ΑΠΟΨΕΙΣ

Ξεκούραστοι ή κουρασμένοι, είτε έχοντας φορτίσει, είτε παραμένοντας ακόμα εντελώς… αφόρτιστοι, με καθαρό μυαλό ή με θολούρα, πάμε για την επιστροφή στο άστυ.

Από βδομάδα θα πιάσουμε πάλι την γνωστή ατζέντα, για την ακρίβεια και την απάθεια της κυβέρνησης απέναντι στην κερδοσκοπία, για το τι θα πουν οι πολιτικοί από το βήμα της ΔΕΘ, για το πόσο θα υποφέρει ο κόσμος από τις τιμές των τροφίμων, της βενζίνης, του ρεύματος και του αερίου.

Πριν όμως αρχίσουν να χτυπούν οι τέντες από τον αέρα, αξίζει ίσως να ρίξουμε μία άλλη ματιά στα όσα πήραν οι άνεμοι ενός ακόμα καλοκαιριού, το οποίο -κακά τα ψέματα- αν δεν υπήρχε η τραγωδία της δολοφονίας του Μιχάλη από τους χούλιγκαν στην Αθήνα, θα είχε ήδη ξεχαστεί.

Φέτος τα μπάνια του λαού δεν διαταράχθηκαν από την πολιτικολογία. Με δεδομένο το εκλογικό αποτέλεσμα της 25ης Ιουνίου και την εκκωφαντική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν αναμενόμενο να μην «κόβει εισιτήρια» η συζήτηση για την διαδοχή του Τσίπρα, ενώ το ΠΑΣΟΚ, εδώ και ένα μήνα απλώς απουσιάζει.

Από την άλλη μεριά, οι αλλεπάλληλες γκάφες από υπουργούς, τα λάθη και οι αδυναμίες της κυβέρνησης που τελευταία περνά μονίμως κάτω από τον πήχη, δεν θα στοιχίσουν κάτι ιδιαιτέρως σοβαρό πολιτικά στον Κυρ. Μητσοτάκη. Κλίμα αλλαγής και ανατροπής της σημερινής κυριαρχίας της ΝΔ δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Η τουλάχιστον δεν… προλαβαίνει να έρθει μέχρι ανοίξουν οι κάλπες για την αυτοδιοίκηση.

Ας δούμε λοιπόν τα άλλα απομεινάρια ενός καλοκαιριού.

1. Βάλατε τα τελευταία 24 ώρα βενζίνη στο αμάξι; Σκεφτήκατε ότι αυτό που πραγματικά μας αξίζει είναι μία τιμή βενζίνης στα 2,5 ευρώ όπως και τιμές στα τρόφιμα και τα είδη πρώτης ανάγκης αυξημένες πάνω από 50% σε σχέση με πέρσι;

Ειδικά για την βενζίνη αυτό που συμβαίνει είναι άθλιο και αδικαιολόγητο με βάση την πανευρωπαϊκή κλίμακα διαμόρφωσης τιμών.

Ας το πάρουμε απόφαση: Δεν ξέρουμε, δεν θέλουμε, δεν μπορούμε να αντιδράσουμε απέναντι σε μία κυβέρνηση που σφυρίζει αδιάφορα βλέποντας την ακρίβεια και την αισχροκέρδεια να καλπάζουν. Δεν το ’χουμε.

Πολλοί που μένουν απ’ έξω από τα βοηθήματα, βαρέθηκαν να διαβάζουν τη λέξη pass και την στερεότυπα κουτοπόνηρη έκφραση «στοχευμένα μέτρα» για «ευάλωτους».

Η μεσαία τάξη που καλώς υπήρξε καταπέλτης κατά των μαθητευόμενων μάγων του Τσίπρα -που την φτωχοποίησε - και τον έστειλε στο 17,5%, θα μιλήσει κάποτε και για τους μοιραίους και άβουλους του Μητσοτάκη. Θα είναι όμως αργά και τότε.

Άλλη λύση από τη μείωση του φόρου ειδικής κατανάλωσης και του ΦΠΑ στα είδη πρώτης ανάγκης, δεν φαίνεται να υπάρχει.

2. Μετά τις εκλογές, μέγα τμήμα των τρολς που μέσω του διαδικτύου δηλητηρίαζαν με διχαστικές και τοξικές κατά των «αλλοφύλων» το πολιτικό κλίμα, βοηθούντος και του θέρους, πήγε για (προσωρινή;) αγρανάπαυση.

