“Ασχολούμαι τριάντα χρόνια με τα συγκοινωνιακά ζητήματα, με το συγκοινωνιακό σχεδιασμό των μεγάλων εθνικών συστημάτων μεταφορών. Τα γνωρίζω πάρα πολύ καλά. Έχω διοικήσει μεγάλους οργανισμούς, παρακολουθώ ανελλιπώς την εξέλιξη και την πορεία και του πολύπαθου οργανισμού του ΟΣΕ και πρέπει να δηλώσω εξ αρχής το εξής: ότι ο σιδηρόδρομος στην Ελλάδα είναι ένας τομέας, ο οποίος σαν να φαίνεται ότι δεν αγαπήθηκε από την Πολιτεία, ότι δεν ενσωματώθηκε στη συνείδηση της πολιτείας και γι αυτό διαχρονικά καμία κυβέρνηση δεν άγγιξε την παθογένεια” τόνισε. “Ο πολιτισμός, η βιωσιμότητα, η οικονομικότητα αυτού του τρόπου μετακίνησης καθιστά το σιδηρόδρομο καρδιά. Γι αυτό οι ευρωπαϊκές χώρες έχουν σιδηρόδρομο” πρόσθεσε.

“Λέω ότι ο χώρος ήταν παθογενής πάντα: η οργάνωση, η διοίκηση, ο τρόπος λειτουργίας είτε του ομίλου ΟΣΕ όταν ήταν ένας ο ΟΣΕ όπως τον θυμόμαστε, είτε σήμερα που έσπασε σε 4-5 κομμάτια… Ο σιδηρόδρομος ήταν μια κακή δημόσια υπηρεσία η οποία λειτουργούσε όχι με υποδειγματικό τρόπο. Υπήρξαν αναλαμπές. Επισημαίνω ποιες: Προ-Ολυμπιακά έχουμε μία αναλαμπή του σιδηροδρόμου όπου κάποια έργα επιτυγχάνονται και πραγματοποιούνται. Έχουμε ακόμα μία σχετικά καλή περίοδο, παρ’ ότι ήρθε το μνημόνιο και έκοψε τα κονδύλια και τις δημόσιες επενδύσεις, το 2010-2015“,

Παράλληλα, πρόσθεσε ότι τελευταία χρόνια, “όσον αφορά το ζήτημα της εξεύρεσης πόρων ευρωπαϊκών και κονδυλίων για τη χρηματοδότηση μεγάλων σιδηροδρομικών έργων, καθώς και ένα σχέδιο διασύνδεσης του σιδηροδρόμου με τα λιμάνια που είναι πάρα πολύ σημαντικό θέμα, επίσης ενεργοποιήθηκε. Όμως από πίσω υπήρχαν πήλινα πόδια, τόσο ως προς την ασφάλεια, όσο και ως προς την επιφαινόμενα, δήθεν καλύτερη εξυπηρέτηση“.

Τόνισε ότι η ασφάλεια είναι ο πυρήνας των συστημάτων μεταφορών. “Κανένα σύστημα μεταφορών δεν μπορεί να είναι αξιόπιστο, είτε ποιοτικό χωρίς να εξασφαλίζει το υψηλό επίπεδο ασφαλείας. Είτε αφορά τις αεροπορικές, είτε τις σιδηροδρομικές, είτε τις οδικές υπεραστικές, είτε τις θαλάσσιες μεταφορές. Άρα μεταφορές και ασφάλεια είναι δύο έννοιες συνώνυμες. Στον σιδηρόδρομο λοιπόν, κατά την γνώμη μου, το τελευταίο διάστημα είχαμε χαμηλότερο επίπεδο ασφαλείας από ότι είχαμε πριν το 2010, διότι ένα σύστημα τότε πρωτόλειο, πρώτης γενιάς τηλεδιοίκησης μέχρι το 2010 εγκαταστάθηκε, το οποίο απαξιώθηκε. Δεν καταλαβαίνω και εγώ για ποιο λόγο και πώς και με ποιον τρόπο αναφέρονται κλοπές, απαξίωση του συστήματος. Και το 2014 ερχόμαστε να αντικαταστήσουμε με ένα νέο σύστημα, κάτι που τραβάει μέχρι το 2023. Παρόλα αυτά, αν δεν τελειώνει αυτό το σύστημα ασφαλείας, οφείλουμε να έχουμε κάτι εφεδρικό, να έχουμε δημιουργήσει μια δικλείδα. Η ασφάλεια είναι άθροισμα δικλείδων. Καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι πιθανώς να είναι ανθρώπινο λάθος ενός σταθμάρχη. Παρόλα αυτά, δεν είναι δυνατόν ένα κρατικό σύστημα να επαφίεται στο να μπορεί να γίνει ανθρώπινο λάθος, μοναδικό, ενός ανθρώπου και μόνο ενός τόσο μεγάλου συμβάντος“.

Εξέφρασε την άποψη ότι η υποστελέχωση είναι ένα μέρος του προβλήματος του μη εκσυγχρονισμού του ΟΣΕ. “Πιστεύω ότι το οργανόγραμμα, η διοικητική διάρθρωση, ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί σήμερα όλο το πλέγμα του ομίλου ΟΣΕ, γιατί είναι πολλές εταιρείες, είναι ξεπερασμένο, είναι αναχρονιστικό. Είναι ένα σύστημα το οποίο ανταποκρίνεται σε ανάγκες της δεκαετίας του 80 και όχι στις ανάγκες του 2023“.

“Πρέπει να μηδενίσει ο χρόνος και όλο το σύστημα το σιδηροδρομικό να επαναπροσδιοριστεί από μηδενική βάση και να επαναδιοργανωθεί, να επαναθεμελιωθεί αυτός ο μεγάλος πυρήνας του συστήματος μεταφορών. Χωρίς σιδηρόδρομο η χώρα δεν μπορεί να δημιουργήσει καμία αναπτυξιακή και βιώσιμη δυναμική” πρόσθεσε ο κ. Κωνσταντινίδης.

Εκτίμησε δε ότι η δυσφήμιση που έχει υποστεί αυτό “το τόσο γοητευτικό, το τόσο ιδιαίτερο μεταφορικό μέσο είναι τόσο μεγάλη που δεν θα έχει επιβάτες το επόμενο διάστημα“, καθώς όπως είπε οι επιβάτες έχουν έναν τεράστιο δισταγμό από εδώ και πέρα και για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα να επιβιβαστούν σε ένα τρένο.