ΑΠΟΨΕΙΣ

Όταν γνώρισα τον Βούλη

 23/10/2018 16:30

Όταν ο Θρασύβουλος Λαζαρίδης κατέβηκε από την Καλαμαριά στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, για να γίνει δήμαρχος, είχε μπει σαν σίφουνας. Πανίσχυρος δήμαρχος, επιλογή ενός πανίσχυρου κομματικά και πολιτικά πρωθυπουργού, ετοιμαζόταν να σαρώσει τα πάντα ως οδοστρωτήρας.

Τότε συστεγαζόμασταν. Για την ακρίβεια, εγώ δούλευα σε μία εφημερίδα που στεγαζόταν στον πέμπτο όροφο Τσιμισκή και Αγίας Σοφίας, και αυτός είχε το γραφείο της παράταξης στον έκτο. Δεν τον γνώρισα εκεί. Εκεί νόμιζα ότι τον ήξερα. Ως υποψήφιος απέπνεε μία αλαζονεία, μία σιγουριά, που ήταν επαγγελματικό παρακολούθημα της προσωπικότητάς του. Ήμουν έτοιμος να γράψω και να αναλύσω την υποψηφιότητα και τη στρατηγική του, τις συμμαχίες και τις αντιπαλότητες.

Τον γνώρισα πολύ αργότερα, όταν δούλευε πια στο κέντρο υγείας της Μηχανιώνας. Όταν πια ήταν πρώην. Όταν πια δεν διαχειριζόταν δημόσιο χρήμα. Όταν δεν ήταν ο πανίσχυρος. Και βρήκα έναν εξαιρετικά αξιόλογο άνθρωπο, που είχε βγάλει από πάνω του την επαγγελματική μάσκα του «ισχυρού».

Πέρασα πολλά μεσημέρια μαζί του στις ταβέρνες της περιοχής. Για μένα δεν ήταν πια αντικείμενο δουλειάς, αλλά ένας άνθρωπος που είχε τη δυνατότητα να με οδηγήσει να καταλάβω τι υπάρχει μέσα στον άνθρωπο μετά την εξουσία. Όχι την απόλυτη μεγάλη εξουσία των πλανηταρχών και των ηγετών της παγκόσμιας εμβέλειας, αλλά των ανθρώπων που μπορούσαν να εξουσιάζουν, να ευνοούν ή να δυσκολεύουν τη ζωή του διπλανού τους. Που προσπαθούν να είναι δίκαιοι, αλλά συγχρόνως κάνουν εκπτώσεις, γιατί επίκεινται εκλογές και χρειάζονται ψήφους.

Με βοήθησε πάρα πολύ να το καταλάβω. Και προτιμώ να θυμάμαι εκείνον τον Βούλη, που γνώρισα πίνοντας ούζο και όχι τον αγέρωχο πολιτικό που ισοπέδωνε τα πάντα.

Είναι αδύνατο να θυμάσαι τον έναν και να μη θυμάσαι τον άλλο. Είναι οι δύο όψεις του ίδιου ανθρώπου. Απλώς τον έναν τον είχε φτιάξει μία εξουσία, η οποία μπορεί να είχε κρατήσει 16 χρόνια, αλλά ήταν εφήμερη.

Η εξουσία είναι πάντα εφήμερη.

Και στην εξουσία υπάρχει πάντα μετά.

Όσο πιο ώριμος είναι αυτός που την αναζητά τόσο πιο ανώδυνο είναι το μετά.


*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ"