ΑΠΟΨΕΙΣ

Αν σε κάτι τα είχε πάει καλά η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη στα σχεδόν τέσσερα χρόνια της διακυβέρνησής της ήταν ότι είχε δημιουργήσει στους πολίτες αυτής της χώρας μια καινούρια αίσθηση περί κράτους. Την αίσθηση της σοβαρότητας και της αξιοπιστίας. 

Τα πέτυχε και τα δύο στη διαχείριση του μεταναστευτικού, στην κρίση στον Έβρο με την Τουρκία και στη διαχείριση της πανδημίας, ενώ και στα απόνερα που δημιούργησε η ενεργειακή ακρίβεια έδωσε την εικόνα μίας σοβαρής, στιβαρής και αποτελεσματικής κυβέρνησης που κάνει μελετημένες κινήσεις. Ακόμη και στα έκτακτα -αν εξαιρέσει κανείς την κακή απόδοση του κρατικού μηχανισμού στην κακοκαιρία της Αττικής στις αρχές του 2022- η κυβέρνηση Μητσοτάκη έδειξε ότι βρίσκεται μπροστά από τα πράγματα και ότι έχει βελτιώσει συνολικά και σημαντικά τις επιδόσεις της Πολιτικής Προστασίας. Μέχρι που ήρθαν τα Τέμπη και ανέτρεψαν αυτήν την εικόνα. 

Πέρα από τις όποιες ανθρώπινες ευθύνες που προφανώς και υπήρξαν, για πρώτη φορά επί διακυβέρνησης Μητσοτάκη ο πολίτης τα έβαλε με το κράτος. Και κράτος στη συνείδηση του καθένα μας σημαίνει η κυβέρνηση που κυβερνά σήμερα. Το τραγικό της απώλειας τόσων ζωών, αλλά και ιδιαίτερα το ότι επρόκειτο για νέους ανθρώπους μεγάλωσε την οργή της στιγμής.

Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση δε φταίει για την ανικανότητα του σταθμάρχη να ελέγξει μία βραδιά με μεγάλη σιδηροδρομική κίνηση. Αλλά από εκεί και πέρα αρχίζουν τα σοβαρά ερωτήματα, που αφορούν στις μεγάλες καθυστερήσεις στον εκσυγχρονισμό του κράτους, που βαρύνουν και αυτήν την κυβέρνηση. Και εκεί δικαιολογίες δεν υπάρχουν.

Είναι αλήθεια ότι ο πρωθυπουργός δεν έψαξε να βρει δικαιολογίες, δεν κρύφτηκε και σχεδόν αμέσως ανέλαβε με θάρρος τις πολιτικές ευθύνες όλων των κυβερνήσεων για το γεγονός ότι η ρύθμιση των δρομολογίων του ΟΣΕ γίνεται ακόμη προφορικά. Έντιμη και καθαρή και η κίνηση του Κώστα Καραμανλή να παραιτηθεί. Όσο για την συζήτηση περί της νέας βουλευτικής υποψηφιότητάς του την θεωρώ ανούσια. Ο πρώην υπουργός Μεταφορών και Υποδομών ανέλαβε την πολιτική ευθύνη και παραιτήθηκε αμέσως. Από τη στιγμή που ο ίδιος επιθυμεί να είναι εκ νέου υποψήφιος βουλευτής το δικαιούται. Στο σπίτι του θα τον στείλουν οι πολίτες. Και όχι ο αρχηγός του κόμματός του ή γενικώς η κοινή γνώμη της χώρας.

Τα Τέμπη προφανώς και θα επηρεάσουν την επερχόμενη εκλογική μάχη. Ήδη φαίνεται και στις δημοσκοπήσεις μία σχετική τάση. Δεν ξέρω αν ο Μητσοτάκης θα καταφέρει να πετύχει αυτό που έκανε ο Σρέντερ στις πλημμύρες στη Γερμανία το καλοκαίρι του 2002 και ο Καραμανλής μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές στην Πελοπόννησο το 2007. Δηλαδή να βουτήξει στα βαθιά, να απαλύνει τον πόνο των οικογενειών που σήμερα θρηνούν και κυρίως να λάβει τα σωστά μέτρα για το μέλλον.

Πάνω απ’ όλα όμως χρειάζεται αν κερδίσει εκ νέου τις εκλογές να αλλάξει τις παθογένειας του κράτους που έχουν απομείνει με ακόμη περισσότερη ορμή.