ΑΠΟΨΕΙΣ

Γνωρίζω την υπερευαισθησία της αριστεράς σε σχέση με τη θεωρία περί ομοιότητας των δύο πολιτικών άκρων. Αν η θεωρία αφορά τη γενική αποτύπωση, δίκαιη η αντίδραση. Αν όμως περιορίζεται στην αποτύπωση πανομοιότυπων μεθόδων πολιτικού ακτιβισμού και βίαιων παρεμβάσεων, τότε κακώς αντιδρούν οι σύντροφοι. 

Ας το πούμε απλά: Η μαγκούρα έχει δύο άκρες κι όποιος πιστεύει ότι μπορεί να χρησιμοποιεί τη μαγκούρα κατ’ αποκλειστικότητα, κάνει λάθος. Οι καταλήψεις των σχολείων με ή χωρίς παλαβά αιτήματα, με ή χωρίς σπασίματα και βανδαλισμούς, με ή χωρίς στρατευμένους αρχηγούς-μαθητές ήταν μεταπολιτευτικά «αποκλειστικότητα» της αριστεράς. Λογικό αν σκεφθεί κανείς ότι οι κυβερνήσεις μέχρι το 2015 ήταν φιλελεύθερες ή σοσιαλδημοκρατικές κι ακόμη λογικότερο αν συνυπολογίσει κανείς την εφηβική και μετεφηβική (για να συμπεριλάβουμε τα ΑΕΙ) επαναστατικότητα απέναντι στο όποιο κατεστημένο. 

Οι στρατευμένοι ακροδεξιοί πάλι, που χρονικά είχαν έντονη παρουσία την πρώτη δεκαετία μετά την πτώση της χούντας, είχαν αντικομουνιστικό μένος, αλλά ποτέ δεν βρήκαν συνθήκες τέτοιες, ώστε να γίνουν νεολαιίστικο «ρεύμα». Όλα αυτά μέχρι την οικονομική κρίση, διότι αυτή ήταν ο καταλύτης που άλλαξε το πολιτικό σκηνικό. 

Στην περίφημη πλατεία Συντάγματος, όπου συγκατοίκησαν διαμαρτυρόμενες οι «αντιμνημονιακές» δυνάμεις, υπήρξε κοινή γλώσσα όσων πίστευαν ότι η Ελλαδάρα μας έγινε αποικία των δανειστών με όσους πίστευαν ακριβώς το ίδιο χωρίς το «Ελλαδάρα» και καθώς οι «πατριώτες» απόγονοι του Κολοκοτρώνη συνάντησαν τους «διεθνιστές» απογόνους του Βελουχιώτη, η μαγκούρα βρήκε την άλλη της άκρη.

Φυσικά κανείς και τίποτε δεν μπορεί να σταματήσει τον πολιτικό ανορθολογισμό όταν ο πολιτικά ορθός λόγος, είτε ως περιεχόμενο είτε ως προσωποποίηση, είναι για τα πανηγύρια. Και από το 2009 έως το 2014 οι συνετοί και σοβαροί κάπου είχαν χαθεί ή κανείς δεν τους άκουγε πια.

Ήταν θέμα χρόνου λοιπόν να κυριαρχήσουν οι παλαβωμένοι όχι ως πλειοψηφικό ρεύμα αλλά ως θορυβώδες ρεύμα. Και κυριάρχησαν… Αρέσει σε οποιονδήποτε λογικό άνθρωπο σε μια απολύτως δημοκρατική δυτική χώρα το σκηνικό καταλήψεων σχολείων από μαθητές; Των πανεπιστημίων από φοιτητές αλλά και εξωπανεπιστημιακούς; 

Αρέσουν σε οποιονδήποτε άνθρωπο με στοιχειώδη αυτοσεβασμό και σεβασμό στους άλλους οι προπηλακισμοί πολιτικών, οι μούντζες στις παρελάσεις, οι βίαιες επιθέσεις, λεκτικές ή σωματικές, οι μολότοφ και τα γκαζάκια, τα στειλιάρια και οι αλυσίδες; Αν αρέσουν σε κάποιους ή τέλος πάντων βρίσκουν δικαιολογητικά, τότε το «χρώμα» δεν πρέπει να τους τρελαίνει, γιατί δεν είναι το δικό τους.

Κατανοητό;

Ο δικός μας …

Όχι δεν σοκαρίστηκα καθόλου από τη χαμηλόφωνη ερώτηση «δικός μας είναι αυτός;» του Αλέξη Τσίπρα προς συνεργάτη του, όταν πήγε τις προάλλες στο Μάτι. 

Φυσικά και ρώτησε για να αξιολογήσει αν η ερώτηση που δεχόταν ήταν καλοπροαίρετη ή κακοπροαίρετη, και αυτό ακριβώς σκέφτονται -ή ρωτούν αν μπορούν -όλοι μα όλοι οι πολιτικοί όταν έρχονται σε επαφή με τους «απλούς πολίτες» σε δύσκολες καταστάσεις. Fake news ή όχι, αυτό που με σόκαρε όμως ήταν η άνεση, η χαλαρότητα και η παρεΐστικη αντίληψη που κατέγραψε με τρόπο απόλυτα αντιεπικοινωνιακό η κάμερα κάποιου εκ των παρισταμένων. 

