ΑΠΟΨΕΙΣ

Διάβασα τις τελευταίες ημέρες ορισμένα πολύ αρνητικά σχόλια για την πρόθεση του δήμου Θεσσαλονίκης να βγάλει τα «πασσαλάκια» από κάποιες από τις αρτηρίες, στις οποίες είχαν τοποθετηθεί.

Δεν γνωρίζω αν είναι στις προσθέσεις της διοίκησης ή όχι, αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία.

Τα «πασσαλάκια» ήταν η πιο εύγλωττη ομολογία της αδυναμίας του δήμου να επιβάλει οποιουδήποτε είδους ευταξία.

Ήταν ακόμη μία προσπάθεια να επιβληθεί η τάξη διά του αυτοματισμού, χωρίς συγκρούσεις, χωρίς αντιπαραθέσεις.

Δυσκολεύοντας τη ζωή των ανθρώπων. Παραβατών και μη, όμως.

Διότι θεωρητικά τα «πασσαλάκια» θα αποθάρρυναν τον επίδοξο παραβάτη να κλείσει μία λωρίδα κυκλοφορίας, για να σταματήσει και να κάνει τη ...δουλειά του.

Όντως κάποιους τους αποθάρρυναν. Αλλά οι υπόλοιποι δεν είχαν καμία κύρωση.

Είναι αστείο να θεωρεί κάποιος ότι αυτό που δεν μπορεί να κάνει ο δήμος, π.χ. να επιβάλει το σεβασμό της λεωφορειολωρίδας, θα το επέβαλλαν τα «πασσαλάκια».

Τέτοια λατρεία αντικειμένου στο παρελθόν είχε καταγραφεί μόνο όταν ο Ααρών έφτιαξε το χρυσό μοσχάρι, για να λατρεύουν οι εβραίοι, όταν νόμισαν ότι ο Μωυσής δεν θα κατέβει από το βουνό, όπου είχε πάει να πάρει τις δέκα εντολές.

Η τάξη στη Θεσσαλονίκη, η κανονικότητα στις καθημερινές λειτουργίες της πόλης, είναι μία δύσκολη διαδικασία.

Διότι εδώ και χρόνια κανείς δεν είχε τη διάθεση να συγκρουστεί για να επιβάλει κανόνες στις καθημερινές λειτουργίες της πόλης.

Έτσι επινοήθηκαν «κόλπα», που θα επιτύγχαναν αυτό που δεν επιτυγχάνουν οι άνθρωποι.

Τα «πασσαλάκια» δεν ήταν το πρώτο κόλπο. Είχαν προηγηθεί και άλλα, όπως η πρώτη φάση με τα «πασσαλάκια», οι δαγκάνες που θα ακινητοποιούσαν το όχημα και πολλά άλλα, που ξεκινούσαν από βαρύγδουπες φανφάρες και καταντούσαν ανέκδοτα και ουσιαστικά ενίσχυαν την πλήρη ανομία.

Η τάξη στην πόλη είναι μία μεγάλη επιχείρηση, η οποία χρειάζεται πολλούς συμμάχους. Ο στόχος πρέπει να είναι να πειστεί ο πολίτης ότι δεν έχει σημασία τι κερδίζει ο ίδιος κλείνοντας για «δύο λεπτάκια» το δρόμο, αλλά τι χάνει όταν δέκα άλλοι κάνουν το ίδιο και εκείνος περιμένει...

Αυτό δεν μπορεί να το κερδίσει κανένα «πασσαλάκι» και καμία δαγκάνα...

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 6 Οκτωβρίου 2019