Τα βαθύτερα αίτια
Στις 13 Νοεμβρίου έκλεισαν 8 χρόνια από την κτηνωδία στο Μπατακλάν, όταν 90 αθώοι κυριολεκτικά σφαγιάστηκαν επειδή είχαν την ατυχία να περάσουν την Παρασκευή τους ακούγοντας μουσική, δηλαδή να περάσουν μία ωραία βραδιά όπως εκατομμύρια άλλοι δυτικοί πολίτες. Σφαγιάστηκαν από ανθρώπους που απορρίπτουν συνολικά το δυτικό τρόπο ζωής ως αμαρτωλό. Από ανθρώπους που ήταν ακόμη και Γάλλοι τρίτης γενιάς, επειδή έτσι θα τιμούσαν το Κοράνι. Από ανθρώπους που κατέφυγαν στη Γαλλία για να γλιτώσουν από τη μιζέρια της αρχικής τους πατρίδας.
Ανάλογες φρικαλεότητες είδαμε αργότερα και από το Ισλαμικό Κράτος. Ανάλογες φρικαλεότητες είδαμε και στις 7 Οκτωβρίου στο Ισραήλ, να διαπράττονται κατά εκατοντάδων αμάχων από μια άλλη ισλαμιστική οργάνωση, τη Χαμάς. Σε αντίθεση όμως με το ISIS, του οποίου η εξολόθρευση δεν προκάλεσε αντιδράσεις, οι ισραηλινές επιχειρήσεις έχουν ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων, κυρίως σε βόρεια Αμερική και δυτική Ευρώπη. Στις ΗΠΑ, στον Καναδά, στη Βρετανία, στη Γαλλία και στη Γερμανία ένα ετερόκλητο πλήθος απαιτεί επιτακτικά -ακόμη και βίαια- τον άμεσο τερματισμό της τιμωρητικής επίθεσης. Το γελοίο του πράγματος εντοπίζεται στη σύνθεση αυτού του πλήθους: τζιχαντιστές, εκφραστές του συντηρικότερου μωαμεθανισμού έχουν ενώσει τις φωνές τους με κοινωνικούς ριζοσπάστες, κυρίως νέους. Ωστόσο αυτή η σύμπραξη έχει και μία προέκταση. Την ανάδειξη μίας νέας μορφής αντισημιτισμού.
Η παρακμή του δυτικού κόσμου είναι πλέον εμφανής, συνήθως θεωρούμενη απόρροια του επικρατούντος ηθικού σχετικισμού, των ενοχών για την αποικιοκρατία (ενοχές που παραδόξως δε νιώθουν Τούρκοι, Ρώσοι και Άραβες), του μηδενιστικού δικαιωματισμού, της παρασκηνιακής επιρροής απολυταρχικών δυνάμεων και φυσικά της γενικευμένης σύγχυσης στον καιρό των επελαύνοντων ΜΚΔ. Ωστόσο, όπως ισχύει σε τέτοιες περιπτώσεις, τα βαθύτερα αίτια είναι οικονομικά. Ασχέτως θρησκεύματος ή φυλετικής καταγωγής, οι νεότεροι Δυτικοί γνωρίζουν πως η ζωή τους αποκλείεται να είναι καλύτερη από εκείνη των γονιών τους • πιθανότατα θα είναι χειρότερη, καθώς το παγκοσμιοποιημένο εμπόριο και η αδιάκοπη τεχνολογική εξέλιξη μειώνουν τις πιθανότητες τους για αξιοπρεπή εργασία και διαβίωση. Η συνειδητοποίηση αυτή προκαλεί οργή και αντισυστημισμό. Σ’ ένα περιβάλλον γενικευμένης αμφισβήτησης οι Εβραίοι αποτελούν προφανή στόχο, αδίκως ταυτιζόμενοι με τις λεγόμενες παγκόσμιες ελίτ.
Η Δύση δεν φαίνεται να κινδυνεύει τόσο από το εξωτερικό όσο από την καταπίεση του ενστίκτου αυτοσυντήρησης της. Ευτυχώς οι υγιείς δημοκρατίες εξακολουθούν να διαθέτουν δικλείδες ασφαλείας. Τελευταία ένα μέρος των κατοίκων τους δείχνει ν’ αντιλαμβάνεται την εξασθένησή τους και να προσπαθεί ν’ αντιδράσει, αλλά η απροθυμία του κυρίαρχου πολιτικοοικονομικού συστήματος να εγκαταλείψει την ευκολία και τα προνόμια του παρατείνει τη σημερινή αναστάτωση. Ωστόσο, αν και οι δυτικές κοινωνίες ενίοτε φαίνονται απελπιστικά ανεκτικές κι αναποφάσιστες, όποτε στο παρελθόν απειλήθηκαν υπαρξιακά αντιμετώπισαν την απειλή με ψυχρή αποφασιστικότητα. Αυτό βλέπουμε σήμερα να πράττουν οι Ισραηλινοί επίστρατοι, πολεμώντας σαν επαγγελματίες στα σοκάκια της Γάζας. Θέλω να πιστεύω ότι σφάλλουν όσοι πιστεύουν ότι ειδικά η Ευρώπη νομοτελειακά θα μετατραπεί σε χαλιφάτο κι ότι είναι ήδη ξωφλημένοι οι συνεχιστές των Ελληνορωμαίων, των εξερευνητών και των μαχητών στους δύο παγκόσμιους πολέμους.
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 19.11.2023
