ΑΠΟΨΕΙΣ

Ως γνωστόν οι ηλίθιοι είναι αήττητοι. Επίσης είναι… πολυεθνικοί στην περίπτωση που νομίζετε ότι εμείς έχουμε ένα είδος αποκλειστικότητας. Δεν έχουμε! Η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ, έπειτα από καταγγελία δύο Γαλλίδων, μουσουλμάνων στο θρήσκευμα, που είχαν καταδικαστεί με βάση νόμο απαγόρευσης της κυκλοφορίας σε δημόσιους χώρους με καλυμμένη περιβολή (νικάμπ), απεφάνθη ότι η Γαλλία παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα. Και πιο συγκεκριμένα ότι βλάπτεται το δικαίωμα έκφρασης των θρησκευτικών πιστεύω, ενώ μπορεί να οδηγήσει στην περιθωριοποίησή των γυναικών.

Δηλαδή σε μια φιλελεύθερη δυτική Δημοκρατία, που έχει αφήσει κάτι αιώνες το σκοταδισμό και τη θρησκοληψία, όπου οι γυναίκες έδωσαν πραγματικά συγκλονιστικούς αγώνες για την ισότητα των δύο φύλων, την ελευθερία στη σεξουαλική τους ζωή, το δικαίωμα στις σπουδές, στην εργασία, στην ανατροφή και την κηδεμονία των παιδιών τους κτλ. κάποιοι επιχειρούν την παλιννόστηση του σκοτεινού παρελθόντος και δημιουργούν ανάλογους θύλακες.

Δεν με νοιάζει σε ποιον Θεό πιστεύουν ούτε από πού ήρθαν, δεκάρα δεν δίνω αν καταπιέζονται οι ατομικές τους «ελευθερίες» -που σε κοινωνίες θεσμισμένες βάσει των κοσμοθεωριών τους δεν υπάρχουν- στα παλιά μου τα παπούτσια αν θεωρούν «αμαρτία» να δείχνουν το πρόσωπό τους δημόσια… μην και τις ματιάσει ή τις ποθήσει κανείς. Εδώ αφού περάσαμε μεσαίωνες και γυναίκα - res, κατακτήσαμε βήμα βήμα κάθε μέτρο που μας χώριζε από την ισοτιμία και ισονομία με το άλλο φύλο. Το δικαίωμα ψήφου το πετύχαμε εδώ στην Ελλάδα μετεμφυλιακά(!) την κατάργηση της προίκας επί Ανδρέα Παπανδρέου(!), την πρώτη γυναίκα πρόεδρο ή μάλλον γενική γραμματέα κόμματος το 1991 την Αλέκα Παπαρήγα και ακόμη έχουμε κάποιο δρόμο.

Οι κοπελιές με τις μπούρκες και τα νικάμπ τόσο ξέρουν τόσο μολογάνε. Έχουν τις φοβικές μανάδες και τους άντρακλες πατεράδες, αδελφούς και σόι -που φυσικά ντύνονται όπως θέλουν κι όχι υποχρεωτικά με κελεμπίες και σαρίκια- έχουν ποτιστεί με το αφιόνι των τάχα παραδοσιακών αρχών, όπως κάποτε συνέβαινε και εδώ, αλλά επικαλούνται δυτικής λογικής δικαιώματα όποτε τις βολεύει. Μόνο που αυτά τα «δικαιώματα» δεν μας ήρθαν από τον ουρανό, τα θεσμίσαμε εμείς οι Δυτικοί, αφού περάσαμε αιώνες διά πυρός και σιδήρου, φρίκης και απανθρωπιάς, αδικίας και μισαλλοδοξίας, μέχρι να ισορροπήσουμε μεταπολεμικά. Και θα υπερασπιστούμε αυτό το κεκτημένο χωρίς καμία μα καμία υποχώρηση. Ούτε εκατοστό προς τα πίσω, προς το σκοτάδι και τη θεοκρατική τύφλα ακόμη κι αν όλες οι επιτροπές ηλιθίων λένε το αντίθετο.