Ο Χρήστος Σπίρτζης μ’ ένα τσιγάρο στο χέρι, ο ίδιος ο πρωθυπουργός να λέει κάτι ακατανόητες αμπελοφιλοσοφίες για το χρονοδιάγραμμα των εργασιών αποκατάστασης, με πιο απαράδεκτη όλων την επική ατάκα για το τι θα έκανε τα 2.000 ευρώ αν τα έπαιρνε μια πυρόπληκτη: Θα τα σπατάλαγε! Ενώ τώρα θα γίνουν… νοσοκομείο!

Αυτό το video είναι από μόνο του ένα case study αυτοκαταστροφικής άνεσης, που προφανέστατα προέρχεται από την τετραετή πλέον θητεία στο Μαξίμου και όλα όσα αυτή προκαλεί. Γιατί το λέω αυτό; Για να καταλάβουμε καλύτερα ότι οι παρενέργειες της εξουσίας είναι ίδιες, μην πω και χειρότερες, τελικά.

Συντροφικό κατηγορώ

Εν τω μεταξύ σε διεθνή αριστερόστροφα ΜΜΕ δημοσιεύτηκε μία επιστολή που συνυπογράφουν προσωπικότητες της ευρωπαϊκής αριστεράς κατά της ελληνικής κυβέρνησης!

Την κατηγορούν για «κλιμακούμενη καταστολή» εναντίον όσων αντιδρούν στις πολιτικές του προγράμματος διάσωσης, ότι δεκάδες άτομα σήμερα υφίστανται διώξεις για τη δράση τους κατά των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας, ενώ ο αριθμός τους έχει αυξηθεί από τότε που η κυβέρνηση ψήφισε διάταξη που στοχοποιεί ειδικά αυτές τις δράσεις. 

Αναφέρεται ο Παναγιώτης Λαφαζάνης «πρόκειται για την πρώτη φορά μετά την πτώση της δικτατορίας που διώκεται ηγέτης ενός δημοκρατικού κόμματος για την πολιτική του δράση», ενώ πέφτει κι ένα καρφί ότι οι αρχές «δεν έχουν επιδείξει ανάλογη δράση κατά της Χρυσής Αυγής ή άλλων ακροδεξιών ακτιβιστών». 

Υπογράφουν οι Ζαν-Λικ Μελανσόν, βουλευτές των Ποδέμος, της γερμανικής Αριστεράς και του Μπλόκο της Αριστεράς της Πορτογαλίας, οι Στάθης Κουβελάκης και Κώστας Λαπαβίτσας, και ο Νόαμ Τσόμσκι… Συντροφικά διεθνή μαχαιρώματα όπως καταλαβαίνετε.

Black Friday

Βγήκαν προχθές τα στοιχεία από το Εργαστήριο Ανάλυσης Αγορών και Καταναλωτικής Συμπεριφοράς του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών για την περίφημη Black Friday, που υιοθετήσαμε κι εμείς. 

Το 34% των καταναλωτών ψώνισε στις 23 Νοεμβρίου, ενώ πέρσι είχε ψωνίσει το 24%. Αλλά εδώ τελειώνει το καλό… Διότι πέρσι ο μέσος όρος ήταν 189 ευρώ και φέτος 175. Η έκπληξη είναι ότι οι άνδρες ξόδεψαν περισσότερα από τις γυναίκες (200 έναντι 154 ευρώ) και οι μεσήλικες plus περισσότερα από τους 40ρηδες.

Αγοράσαμε ρούχα, παπούτσια, καλλυντικά, ηλεκτρονικά, δώρα, είδη σπιτιού και ηλεκτρικές συσκευές. Θυμήθηκα λοιπόν μια πολύ ωραία συζήτηση που είχα ενόψει Black Friday προ ημερών στην ΕΡΤ, όπου αναλύθηκαν εκτενώς όλες οι κακές πλευρές αυτής της ημέρας, όπως τι τραβάνε οι εργαζόμενοι στα καταστήματα πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τη μαύρη Παρασκευή, τι κάνουν ή δεν κάνουν οι εργοδότες και πόση απάτη είναι ή δεν είναι αυτές οι σούπερ εκπτώσεις όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά παγκόσμια. 

Με άλλα λόγια, συζητήσαμε τις… μαύρες πλευρές της μαύρης Παρασκευής, αλλά εγώ έμεινα με την απορία: Το θέμα είναι να μην υπάρχουν τέτοιες σούπερ εκπτωτικές μέρες ως γενική αρχή ή να υπάρχουν με άλλους όρους; Και οι άλλοι όροι είναι για παράδειγμα να ελέγχει κάποιος μηχανισμός -κρατικός προφανώς- το γνήσιο ή μη των τιμών και της έκπτωσης, για να προστατεύει τον καταναλωτή;

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 2 Δεκεμβρίου 2018