Η απόλυτη ανηθικότητα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ
Παρακολούθησα τις προάλλες στο Netflix την παραγωγή του «22 Ιουλίου», μια δραματική εξιστόρηση της τραγωδίας του Βίλιαρ Χάνσσεν, επιζήσαντος από την δολοφονική επίθεση του Άντερς Μπρέϊβικ το 2011 στο νησί Ουτόγια της Νορβηγίας. Σε όλη την διάρκεια της ταινίας, είναι συγκλονιστική η διαρκής αγωνία των γονιών του Χάνσσεν που αισθάνονται αδύναμοι να απαντήσουν στα υπαρξιακά ερωτήματα που βασανίζουν έναν νέο που είδε την ζωή του να πνίγεται στο αίμα και βρέθηκε με καρφωμένα τα θραύσματα μίας σφαίρας στον εγκέφαλο, ένα γυάλινο μάτι και τα άκρα του διαλυμένα.
Δεν μπορούσα εκείνη την ώρα να μην σκεφτώ την μητέρα του Φύσσα, που σχεδόν τέσσερα χρόνια τώρα αντικρίζει τον δολοφόνο του παιδιού της ελεύθερο και προκλητικότατο, σε μία δίκη που αφήνεται να σύρεται στον χρόνο επειδή βολεύει τον ΣΥΡΙΖΑ να αναβάλλει την μέσω του ποινικού κολασμού της ηθική απονομιμοποίηση της Χρυσής Αυγής για να θολώνει τα «δεξιά» της Νέας Δημοκρατίας. Το επόμενο πρωί διάβασα ότι ο αναπληρωτής υπουργός Δικαιοσύνης Παπαγγελόπουλος, προσπαθώντας να καλύψει τον Πολάκη για τη γνωστή δήλωση του ότι «εκλογές θα κερδίσουμε αν βάλουμε κάποιους στη φυλακή», ανέφερε ότι η προηγούμενη κυβέρνηση ήταν εκείνη που «έκανε πογκρόμ συλλήψεων για επικοινωνιακούς λόγους», εννοώντας προφανώς τις διώξεις που ασκήθηκαν από την δικαιοσύνη εναντίον της φερόμενης ως εγκληματικής οργάνωσης Χρυσής Αυγής. Δεν πίστευα στα αυτιά μου!
Ελάχιστα εικοσιτετράωρα μετά, ο Τσίπρας απέπεμψε πρακτικά τον υπουργό Eξωτερικών του, ταυτιζόμενος απολύτως με τον φυσικό αυτουργό της διγλωσσίας που ο ίδιος είχε προηγουμένως στηλιτεύσει, τον Καμμένο, μη συγχωρώντας στον Κοτζιά το ακόμη πιο θανάσιμο αμάρτημα του ότι τόλμησε κι αυτός να εγκαλέσει τον υπουργό Aμύνης. Δεν πίστευα στα μάτια μου!
Όχι πως έπεσα από τα σύννεφα, αλλά μου είναι ακόμη αδύνατον να πιστέψω πόσο ξεδιάντροπα ξεδιπλώνουν τον κυνισμό τους, εκεί στην κορυφή της κυβέρνησης. Ελπίζω να νιώθουν το ίδιο και όσοι έσπευσαν να χαιρετήσουν την στροφή στον ρεαλισμό και την «κεντροαριστερά», διαγιγνώσκοντας την στην εξάρτηση του Τσίπρα από τον ισχυρότερο των δανειστών και την υπερατλαντική υπερδύναμη, που μαρτυρείται από την απόλυτη ευθυγράμμιση προς τις επιταγές τους μέχρι και την έμμεση παραδοχή της διενέργειας στο έδαφος της χώρας παρακολουθήσεων Ελλήνων πολιτών από ξένες μυστικές υπηρεσίες.
Κακά τα ψέματα! Αυτό που αποπνέει το επίσημα νυμφευμένο πλέον μόρφωμα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν είναι ούτε ο ρεαλισμός που εκτιμούν οι πρόσφατοι θαυμαστές του Τσίπρα, ούτε η μαγκιά την οποία λατρεύουν οι παλαιότεροι υμνητές του. Μία λέξη υπάρχει γι’ αυτό, μην αμφιβάλλετε: Ανηθικότητα! Στον υπερθετικό βαθμό.
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ"
