Ελπίδες μετά τη χαμένη χρονιά
Πλησιάζουμε αργά και βασανιστικά στο τέλος αυτής της χρονιάς, που όλοι μας θέλουμε να ξεχάσουμε. Πέρσι τέτοιες ώρες κανείς μας δεν προέβλεπε ότι θα ζήσουμε αυτά που ζήσαμε. Τα νέα για τον ιό από την Κίνα ήταν τόσο μακρινά και στις τελευταίες σελίδες των εφημερίδων και των ρεπορτάζ των τηλεοπτικών καναλιών που κανένας δεν τα έδωσε σημασία.
Θυμάμαι ένα ταξίδι στα μέσα Φεβρουαρίου για τις Βρυξέλες. Οι πτήσεις ήταν τόσο γεμάτες που κάποιοι έμειναν απ’ έξω, ενώ ήμασταν κυριολεκτικά ο ένας πάνω τον άλλο. Τότε είχα παρατηρήσει για πρώτη φορά μία ομάδα Κινέζων που στο αεροδρόμιο του Μονάχου φορούσαν μάσκες και προβληματίστηκα για το αν το θέμα θα το αντιμετωπίσουμε και εμείς στην Ελλάδα. Δύο εβδομάδες αργότερα, για την ακρίβεια στις 26 Φεβρουαρίου εντοπίστηκε το πρώτο θετικό κρούσμα στην Ελλάδα και ο Βασίλης Κικίλιας ανέβηκε άρον άρον στη Θεσσαλονίκη για την πρώτη σύσκεψη.
Η χρονιά είναι χαμένη. Και κοινωνικά και πολιτικά και οικονομικά. Πολιτικά δεν συνέβη πραγματικά τίποτα άλλο πέραν της μάχης κατά του κορονοϊού. Πώς τα πήγε η κυβέρνηση; Γιατί στο πρώτο κύμα η απόδοσή της χώρας ήταν καλύτερη από ό,τι στο δεύτερο; Πως θα γίνει ο εμβολιασμός; Αυτά ήταν τα πολιτικά ερωτήματα της χρονιάς. Ακόμη και το περιβόητο Ταμείο Ανάκαμψης της ΕΕ δημιουργήθηκε εξαιτίας της πανδημίας. Μόνο η τουρκική προκλητικότητα που μας απασχολεί σχεδόν από την αρχή της χρονιάς δε θεωρείται απόνερο της πανδημίας.
Ούτε στη Θεσσαλονίκη συνέβη κάτι συγκλονιστικό πολιτικά, ενώ θα μπορούσε να είχε γίνει. Μόνο το παρασκήνιο των 19 συνδυασμών που συμμετείχαν στις δημοτικές εκλογές του 2019 και οι συνεργασίες που ακολούθησαν θα μπορούσαν να δώσουν τροφή για ζυμώσεις, σχόλια και ανατροπές εβδομάδων. Να δούμε τι θα γίνει στην παλιά Πρωτοβουλία, να αναπτύξει τη δική του πρωτοβουλία ο Κωνσταντίνος Ζέρβας για να ενώσει όλους αυτούς τους μικρούς που πήρε στη διοίκησή του, να αναπτυχθούν οι όποιες διεργασίες στην παράταξη του Νίκου Ταχιάου που σιγά σιγά διαλύθηκε. Όμως ουσιαστικά δε συνέβη τίποτα σχετικό. Όλα πάγωσαν.
Μία χαμένη χρονιά λοιπόν, που φεύγει. Αφήνοντας πίσω της μεγάλες κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις.
Τι θα φέρει το 2021; Καταρχήν το θετικό γεγονός που είναι το εμβόλιο κατά του κορονοϊού, που θα αναπτερώσει πολίτες, κοινωνίες και οικονομίες. Και ελπίζω όχι εκλογές, όπως σιγοψιθυρίζεται από κάποιους…
Μένει να δούμε πως θα συμβαδίσουν όλα τα κρίσιμα θέματα. Δηλαδή ο εμβολιασμός, το τέλος του δεύτερου κύματος και η επανεκκίνηση της οικονομίας, ένα τρίπτυχο που μόνο εύκολο δεν είναι.
Είπαμε όμως: άλλη συλλογική λύση δεν υπάρχει.
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 20 Δεκεμβρίου 2020
