Μου φαίνεται ότι σε αυτές τις εκλογές θα βρούμε τον μπελά μας. Όπου πας, όπου βρεθείς, όπου κοιτάξεις πέφτεις επάνω σε έναν υποψήφιο. Αν είσαι τυχερός, θα είναι υποψήφιος ευρωβουλευτής, υποψήφιος βουλευτής, δήμαρχος, περιφερειάρχης. Το συνηθέστερο βεβαίως να πέσεις πάνω σε υποψήφιο σύμβουλο: δημοτικό, περιφερειακό ή τοπικό.

Είναι παντού και είναι χιλιάδες, όπως έλεγε κάποτε μια έντρομη φωνή σε ταινία θρίλερ

Κάποιοι σου ζητούν πιεστικά να τους στηρίξεις (οι πλέον ανόητοι από αυτούς σου θυμίζουν ότι κάτι τους χρωστάς ή σου υπόσχονται ότι κάπου θα τους χρειαστείς), κάποιοι άλλοι σου λένε ένα «αν θέλεις» ή «αν δεν έχεις δεσμευτεί αλλού», ενώ ελάχιστοι είναι όσοι απλά υποδηλώνουν την υποψηφιότητά τους και σου επιτρέπουν να πεις κάτι αν το θέλεις.

Για να μην κινδυνεύσω να παρεξηγηθώ, διευκρινίζω αμέσως ότι τιμώ όλους και όλες που θέτουν υποψηφιότητα, καθώς το δικαίωμα του εκλέγεσθαι είναι συστατικό στοιχείο του δημοκρατικού μας πολιτεύματος. Με τρεις όμως προϋποθέσεις:

Πρώτη, να με-μας πείσουν ότι έχουν συναίσθηση των καθηκόντων και των ευθυνών που θα αναλάβουν στην περίπτωση που εκλεγούν.

Δεύτερη, να με σέβονται ως ψηφοφόρο. Να διεκδικούν δηλαδή την ψήφο μου για κάποιον συγκεκριμένο λόγο. Να έχουν ένα αφήγημα και πολλά επιχειρήματα, γιατί να προτιμήσουμε αυτόν κι όχι τον άλλον.

Τρίτη, να εγγυώνται με τον πρότερο βίο τους ότι θα κάνουν αυτό για το οποίο εκλέχτηκαν και στο οποίο δεσμεύτηκαν. Ούτε θα… αυταπατηθούν ούτε θα αξιοποιήσουν το δημόσιο αξίωμα για ίδιον όφελος.

Να πω και κάτι ακόμη. Οι δημοσιογράφοι υποφέρουμε πολλαπλά αυτήν την περίοδο, καθώς από εμάς δεν ζητούν μόνο ψήφο αλλά και την προβολή τους με ένα θετικό δημοσίευμα.

Καταλαβαίνω ότι έχουν ανάγκη να κερδίσουν αναγνωρισιμότητα, δημοφιλία, θετική γνώμη. Αναγνωρίζω επίσης ότι τα μέσα ενημέρωσης είναι υποχρεωμένα -από πλευράς δεοντολογίας- να δίνουν σε όλους χώρο, για να παρουσιάσουν τα σχέδια και τις προτάσεις τους. Αλλά ως εκεί.

Ισηγορία δεν σημαίνει ότι είμαστε υποχρεωμένοι να τρέχουμε πίσω από τον καθένα, ο οποίος νομίζει πως είναι Μεσσίας, αν και επί της ουσίας ουδέν νέο κομίζει πέραν των κοινοτοπιών ότι… θα εργαστεί σκληρά για καθαρότερη πόλη, περισσότερες θέσεις πάρκιγκ, περισσότερα πάρκα, πλουσιότερη κοινωνική πολιτική και άλλα ωραία.

Τα μέσα ενημέρωσης λειτουργούν με γνώμονα το τι θέλουν οι αναγνώστες τους. Ιδιαίτερα οι εφημερίδες όπου ο χώρος είναι περιορισμένος, κάτι για να καταχωρηθεί θα πρέπει να αξίζει. (Εκτός κι αν πρόκειται για διαφημιστική προβολή)

Η εφημερίδα κρίνει τι είναι άξιο δημοσίευσης και τι όχι, και γι’ αυτήν μας την κρίση κρινόμαστε από τους πελάτες μας, που είναι οι αναγνώστες μας.

Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο.

********************************************************************************************************************************************************

* Πολύ καλά έκανε το υπουργείο Εσωτερικών (Μακεδονίας - Θράκης) και ενέκρινε κονδύλια ύψους 3.000 ευρώ για 45 συλλόγους και φορείς που επέλεξε μέσα από το πρόγραμμα «Στηρίζω» για την «Ενίσχυση Δράσεων Κοινωνικής Στήριξης ΑμεΑ και Ευπαθών Κοινωνικών Ομάδων της Μακεδονίας και της Θράκης». Πρόκειται για συλλόγους με έργο, που βασίζονται σε δωρεές και έχουν ανάγκη από ενίσχυση.

