ΑΠΟΨΕΙΣ

Θολές μνήμες έχω ως παιδάκι που κάποτε υπήρξα, από το σινεμά της δεκαετίας του ’60 με τις πάντα κατάμεστες αίθουσες, αφού η τηλεόραση δεν είχε ακόμα μπει σε όλα τα σπίτια.

Σίγουρα όμως δεν θα ξεχάσω την ατάκα «εδώ ήρθαμε». Την άκουγες συχνά στις σκοτεινές αίθουσες. Γιατί όμως;

Εκείνα τα χρόνια ο κόσμος μπορούσε να κόψει εισιτήριο και να μπει στο στο μέσον της ταινίας. Έβλεπε κανονικά το δεύτερο μέρος και στη συνέχεια από την αρχή το έργο μέχρι τη σκηνή που είδε μπαίνοντας!

Εκεί ήταν που άκουγες τον μπαμπά να λέει «άντε πάμε, εδώ ήρθαμε».

Τα θυμήθηκα όλα αυτά διαβάζοντας τα ουκ λίγα άρθρα του αμερικανικού και βρετανικού Τύπου που ασχολούνται με το αν υπήρχε καλύτερη λύση στις ΗΠΑ, από μία ακόμα αναμέτρηση Μπάιντεν εναντίον Τραμπ.

Ο μέσος Αμερικανός, αν υπάρχει αυτός, καλείται να ξαναδεί το έργο από το σημείο που μπήκε στην αίθουσα. Ξαναζεσταμένο.

Τούτο διότι ο Τζο Μπάιντεν και ο Ντόναλντ Τραμπ εξασφάλισαν και μαθηματικά το χρίσμα των Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικάνων αντίστοιχα, ώστε να είναι υποψήφιοι για την επανεκλογή τους στις εκλογές του Νοεμβρίου 2024.

Το ξεκαθάρισμα του τοπίου, αν και δεν υπήρξε ουσιαστικά απειλή για την επικράτησή τους στη μάχη για το χρίσμα, δίνει και ένα αξιόλογο στατιστικό στοιχείο: για πρώτη φορά δύο υποψήφιοι θα αναμετρηθούν για δεύτερη συνεχόμενη φορά σε προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ έπειτα από σχεδόν 70 χρόνια.

Αυτό συνέβη το 1956 όταν ο ρεπουμπλικανός Ντουάιτ Αϊζενχάουερ επανεξελέγη νικώντας τον ίδιο αντιπάλου που είχε το 1952: Τον δημοκρατικό Άντλαϊ Στίβενσον.

«Είναι πάλι Τραμπ εναντίον Μπάιντεν. Γιατί δεν υπήρχαν καλύτερες επιλογές για τους ψηφοφόρους;».

Αυτά γράφει αναρωτώμενη η Μόιρα Ντόνεγκαν, αρθρογράφος και συγγραφέας, στον Guardian.

Η ίδια προσθέτει:

«Ο πραγματικός πολιτικός αγώνας έχει σε μεγάλο βαθμό ανασταλεί για την ανάγκη να ηττηθεί ο Τραμπ λόγω της απειλής του κατά της συνταγματικής δημοκρατίας».

Και κλείνει το άρθρο της πικρά:

«Αλλά παρόλα αυτά ο Ντόναλντ Τραμπ συνεχίζει να μην ηττάται».

«Κανονικά, αυτή θα ήταν μία στιγμή για να εμφανιστεί ένας αριστερός αμφισβητίας, να αναδείξει την προτεραιότητα των προοδευτικών ζητημάτων και να ασκήσει επιρροή στο κόμμα, ακόμα και αν μία τέτοια πρόκληση δεν θα μπορούσε να κερδίσει το εισιτήριο». Για την τελική μάχη για τον Λευκό Οίκο θα χρειαστούν πολλά.

Από την άνοδο του Ντόναλντ Τραμπ και την έφοδό του προς την εξουσία το 2016, όταν με τρόπους που δεν επέτρεπαν παρερμηνείες, για τη σκληρότητα, την δυσλειτουργική του τάση και τις αντιδημοκρατικές του πράξεις, εκδηλώθηκε αυτή η διάθεση: Τα πάντα για να μην συνεχίσει ως πρόεδρος των ΗΠΑ.

Και αν λοιπόν νικήσει ο Τραμπ; Τα ερεβώδη σενάρια σ’ αυτή την περίπτωση, για την περιπέτεια στην οποία πιθανόν να μπει όχι μόνο η Αμερική αλλά και όλος ο πλανήτης, έχουν ήδη δημοσιευθεί με αναλύσεις, αρθρογραφία και έρευνες. Ο μέσος πολίτης όμως φέρεται λες και αποφεύγει να το σκέφτεται ότι το Νοέμβριο μπορεί αλλάξουν όλα με ορμή.

Είναι και αυτό ένα από τα αγαπημένα εργαλεία νοοτροπίας εμπνευσμένο από μια από τις διαχρονικές ηρωίδες του σινεμά και το απόφθεγμα της Βίβιαν Λι (Scarlett O’Hara): «Θα το σκεφτώ αύριο...».

Μια και μιλάμε για σινεμά, ο Τραμπ παρακολούθησε την τελετή απονομής των βραβείων Όσκαρ, την περασμένη Κυριακή, και έσωσε έσπευσε να σχολιάσει στο διαδίκτυο ότι ο παρουσιαστής Τζίμι Κίμελ ήταν «ο χειρότερος όλων των εποχών». Ο τελευταίος αντέδρασε με εξίσου δηλητηριώδη λόγια: «Είμαι έκπληκτος που είσαι ακόμη ξύπνιος! Δεν είναι ώρα να πας στη φυλακή;».

Ο Τραμπ σε βάρος του οποίου διεξάγονται ποινικές διαδικασίες, δύο από τις οποίες επειδή φέρεται να αποπειράθηκε να ανατρέψει υπέρ του τα αποτελέσματα των προεδρικών εκλογών του 2020, μετά την ήττα του από τον Τζο Μπάιντεν, υποσχέθηκε πως αν εκλεγεί θα απελευθερώσει τα πρόσωπα που έχουν φυλακισθεί για τη συμμετοχή τους στην επίθεση εναντίον του Καπιτωλίου το 2021.

Στα αξιοσημείωτα των τελευταίων ημερών ήταν το σποτ της καμπάνιας του Τζο Μπάιντεν, ο όποιος «σήκωσε το γάντι» για τις επιθέσεις που δέχεται για τη μεγάλη ηλικία του (81 ετών). Εμφανίζεται να λέει:

«Δεν είμαι νέος. Αυτό δεν είναι μυστικό. Αλλά, εδώ είναι το θέμα. Καταλαβαίνω πώς να κάνω τα πράγματα για τον αμερικανικό λαό».

(«I’m not a young guy. That’s no secret. But, here’s the deal: I understand how to get things done for the American people»).

Η επικοινωνιακή του προσπάθεια στρέφεται τους νέους ενώ κάνει αναφορά στο πώς χειρίστηκε διάφορες κρίσεις όπως την πανδημία, την κλιματική αλλαγή, τις τιμές των φαρμάκων κ.λπ.

Ο Τραμπ από την πλευρά του υποσχέθηκε δασμούς 10% για όλες τις εισαγωγές και υπογράμμισε πως οποιαδήποτε αύξηση των τιμών προκύψει μπορεί να αντισταθμιστεί από φορολογικές περικοπές.

Η αναμέτρηση αποκτά σιγά-σιγά και κάποια πολιτικά χαρακτηριστικά.