Δεν είμαι πολιτικός. Ψηφίστε με!
Τα τελευταία χρόνια πολλοί από αυτούς που αποφασίζουν να ασχοληθούν ή που ήδη ασχολούνται με την πολιτική δηλώνουν με στόμφο ότι δεν είναι πολιτικοί! Στην πραγματικότητα ξορκίζουν αυτό που υπηρετούν ή που σκοπεύουν να υπηρετήσουν!
Είναι προφανές ότι επιλέγουν αυτήν τη στάση, πιστεύοντας πως έτσι κερδίζουν στα μάτια του κόσμου, πατώντας πάνω στο πληγωμένο γόητρο της πολιτικής, απόρροια κάποιων -η αλήθεια όχι λίγων δυστυχώς- εκπροσώπων της, που με τις διαδρομές τους την αμαύρωσαν. Νομίζουν ότι με αυτόν τον τρόπο λανσάρουν ήθος, αρχές και αξίες, προωθώντας τεχνηέντως το συνειρμό ότι η δική τους παρουσία θα αναγεννήσει το σώμα της πολιτικής.
Αυτό που όμως τελικά αποκαλύπτει αυτός ο νεολογισμός δεν είναι μια άλλη, πιο γνήσια και ειλικρινής αιτιολόγηση της δημόσιας ενασχόλησης κάποιου, παρά μια απολύτως τυχοδιωκτική πρακτική υφαρπαγής της ψήφου από ένα κουρασμένο, οργισμένο και απογοητευμένο από τους εκπροσώπους του εκλογικό σώμα.
Αν ανατρέξουμε σε παραδείγματα «πολιτικών» αυτής της πορείας, θα δούμε ότι ενώ ζητούν από τους πολίτες να τους αναδείξουν με την ψήφο τους, σε κάτι που εξαρχής οι ίδιοι απαξιώνουν, στη συνέχεια φτάνουν να διεκδικούν μέχρι και τις ηγεσίες κομματικών σχηματισμών. Γίνονται πιο… πολιτικοί και από τους -ας πούμε- κανονικούς πολιτικούς. Εκδηλώνουν έτσι έμπρακτα το πιο αποκρουστικό πρόσωπο, όχι μόνο της πολιτικής, αλλά αυτής της ίδιας της ζωής, αφού από δήθεν άδολες και καλοπροαίρετες κοινωνικές μονάδες, που τάχα θυσιάζονται στο βωμό της εξυγίανσης της πολιτικής, με τα χρόνια μετατρέπονται σε αμετροεπείς κυνηγούς θώκων και θέσεων εξουσίας.
Το εξοργιστικά οξύμωρο όμως είναι ότι ακόμη και τότε, τη στιγμή που βρίσκονται στο επίκεντρο της πολιτικής διαδικασίας και με τις αποφάσεις τους επηρεάζουν τις ζωές των ανθρώπων, εξακολουθούν να δηλώνουν ότι δεν είναι πολιτικοί!
Είναι τελικά πολύ δύσκολο στη χώρα μας, αν κάποια στιγμή δεν το πάρουν απόφαση οι πολλοί, να πάψει να φυλάει τα πρόβατα ένας λύκος…
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 5 Μαΐου 2019