Επειδή όμως η φύση απεχθάνεται τα κενά, οι εξαρτημένοι από τις «τάσεις» και τις «μόδες» τους Facebook και του Instagram βρήκαν «θέμα».

Ανακάλυψαν, λοιπόν, την σούπερ «Κική», την νεαρά influencer που με περίσσειο «θάρρος» καυχιόταν που δεν ήξερε ποιος είναι ο Σταύρος Ξαρχάκος μιλώντας μάλιστα με απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς για έναν από τους μεγαλύτερους συνθέτες της χώρας.

Δεν φταίει, βέβαια, το φαινόμενο «Κική» το οποίο το γέννησε μία εποχή σύγχυσης και αποπροσανατολισμού του ανθρώπου λόγω χρήσης τεχνολογίας και social media. Ποιος άλλωστε θα άφηνε την ευκαιρία να προσπαθήσει να γίνει πλούσιος και διάσημος άκοπα και με επικοινωνιακές επινοήσεις και φανφάρες;

Τι να κάνουμε; Η γενιά μας έπαιρνε αυτόγραφα από τον Μίκη, τον Κούδα, τον Μπιθικώτση, τον Χορν ή και τον Τόλη, την Αλίκη, τον Βέγγο.

Οι σημερινοί ακόλουθοι των influencers δεν παίρνουν αυτόγραφα. Τρέχουν στα «next model», στα «έχεις ταλέντο», «voice», στα «ριάλιτι» και θέλουν γίνουν φίρμες στη θέση των παλιών διασήμων.

Δεν τη βλέπετε την διαφορά; Άλλο θαυμάζω και άλλο «τι να μας πει και ο κάθε… Ξαρχάκος».

Δεν με ενοχλεί που κάποια με έπαρση λέει πως δεν τρέχει κάτι που δεν ξέρει τον Σταύρο Ξαρχάκο . Το πρόβλημα είναι το πώς βρέθηκαν τόσοι πολλοί που ξέρουν και ακολουθούν την Κική.

Την κοινωνία, έχω τη γνώμη ότι πάντα την έσωζαν οι «χαζούτσικοι» που ήξεραν να θαυμάζουν. Και αυτοί λιγοστεύουν.

Ο Ρενε Ντεκάρτ (εξελληνισμένα Καρτέσιος) έλεγε με την πιο διάσημη ρήση του cogito ego sum, το «σκέφτομαι άρα υπάρχω».

Σήμερα πριν καν να σκεφτώ, υπάρχω μόνο μέσω των social media.

3. Ευχαριστήθηκα με το ξέσπασμα ευχών, ευφυολογημάτων, κινηματογραφικών αναμνήσεων και άλλων εκδηλώσεων θαυμασμού με αφορμή τα 80ά γενέθλια του Ρόμπερτ Ντε Νίρο, ενός από τους μεγαλύτερους ηθοποιούς όλων των εποχών. Ανάρτησα κι εγώ μία από τις σταγόνες της σοφίας του: «Το ταλέντο είναι οι επιλογές σου».

Αυτό το καλοκαίρι έκλεισε τα ογδόντα του άλλος ένας τεράστιος καλλιτέχνης της show business, ο Μικ Τζάγκερ.

Όλοι εμείς που είμαστε γύρω στα 15 χρόνια μικρότεροι νιώθουμε μία μεταφυσική ανακούφιση βλέποντας τα είδωλα αυτά της νιότης μας να απαντέχουν στη μουσική και κινηματογραφική σκηνή. Μην αρχίσουμε κι εδώ τα εφηβικά μας συνθήματα «κουφάλα νεκροθάφτη».

Ευτυχώς που στις ΗΠΑ και την Αγγλία δεν βγήκαν ακόμα influencers -αν και δεν είμαι σίγουρος- που να επαίρονται που δεν ξέρουν ποιος είναι ο Μικ και ο Ντε Νίρο.

Με την ευκαιρία, θυμάστε τον «Ταξιτζή»; Λέει ο ηθοποιός: «Δεν υπάρχει περίπτωση να με συναντήσει κάποιος οπουδήποτε, σ’ ένα πάρτι, σ’ ένα μπαρ ή και στο δρόμο, και να μη μου πετάξει στα ξαφνικά: ‘You talking to me?’. Κι όμως έχω παίξει δεκάδες άλλους ρόλους -ίσως και καλύτερους. Άσε που πολύ θα ήθελα να παίξω κι άλλον έναν: να ρίξω μία μπουνιά στα μούτρα αυτού του καθικιού, του Ντόναλντ Τραμπ».

Τεράστιος, ε;