* Το πρόβλημα αρχίζει εκεί που ξεκινά η εκμετάλλευση του γεγονότος αυτού για ίδιον πολιτικό όφελος. Εκεί που όλα μετατρέπονται σε μια φιέστα, στη διάρκεια της οποίας ευλογούμε τα γένια μας και δείχνουμε πόσο καλοί είμαστε εμείς και πόσο κακοί οι άλλοι. Έτσι, την περασμένη Τετάρτη η υφυπουργός Μακεδονίας - Θράκης Ελευθερία Χατζηγεωργίου παρουσίασε τους φορείς σε μια διόλου «σεμνή και ταπεινή» τελετή στην αίθουσα «Μανώλης Αναγνωστάκης» του δημαρχείου της Θεσσαλονίκης. Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης κάποιοι εκ των συλλόγων μίλησαν για το έργο και τις δράσεις τους, ακολούθησε η προβολή ταινίας, ενώ οι ηθοποιοί του ΚΘΒΕ Βασίλης Ντάρμας και Μαριάννα Αβραμάκη παρουσίασαν δύο κείμενα. Την εκδήλωση κάλυψαν με την τέχνη τους μουσικοί του δρόμου, ενώ ακολούθησε ένα γεύμα προς τους καλεσμένους της εκδήλωσης.

* Η υφυπουργός αναφέρθηκε στη διαφορά της από τους προηγούμενους. «Για πολλά χρόνια το ΥΜΑΘ βρέθηκε εγκλωβισμένο σε πολιτικές εσωστρέφειας, δογματισμού και μικροπολιτικών εξυπηρετήσεων, με αποτέλεσμα όχι μόνο να απολέσει ένα σημαντικό μέρος της δυναμικής του, αλλά και να καταστεί ένας απρόσιτος και απόμακρος, έως και εθιμοτυπικός φορέας κεντρικής διοίκησης, μακριά από τις πραγματικές ανάγκες και τα προβλήματα των πολιτών της Μακεδονίας και της Θράκης», είπε.

Και συνέχισε πως «σε μια τόσο ευαίσθητη και νευραλγική περιοχή, όπως αυτή της Βόρειας Ελλάδας, όπου οι συνέπειες της οικονομικής κρίσης και των μνημονιακών πολιτικών επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό τη ζωή και τη καθημερινότητα των πολιτών, το ΥΜΑΘ παρέμενε απλός θεατής, μακριά από έργα υποδομής, στρατηγικές ανάπτυξης αλλά και στοχευμένες κοινωνικές δράσεις, αφήνοντας χώρο στην ανάπτυξη ακραίων και επικίνδυνων ιδεολογιών».

* Αλλά μετά, οι Συριζαίοι και η ίδια συγκρούστηκαν με αυτές τις ιδεολογίες κι έφεραν στο επίκεντρο τον άνθρωπο κι ευτυχώς που ήρθε η Κατερίνα Νοτοπούλου κι έφερε την πολιτική της στο ΥΜΑΘ, «μια πολιτική που θα υπηρετήσει και ως αυριανός δήμαρχος της πόλης μας». Κοινοτοπίες, πολιτικαντισμοί, διχασμός και παλαιοκομματισμός, με φόντο ευπαθείς ομάδες και λεφτά φυσικά των φορολογούμενων.

* Έσπευσε να ράψει βουλευτικό κοστούμι ο Νίκος Νυφούδης, ο οποίος περιμένει με αγωνία να παραιτηθεί η Κατερίνα Μάρκου από την έδρα της Β’ Θεσσαλονίκης, καθώς έχει ανακοινωθεί ότι θα είναι υποψήφια ευρωβουλευτής. Μαθαίνω, όμως, ότι η Κατερίνα έχει κάνει δεύτερες σκέψεις και προσανατολίζεται να μην παραιτηθεί, αλλά να παραμείνει για άλλους 6 μήνες βουλευτής. Γνωρίζει ότι δεν έχει ελπίδα εκλογής στην Ευρωβουλή αλλά ούτε και στη Β’ Θεσσαλονίκης, όπου στις μετρήσεις καταγράφεται χαμηλά. Η υποψηφιότητα της Ευρωβουλής θα της έδινε πόντους για την «επόμενη ημέρα». Αλλά μάλλον κάλλιο πέντε και στο χέρι.

* Οπότε, τον Νίκο τον βλέπω να φοράει το κοστούμι ως δημοτικός σύμβουλος της παράταξης «ΠΟΛΗχρωμη Θεσσαλονίκη» με επικεφαλής τον Σπύρο Βούγια, εφόσον βεβαίως εκλεγεί…

* Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 31/3/2019