Κωδικός Έλενα

Εμείς τα είπαμε από την προηγούμενη Κυριακή για τον κωδικό… Τέρενς Σπένσερ Κουίκ και την απαίτηση Καμμένου «να φύγει, να πάει αλλού». Δεν θα πάει, διότι αγαπά τον Αλέξη Τσίπρα και το υπουργικό πέρα δώθε ανά την υφήλιο, και δεν αγαπά πια τον Πάνο Καμμένο. Ψήφο δεν έχει, έδρα δεν έχει, οπότε εκεί δεν αλλάζει κάτι. Τώρα ο κωδικός «Έλενα», λέγε με Κουντουρά, το νεότερο ελέχθη στη Ζάκυνθο από τον Σταύρο Κοντονή. Εκεί λοιπόν η μεν υπουργός Τουρισμού ήρθε ακόμη πιο κοντά στο «ναι» για τη συμφωνία των Πρεσπών, ο δε πρώην υπουργός είπε μεταξύ σοβαρού κι αστείου ότι η Έλενα θα είναι επικεφαλής στο Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα για το Επικρατείας δύσκολο, αλλά για το… σκέτο ψηφοδέλτιο πολύ πιθανό. Έχουμε και το προηγούμενο με τη Ραχήλ, λέγε με Μακρή!

Ο γαλάζιος Γιάννος!

Κάτι πάει θεόστραβα σ’ αυτόν τον τόπο της φαιδράς πορτοκαλέας. Αν κωδικοποιήσει κανείς τις κυβερνητικές αντιδράσεις, σχόλια, δηλώσεις και ανακοινώσεις μαζί με την ανάλογη γραμμή του κομματικού στρατού στα social media, θα καταλήξει αβίαστα στο συμπέρασμα ότι ο Γιάννος Παπαντωνίου ήταν ένας… γαλάζιος υπουργός! Το ΠΑΣΟΚ κάπου χάθηκε μεταξύ «κομμάτων του παρελθόντος», «σαράντα χρόνια διαφθοράς», «γιατί δεν έχει κάνει ανακοίνωση η ΝΔ» κτλ. Από την άλλη πλευρά τώρα, μάλλον… γαλάζιος under cover θα ήταν ο Γιάννος τόσα χρόνια, διότι αλλιώς δεν εξηγείται πώς συνδέθηκε η δικαστική εξέλιξη με τις απειλές… Πολάκη από στελέχη της ΝΔ ούτε πως αντί να θυμίζουν τι είχε πει περί «αρχιερέα της διαπλοκής» ο Κώστας Καραμανλής, η παράταξη σφυρίζει αδιάφορα, ενώ δικαιώνεται ξανά η επί δεκαετίες κριτική της. Τι να πω;

Για γέλια ή για κλάματα;

«Τα όσα ισχυρίζεται ο κ. Μητσοτάκης ότι η παραβατικότητα είναι το μακρύ χέρι της κυβέρνησης είναι πέραν του γελοίου, πέρα από κάθε δημοκρατικό διάλογο» σχολίασε ο υπουργός Παιδείας Κώστας Γαβρόγλου… Μιλούσε φυσικά για την παραβατικότητα στα ΑΕΙ όπου από τη μία άκρη της χώρας ώς την άλλη είναι θέμα αν υπάρχει υποδομή που να μην έχει μετατραπεί σε κάτι… Τι; Ό,τι να ’ναι, αλλά όχι σε αξιοπρεπές εκπαιδευτικό ίδρυμα όπου με τα λεφτά των πολιτών σπουδάζουν τα παιδιά μας. Κι αυτά τα είπε έχοντας ζήσει προ ολίγων ωρών τι εστί επαναστατικό βερίκοκο με καμιά εκατοστή νεολαίους να μπουκάρουν στο υπουργείο και το γραφείο του με ντουντούκες και τσαμπουκά. Το βασικό ερώτημα όμως είναι άλλο: Αν ο κ. Γαβρόγλου βρίσκει γελοίο το «μακρύ χέρι», τι περιμένει; Δεν έχει παρά να αποδείξει το αντίθετο εδώ και τώρα έμπρακτα και, αν υπάρχουν κενά, νομοθετικά. Ξέρει πολύ καλά πώς είναι τα ΑΕΙ όλου του πολιτισμένου κόσμου, διότι εκεί πήρε τις περγαμηνές με τις οποίες γύρισε στο Ελλαδιστάν των καταλήψεων και του ασύλου της παρανομίας. Αυτό το μοντέλο να εφαρμόσει λοιπόν.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ"