Τα κροκοδείλια δάκρυα για τη μεσαία τάξη και την… αριστερά που χάνεται!
Σε αυτές τις εκλογές εκδηλώνεται το εξής πρωτότυπο: η κυβέρνηση εμφανίζεται πιο γενναιόδωρη σε παροχές και μεγαλοστομίες από την αντιπολίτευση. Είναι γιατί, καταπώς φαίνεται, στις ευρωεκλογές που προηγήθηκαν το μόνο που κέρδισε ο πρωθυπουργός και οι μέχρι χθες κυβερνητικοί είναι το δικαίωμα να λένε και να υπόσχονται ό,τι θέλουν.
Έτσι, κάνοντας κακές αντιγραφές κυβερνητικών προγραμμάτων άλλων κομμάτων και χωρίς να σκεφτούν σοβαρά τι έφταιξε και μέσα σε 4,5 χρόνια ηττήθηκαν πολιτικά και ιδεολογικά και απέτυχαν παντού, εξήγγειλαν νέο κυβερνητικό πρόγραμμα τετραετίας, έδωσαν τις ίδιες υποσχέσεις, που στη διάρκεια της διακυβέρνησής τους δεν τήρησαν, ανακοίνωσαν 500.000 νέες θέσεις εργασίας (αλήθεια γιατί όχι δύο εκατομμύρια;) και έχυσαν κροκοδείλια δάκρυα για τη μεσαία τάξη, την οποία έχουν εξαφανίσει.
Είχαν προηγηθεί όλα όσα συνέβησαν στην ελληνική Βουλή, λίγες ημέρες πριν κλείσει, προκειμένου να οδηγηθούμε στις εκλογές της 7ης Ιουλίου, τα οποία προσέβαλαν τη δημοκρατία και κλόνισαν την εμπιστοσύνη των πολιτών.
Η βροχή τροπολογιών προς ικανοποίηση συγκεκριμένων επιχειρηματικών, τοπικών συμφερόντων και ειδικών ομάδων του πληθυσμού, όπως και οι τοποθετήσεις ημετέρων, παραπέμπουν σε καθεστώτα της καθ’ ημάς Ανατολής, πολύ μακριά από τα πρότυπα των δυτικών και ευρωπαϊκών Δημοκρατιών, στις οποίες υποτίθεται ότι ανήκουμε.
Ιδιαιτέρως οι διορισμοί και οι μετατάξεις υιών, θυγατέρων και λοιπών συγγενών και κομματικών σε προνομιακές θέσεις του κοινοβουλίου για την απόλαυση και μόνο ξεχωριστών αμοιβών, και μάλιστα από κατέχοντες τιμητικά αξιώματα, άφησαν άφωνη τη χώρα. Ακόμη και ο κ. Τσίπρας δεν άντεξε στον πειρασμό και τις τελευταίες ημέρες της πρωθυπουργικής του θητείας απέσπασε τέσσερις υπαλλήλους της εμπιστοσύνης του στη γραμματεία πρωθυπουργού (έτσι για να τους βρει στη θέση αυτή ο κ. Μητσοτάκης), ενώ το ρεκόρ των αποσπάσεων έχει ο υπουργός Παιδείας κ. Γαβρόγλου, που απέσπασε στο υπουργείο περί τους 70 εκπαιδευτικούς (και μιλάμε μετά για ελλείψεις εκπαιδευτικών…).
Αυτή η σπουδή διεκπεραίωσης προσωπικών ρουσφετιών κοινοβουλευτικών παραγόντων συνδεδεμένων με το προεδρείο της Βουλής, που όλα τα προηγούμενα χρόνια διεκδικούσαν τίτλους «κοινωνικού αγωνιστή», έσβησε τα όποια ίχνη ηθικού πλεονεκτήματος, τα οποία πομπωδώς περιέφεραν και διαλαλούσαν.
Δυστυχώς, η αριστερά των αγώνων και των θυσιών χάθηκε στη θάλασσα των τροπολογιών και των ρυθμίσεων της τελευταίας ώρας. Και συνθλίβεται τώρα, λίγες ώρες μετά την προκήρυξη των εκλογών, ανάμεσα στις νέες υποσχέσεις, τις κακές αντιγραφές κυβερνητικών προγραμμάτων άλλων κομμάτων και τα… κροκοδείλια δάκρυα για τη μεσαία τάξη και την… αριστερά που χάνεται!
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 15-16 Ιουνίου 2019
