλά από την 1η Δεκεμβρίου, την Τετάρτη τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Στέλιο Πέτσα να ανακοινώνει ότι ο Δεκέμβριος θα είναι ο μήνας της επιστροφής στην κανονικότητα και την ίδια ημέρα τον υπουργό Υγείας Βασίλη Κικίλια να παρουσιάζει το σχέδιο της κυβέρνησης για τον εμβολιασμό.
Όλα αυτά σε μία στιγμή που αν κάτι χρειάζονται οι πολίτες δεν είναι η ψευδαίσθηση για το πότε θα επανέλθουμε στο καλό παρελθόν, αλλά οι τελευταίες μαστιγιές για την τήρηση των μέτρων. Όσο για τα περί εμβολιασμού καλά είναι τα σχέδια, αλλά αφού πρώτα έχουμε εξασφαλίσει τα βασικά. Δηλαδή την έγκριση των εμβολίων και την επίσημη έναρξη του εμβολιασμού.
Και μια και μιλάμε για κρίσιμες στιγμές καλό θα είναι και οι τοπικοί παράγοντες να ενεργοποιηθούν και να ακολουθήσουν επιτέλους την ιστορική φράση του Αμερικανού προέδρου John F. Kennedy «Mη ρωτάς τι μπορεί να κάνει η χώρα σου για εσένα, αλλά τι μπορείς να κάνεις εσύ για τη χώρα σου».
Γιατί πλην ελαχίστων περιπτώσεων στη Θεσσαλονίκη η κινητοποίηση των θεσμικών αλλά και της κοινωνίας των πολιτών είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Αναζητούνται λοιπόν οι πλούσιοι της πόλης που θα φιλανθρωπήσουν για την αντιμετώπιση της πανδημίας, τα προχωρημένα μυαλά των Επιμελητηρίων που δεν θα ζητούν μόνο διευκολύνσεις και μικροδιευθετήσεις για τα μέλη τους, οι θεσμικοί πανεπιστημιακοί γιατροί της πόλης (που είναι αλήθεια η Ιατρική Σχολή), η εμπνευσμένη Ιεραρχία, που θα βγει πραγματικά μπροστά για να στηρίξει το ποίμνιό της και δε θα κρύβεται όταν οι Μητροπολίτες γίνονται θετικοί και οι περίφημες ΜΚΟ που επίσης έχουν εξαφανισθεί. Αναζητούνται για να βάλουν πλάτη στη σημερινή δύσκολη συγκυρία. Αναμένουμε λοιπόν…
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 22 Νοεμβρίου 2020
