Η μεγάλη μάχη των δύο «μεγάλων» για τον κεντρώο χώρο
«Εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, ο μεσαίος χώρος θα συμπιεστεί ανάμεσα στους δύο βασικούς διεκδικητές της εξουσίας. Ερώτημα όμως αποτελεί τι πρόκειται να διεκδικήσουν και, κυρίως, τι πρόκειται να καταφέρουν τα κόμματα, που κατά κύριο λόγο αλιεύουν ψηφοφόρους στην κεντροαριστερά».
Εξήντα μέρες πριν από τις ευρωεκλογές και όλα τα δημοσκοπικά στοιχεία δείχνουν ότι η ψαλίδα ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να παραμένει… ανοιχτή, το ΚΙΝΑΛ όχι μόνο αντέχει στην επίθεση των «γεφυροποιών», αλλά εμφανίζει και μικρή άνοδο, ενώ τα μικρότερα κόμματα υφίστανται καθίζηση.
Μπροστά σ’ αυτά τα δημοσκοπικά δεδομένα και προκειμένου να αποφύγει τη συντριπτική ήττα, ο πρωθυπουργός καταφεύγει και πάλι στην πόλωση, υιοθετώντας συνωμοσιολογία τύπου Όρμπαν περί απάτης των πάντων: δημοσκόπων, δημοσιογράφων και γενικώς οποιουδήποτε δεν απαγγέλλει το άσμα «σε λένε Αλέξη και είσαι ηγέτης»...
Η δηλητηριώδης ατμόσφαιρα που επικρατεί στο δημόσιο λόγο αφήνει λίγα περιθώρια για την εξέλιξη των επόμενων μηνών. Είναι απολύτως σαφές βέβαια ότι η πόλωση ευνοεί τα δύο μεγαλύτερα κόμματα, τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ. Η ΝΔ προσπαθεί να επεκτείνει την παραδοσιακά ευρεία επιρροή της κεντροδεξιάς στο μεσαίο χώρο και παράλληλα να μην έχει απώλειες στα δεξιά της. Ο ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη έχει ρίξει «γέφυρα» στην κεντροαριστερά, ενώ προσπαθεί να διατηρήσει και ένα αριστερό προφίλ, μετά τέσσερα χρόνια επιβολής σκληρής λιτότητας και εφαρμογής μνημονιακών πολιτικών.
Η εξ αριστερών πολιορκία του ΣΥΡΙΖΑ είναι σχετικά εύκολη δουλειά για τον Αλέξη Τσίπρα, καθώς το κόμμα του ενσάρκωσε τον αριστερό, μεσογειακού τύπου, λαϊκισμό που οδήγησε τελικά το κόμμα του στην εξουσία.
Η μάχη, λοιπόν, γίνεται για τον κεντρώο χώρο, ακόμη και αν αυτός ελάχιστη ομοιότητα διατηρεί με τη μορφή που είχε πριν από δέκα χρόνια. Εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, ο μεσαίος χώρος θα συμπιεστεί ανάμεσα στους δύο βασικούς διεκδικητές της εξουσίας. Ερώτημα όμως αποτελεί τι πρόκειται να διεκδικήσουν και, κυρίως, τι πρόκειται να καταφέρουν τα κόμματα που κατά κύριο λόγο αλιεύουν ψηφοφόρους στην κεντροαριστερά.
Παρά τους κατά τόπους τακτικισμούς, οι προοπτικές μοιάζουν δυσοίωνες μόνο για τα μικρότερα κόμματακαι όχι για το ΠΑΣΟΚ (ΚΙΝΑΛ). Είναι προφανές ότι τα μικρότερα κόμματα, κυρίως του μεσαίου χώρου, θα πρέπει να παλέψουν για μια έστω έδρα στην Ευρωβουλή και αργότερα για την είσοδό τους στο ελληνικό κοινοβούλιο, αν θέλουν να λειτουργήσουν και ως κυβερνητικοί εταίροι. Αλλά υπό τις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί σήμερα ούτε και για την Ευρωβουλή δεν δείχνει να αποτελούν σημείο αναφοράς, έστω για ψήφο διαμαρτυρίας. Είναι από τα παράδοξα «αποτελέσματα» της διακυβέρνησης σήμερα.
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 23-24 Μαρτίου 2019
