ΑΠΟΨΕΙΣ

Αμήχανα ξύνουν το κεφάλι τους οι μαθητές που βρίσκονται κοντά στη βάσανο των πανελλαδικών, μετά την ανακοίνωση του τελικού (μάλλον) σχεδίου του υπουργείου για το νέο σύστημα εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. 

Όσοι δεν διακατέχονται από αμηχανία, είναι ήδη στα κάγκελα με κινητοποιήσεις, γιατί το απορρίπτουν με την πρώτη ματιά. Οι γονείς των παιδιών αναρωτιούνται πώς θα πρέπει να τα καθοδηγήσουν. Τι να σου κάνουν κι αυτοί; Μήπως ξέρουν τι τελικά θα ισχύσει, ποιος θα είναι αύριο υπουργός Παιδείας ή ποια θα είναι η κυβέρνηση;

Πολλές από τις αλλαγές που ανακοινώθηκαν είναι αλήθεια ότι εκσυγχρονίζουν το λύκειο. Απαλλάσσεται, ειδικά ο μαθητής της γ’ λυκείου, από μαθήματα γενικής παιδείας, για τα οποία αδιαφορούσε ενόψει πανελλαδικών, οι εξετάσεις του απολυτηρίου γίνονται πιο αντικειμενικές σε επίπεδο διεύθυνσης δευτεροβάθμιας. 

Δεν μπορεί να συνδυάσει ομάδες προσανατολισμού κι αυτό του αφαιρεί επιλογές σχολών, αλλά ευνοούνται αυτοί που είναι αποφασισμένοι να διεκδικήσουν πρόσβαση σε έναν συγκεκριμένο επιστημονικό κλάδο, απαλλαγμένοι από «αλεξιπτωτιστές», που απλώς δεν πέτυχαν αλλού.

Καλά όλα αυτά, αλλά ο συνυπολογισμός του βαθμού απολυτηρίου τι χρειαζόταν; Δίνει αξία στο θεσμό του λυκείου; Προφανώς όχι, γιατί στις άλλες τάξεις δεν αλλάζει τίποτε επί της ουσίας, ενώ η γ’ λυκείου, έτσι κι αλλιώς αποφλοιώνεται από το γενικό εκπαιδευτικό χαρακτήρα. Δύναμη στους καθηγητές δίνει απέναντι στους μαθητές και τίποτε παραπάνω.

Γιατί έπρεπε να θιγεί ένα σύστημα εισαγωγής που ήταν κατά γενική παραδοχή αντικειμενικό; Έθεσα την ερώτηση… αρμοδίως. Η απάντηση που πήρα ήταν ότι το σύστημα μπορεί να ήταν αδιάβλητο, αλλά όχι κατ’ ανάγκην αντικειμενικό.

Οι αρμόδιοι μάλλον θεωρούν ότι είναι κάτι πιο αντικειμενικό όταν υπεισέρχεται η υποκειμενική κρίση του καθηγητή του παιδιού, που μπορεί να είναι άλλοτε αυστηρός και άλλοτε χαλαρός. Σαν ένα ιδιότυπο τζόκερ δηλαδή… Ό,τι σου πετύχει στο σχολείο σου. Όσοι από εμάς ζήσαμε το σύστημα Ράλλη, ξέρουμε πολύ καλά αν κάτι τέτοιο βοήθησε ή όχι.

Για μια στιγμή όμως… Όλη η φασαρία για την ανάγκη αλλαγών στο σύστημα ξεκίνησε από τη διαπίστωση ότι είχε χαθεί ο γενικός εκπαιδευτικός χαρακτήρας του λυκείου, το οποίο είχε καταντήσει προθάλαμος του πανεπιστημίου. Και τώρα, μετά από υπαναχωρήσεις και διαβούλευση, φτάσαμε σε μια τάξη που θα έχει μόνο μαθήματα κατεύθυνσης για τα ΑΕΙ με ολίγον αλατοπίπερο από γλώσσα, θρησκευτικά και φυσική αγωγή. Εμείς γι’ αλλού κινήσαμε κι αλλού η ζωή μάς πάει.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 23-24 Μαρτίου 2019