ΑΠΟΨΕΙΣ

Της Νάσιας Λουκοπούλου

Οικονομολόγου, στελέχους ΥΠΠΟΑ

Σε λίγο οι γυναίκες διαπλανητικά γιορτάζουμε μία ακόμη Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας. Όχι ακριβώς διαπλανητικά είναι η αλήθεια. Σε αρκετά μέρη του κόσμου η γυναίκα ακόμα αντιμετωπίζεται επί της ουσίας ως υποδεέστερη οντότητα, ερχόμενη καθημερινά αντιμέτωπη με τον κίνδυνο απώλειας της σωματικής της ακεραιότητας -ακόμα και της ίδιας της ζωής της- για κάτι που φόρεσε, που είπε, που έκανε ή που δεν έκανε, για τα μαλλιά που δε χτένισε όπως έπρεπε, ή δεν έκρυψε ως όφειλε. Σε αρκετά μέρη του κόσμου η γυναίκα αντιμετωπίζεται ως υποδεέστερη οντότητα επειδή απλά υπάρχει. Σε μια πιο light εκδοχή, ακόμα και σήμερα έρχεται αντιμέτωπη με σεξουαλικό ρατσισμό, άνιση μεταχείριση στον εργασιακό βίο, άνιση αντιμετώπιση ως προς τις υψηλές προσδοκίες στον οικογενειακό βίο και άλλα τόσα ωραία και γνωστά τοις πάσι.

Για να είμαστε ακριβείς και ειλικρινείς, παγκόσμιες ημέρες έχουν σχεδόν πάντα οι… χαμένοι του παιχνιδιού. Οι μειοψηφίες, οι αδύναμοι, οι παρίες του συστήματος, οι ασθενέστεροι και οι «σπάνιοι», όσοι έχουν δηλαδή ένα «χαρακτηριστικό» που αυτόματα κάνει την ειδοποιό διαφορά, κατατάσσοντάς τους χαμηλότερα σε σχέση με το γενικό μέσο όρο. Ομολογώ ότι ακόμα δεν έχω καταλάβει πώς κι από ποιόν διαμορφώνονται τα κριτήρια ετούτης της κατάταξης.

Στη Δύση, όπου ευτυχώς ανήκουμε, τα περισσότερα ειδεχθή από τα παραπάνω τα έχουμε εξαφανίσει -καθόλου εύκολα ούτε και γρήγορα- μετά από πολλούς και επίπονους αγώνες. Μένουν και άλλες εξισώσεις να λυθούν όμως. Πολλά από αυτά που θεωρούνται «υποχρέωση» για μία γυναίκα, για έναν άντρα αποτελούν απλά «επιλογή» και τούμπαλιν, πολλά από τα αυτονόητα δικαιώματα ενός άντρα για τη γυναίκα αποτελούν μία δύσκολη και υποθετική συνθήκη προς πραγμάτωση.

Και τι έγινε ως σήμερα με όλα εκείνα τα μικρά που ανεπαισθήτως έχουμε ζήσει -και εξακολουθούμε να ζούμε- όλες; Όλα τα «Γιατί δεν έκανες παιδιά;», «Έκανες πολλά παιδιά», «Έκανες παιδιά μεγάλη/μικρή», «Δουλεύεις πάρα πολύ», «Γιατί δεν έχεις σύντροφο;», «Δεν είναι η Ιατρική Σχολή βολική για γυναίκα», «Πώς θα πας Erasmus ενώ ο άλλος θα είναι στρατό;», «Τι έχει το μωρό και κλαίει (μόνο εσύ γνωρίζεις, ως γνωστόν);», «Δε θα βρίσκεις άντρα αν χωρίσεις σ’ αυτή την ηλικία», «Η γυναίκα κρατάει το σπίτι», «Μη γνωρίσεις πολλούς άντρες, θα σε λένε σέξαλλη», «Δεν το ’χεις με το παρκάρισμα», «Είσαι γυναίκα, δεν τα παίρνεις τα μαθηματικά», «Όχι πολύ αθλητισμό, θα γίνεις αντρογύναικο», και πόσα άλλα «Αυτός Μπορεί ενώ Αυτή όχι». Θέλει ακόμη αρκετή δουλειά για το ίση μεταξύ ίσων.