ΑΠΟΨΕΙΣ

Τέτοιον καιρό δεν γίνονται δημοσκοπήσεις. Ίσως όμως και δεν χρειάζονται καν για να επικυρώσουν κάτι το οποίο το βλέπεις και το ακούς καθημερινά στην επαφή με κόσμο: Η κυβέρνηση παραπατάει σε μία σειρά κρίσιμων τομέων του κυβερνητικού έργου και σίγουρα υστερεί στην προσπάθειά της να στηρίζει τους πολίτες στα θέματα που κρίνουν εκλογικές αναμετρήσεις, όπως είναι η οικονομία και το αίσθημα ασφάλειας του κόσμου.

Τα τελευταία χρόνια με την ευθύνη όλων κυβερνήσεων μέσω ενός άθλιου μιθριδατισμού μάθαμε να ζούμε με τις πυρκαγιές. Ελέχθη εύστοχα πως ο ορισμός της κοινωνικής απάθειας είναι να θεωρούμε τις τραγωδίες «κανονικότητα». Λίγο η «ιερότητα» των θερινών διακοπών και τα θρυλικά μπάνια του λαού, λίγο η καλή τα τελευταία χρόνια εικόνα του τουρισμού, που φέρνει εισόδημα και εποχιακή έστω απασχόληση και φτάσαμε στο σημείο καμία κυβέρνηση να μην φτάσει στα φθινοπωρινά πολιτικά πρωτοβρόχια και στο βήμα της ΔΕΘ, με μεγάλα «τραύματα». Τα καλοκαίρια οι κυβερνήσεις τη σκαπουλάρουν. Αυτό θέλει η παράδοση, όπως λέμε στην μπάλα, ότι δηλαδή η κυβερνητική ομάδα Ιούλιο-Αύγουστο κερδίζει. Κάποτε όμως όλες παραδόσεις σπάνε.

Στη θέση των κυβερνώντων θα φοβόμασταν πολύ μία πιθανή και για μυριοστή φορά δικαίωση της λαϊκής παροιμίας «το πολύ το κύριε ελέησον το βαριέται και ο παππάς».

Η σοφή παροιμία λέει πως οτιδήποτε επαναλαμβάνεται διαρκώς και με εκνευριστική επιμονή κουράζει και λειτουργεί σαν μπούμερανγκ.

Το τριπλό και ήδη βαρετό «κύριε ελέησον» της κυβέρνησης είναι πως για τις πυρκαγιές φταίει η κλιματική αλλαγή, για την ακρίβεια ο «εισαγόμενος πληθωρισμός» και το ότι «δεν υπάρχει αντιπολίτευση» για να εισπράξει την κυβερνητική φθορά.

Παράλληλα υπάρχουν υπουργοί αλλά και αφηγήματα που το 2016 είχαν είτε τη δυναμική του καινούριου, είτε τον συμβολισμό της πολυσυλλεκτικότητας του κόμματος.

Σήμερα δεν λάμπουν και δεν πείθουν…

Γιατί υπάρχει κίνδυνος για τον Κυριάκο Μητσοτάκη και την κυβέρνηση να βρεθούν μπροστά σε πολύ δύσκολο Οκτώβρη που θα έχει παγίδες και τις απρόβλεπτες «πονηρές» αυτοδιοικητικές εκλογές;

Η αλήθεια είναι πως η πλειοψηφία των πολιτών πιστεύει -για να το γράψω μετριοπαθώς- πως η κυβέρνηση βαδίζει προς το χειρότερο. Επίσης αλήθεια είναι πως τα τελευταία πέντε τουλάχιστον χρόνια η ίδια πλειοψηφία είχε ησυχάσει τουλάχιστον από έναν πονοκέφαλο: Ήξερε τον φταίχτη και αυτός ήταν ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ.

Το κακό για την κυβέρνηση πως τώρα διαθέσιμος Τσίπρας δεν υπάρχει -όσο κι αν επί των ημερών του επισώρευσε πολλά δεινά στη χώρα.

Πράγματι ο προς το παρόν ακέφαλος και παραζαλισμένος χωρίς τον Αλέξη Τσίπρα ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχει ούτε τη δύναμη (πήρε ένα ισχνό 18% στις εκλογές του Ιουνίου), ούτε την ξεκάθαρη και διαυγή πολιτική πρόταση, ούτε καν την πολιτική ταυτότητα (θα πάει προς το κέντρο η θα αναζωπυρώσει τον ένδοξο παρελθόν της ριζοσπαστικής αριστεράς;), ενώ το ΠΑΣΟΚ δεν εντυπωσίασε το κοινό με την σοβαρή μεν αλλά όχι καταλυτική πολιτική του παρούσα μέχρι τώρα.

Στην πολιτική όμως και όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε όλο τον κόσμο, γεννιούνται πολλές φορές κόμματα και πολιτικοί. Υπάρχουν επίσης εποχές που ενώ προηγήθηκε πολυετής ακινησία και μονοτονία, ξαφνικά τα γεγονότα πύκνωσαν. Θυμάστε εκείνο το ανέκδοτο με το «τεφάλ» και τον Κώστα Καραμανλή; Εκεί που δεν τον άγγιζε τίποτα, ξαφνικά κατέρρευσε εκλογικά και πολιτικά το 2009.

Το «It’s the economy stupid» ισχύει και έτσι όλες οι κυβερνήσεις έχουν την ελπίδα πως όταν ανοίξει η στρόφιγγα των παροχών θα αλλάξει η διάθεση του κόσμου που πάντα κοιτά το πορτοφόλι του.

Η πολιτική μας ιστορία όμως βρίθει παραδειγμάτων με κυβερνήσεις να έχουν φθαρεί τόσο πολύ που δεν σώθηκαν παρά τις παροχές.

Πάντως πίσω από την κυβέρνηση και την δεδηλωμένη πρόθεση του Κυριάκου Μητσοτάκη να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις που θα βάλουν τέλος σε στρεβλώσεις δεκαετιών, στοιχίζεται μεγάλο τμήμα αυτού που κακόηχο στα πάνελ της τηλεόρασης αποκαλείται «σαράντα τα κατό». Είναι κεντροδεξιοί απαιτητικοί πολίτες που ακόμα στηρίζουν τον πρωθυπουργό αλλά και που τα ρεζιλίκια του «επιτελικού κράτους» κάποια στιγμή θα τους κάνουν να βαρεθούν.

Σε ό,τι αφορά τα όσα συμβαίνουν στη Θράκη.

Είναι μερικά θέματα τόσο σύνθετα και τόσο περίπλοκα που καλόν θα είναι όλοι μας, ίσως και οι ειδικοί μάλιστα, να σπεύδουν βραδέως στην έκφραση σαφούς άποψης με βεβαιότητες. Αργά λοιπόν για να μην χαρακτηριστούμε αργότερα «αργόστροφοι».

Ένα από αυτά τα θέματα, τα καυτά και περίπλοκα, είναι οι πυρκαγιές που ξέσπασαν «συμπτωματικώς» σε μέρη με γεωπολιτική μεγάλη σημασία και συνδεδεμένα με εντάσεις γύρω από το μεταναστευτικό.

Το να μιλάς όμως για υβριδικό πόλεμο, που δέχεται η Ελλάδα είναι υπόθεση που χρειάζεται στοιχεία και αποδείξεις. Πέρα από τις ενδείξεις.