Στη σύσκεψη για τα μέτρα ασφαλείας του τελικού κυπέλλου, οι ΠΑΕ Παναθηναϊκός και ΠΑΟΚ εμπνεύστηκαν ένα εξαιρετικό επιχείρημα, για να πείσουν την αστυνομία να συναινέσει στη χορήγηση περισσότερων από τα 17.000 εισιτήρια που είχαν συμφωνηθεί αρχικά. "Δεν έχουμε τίποτε να χωρίσουμε. Το 2014 η κατάσταση ήταν τεταμένη, σήμερα όχι".

Ναι, ΟΚ, το είδαμε το αποτέλεσμα.

Για τους ανεγκέφαλους των κερκίδων το ξύλο είναι ιδεολογία. Είναι λόγος για να πηγαίνουν στο γήπεδο. Δεν έχει καμία σημασία ποιος βρίσκεται απέναντι. Για ακόμη μία φορά όλοι οι εμπλεκόμενοι απέτυχαν να διασφαλίσουν ότι στο γήπεδο θα πάνε όσοι ενδιαφέρονται για το ποδόσφαιρο. Είδαμε και στην πράξη πόσο αποτελεσματικό είναι το μέτρο του σφραγίσματος των συνδέσμων.

Σήμερα, ο διεθνής Τύπος κάνει εκτενή αναφορά στα επεισόδια εντός κι εκτός αγωνιστικού χώρου. Ειδικά οι Ισπανοί, λόγω της παρουσίας του διαιτητή Αντόνιο Ματέους Λαόθ, μεταδίδουν τις εικόνες από το ΟΑΚΑ.

"Χαμός στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας. Ο Ματέου Λαόθ έστειλε δύο φορές τις ομάδες στα αποδυτήρια! Διήρκεσε τρεις ώρες λόγω επεισοδίων", γράφει η μαδριλένικη "Marca". Στο ίδιο μήκος κύματος και η καταλανική "Mundo Deportivo", αλλά και άλλα κορυφαία Μέσα, όπως ο "Guardian" το "Reuters", το "Kicker", ακόμη και η "Washington Post".

Στο κάδρο των ευθυνών μπαίνουν πολλοί.

Η αστυνομία: από την κεφαλή της, που σχεδίασε τα μέτρα, μέχρι τους ένστολους, που μοιράζουν τα δακρυγόνα σαν να είναι καραμέλες.

Οι ομάδες: μετά τη διακοπή στα αποδυτήρια έπεσε ξύλο και χρειάστηκε να επέμβουν δυνάμεις των ΜΑΤ.

Ο ελληνικός Τύπος: χάιδεμα αυτιών ανάλογα με το πελατολόγιο. Προκάλεσε, λέει, ο Αϊτόρ στον πανηγυρισμό. Αφού προκάλεσε, ας του πάρουμε τα νιάτα με ένα κομμάτι μάρμαρο.

Αν ψάξει κανείς μία εικόνα για να "ζωγραφίσει" τη χαώδη απόσταση μεταξύ του "φαίνεσθαι" και του "είναι" στην Ελλάδα, ας ανατρέξει στο pregame show. Την ώρα που η τραγουδίστρια Ζόζεφιν μιλούσε στο συνδρομητικό κανάλι για την παρουσία της στο ΟΑΚΑ και δεχόταν ένα σωρό "χαριτωμένες" ερωτήσεις (όπως "τι είναι κόρνερ"), πίσω έπεφτε το ξύλο της αρκούδας. Δεν είναι γκροτέσκ, είναι κάτι παρωχημένο, γιατί μπουχτίσαμε πια.