Την αδικοχαμένη Αναστάζια Ρουμπίνσκι μνημόνευσε ο Φοίβος Δεληβοριάς στη συναυλία που πραγματοποίησε χθες στη Θεσσαλονίκη στη Μονή Λαζαριστών.
Ο καλλιτέχνης είχε γράψει το 2018 ένα τραγούδι για τις γυναικοκτονίες με αφορμή την δολοφονία της Ελένης Τοπαλούδη και με αφορμή αυτό μίλησε χθες για την Αναστάζια.
Ο ίδιος, πριν το τραγούδι, ανέφερε πως «Θέλω να πω ένα τραγούδι για μια κοπέλα που έχει όνομα και επώνυμο και δυστυχώς κάθε εβδομάδα αυτό το ονοματεπώνυμο αλλάζει σε αυτή τη χώρα. Βλέπουμε πολλούς που δράττωνται της ευκαιρίας να το εκμεταλλευτούν, να δημιουργήσουν θεωρίες γύρω από αυτό το πράγμα που συμβαίνει. Δυστυχώς δεν υπάρχει καμία θεωρία. Η γυναικεία σεξουαλικότητα είναι αυτή που θα δικάζεται για πάντα σε αυτή την κοινωνία, σε αυτούς τους θεσμούς. Η δυνατότητα της γυναίκας να λέει «ναι σε γουστάρω» και «όχι δεν σε γουστάρω» θα δικάζεται πάντα ακόμα και αν όλοι οι δολοφόνοι καταδικαστούν σε ισόβια. Αυτό θα διαρκεί αιώνες άμα δεν το αλλάξουμε εμείς. Με το μυαλό στην Αναστάζια αυτή την εβδομάδα, το τραγούδι που έγραψα πριν τέσσερα χρόνια για την Ελένη Τοπαλούδη».
Δείτε το βίντεο
Στίχοι τραγουδιού
Σκέφτομαι την Ελένη Τοπαλούδη Κι αν θα 'χε το σκοπό του ένα τραγούδι Που ν' ανεβεί στα δίκτυα που την πνίξαν Στη θάλασσα να πέσει που τη ρίξαν Κάποια μικρά λουλούδια ίσως ξέρουν Αυτά που οι στίχοι δεν θα καταφέρουν Κάποια λουλούδια που είναι για ν' ανθίσουν Να δουν τον ήλιο και να ξεψυχήσουν Ίσως και κάποια εφήμερα λιοντάρια Που παίζουν στα ντοκιμαντέρ τα βράδια Με το αίμα από το θήραμα στο στόμα Να τα λεγαν καλύτερα ακόμα Κάποιοι που έχουν τον Κώδικα σπουδάξει Αυτόν που λέει το Νόμο και την Τάξη Ίσως και να 'χαν κάτι να προσθέσουν Πού όλα όσα πω να τ' αναιρέσουν Κι όσοι έχουνε μια πίστη δεδομένη Κι όμως ξυπνούν τις νύχτες καυλωμένοι Και τους τσιμπάει τελειώνοντας η τύψη Κάτι να πουν που θα' χω παραλείψει Κι εσύ που θες τα χέρια μου να δέσεις Να κάτσεις πάνω μου και να πονέσεις Κι ύστερα να σωριάσεις τον ιππότη Εσύ θα πρεπε να μιλήσεις πρώτηΚι εγώ που σου ζητάω φωτογραφίες Και μες στ' αυτί σου λέω γι' άλλες κυρίες Που βρίζω και που σφίγγω το λαιμό σου Εγώ να γίνω τραγουδοποιός σουΜέσα στη Γη νικιέται η Αγάπη Το ξέρουν όλοι και του κάνουν πλάτη Μα ύστερα συγχωρούν και συγχωρούνται Μονάχα ό, τι αγάπησαν θυμούνται Ο διάβολος εγγύηση θα πληρώσει Κι ο πρώτος δολοφόνος θα γλιτώσει Ο δεύτερος θα γίνει αγιογραφία Που θα στολίζει τα ορφανοτροφεία Κι όσο για την Ελένη Τοπαλούδη Θα υπάρχει σ' οποιοδήποτε τραγούδι Θα ανεβάζουν οι ξενυχτισμένοι Στο δίκτυο που απλωμένο περιμένειΘα ανεβάζουν οι ξενυχτισμένοι Στο δίχτυ που απλωμένο περιμένει
Την αδικοχαμένη Αναστάζια Ρουμπίνσκι μνημόνευσε ο Φοίβος Δεληβοριάς στη συναυλία που πραγματοποίησε χθες στη Θεσσαλονίκη στη Μονή Λαζαριστών.
Ο καλλιτέχνης είχε γράψει το 2018 ένα τραγούδι για τις γυναικοκτονίες με αφορμή την δολοφονία της Ελένης Τοπαλούδη και με αφορμή αυτό μίλησε χθες για την Αναστάζια.
Ο ίδιος, πριν το τραγούδι, ανέφερε πως «Θέλω να πω ένα τραγούδι για μια κοπέλα που έχει όνομα και επώνυμο και δυστυχώς κάθε εβδομάδα αυτό το ονοματεπώνυμο αλλάζει σε αυτή τη χώρα. Βλέπουμε πολλούς που δράττωνται της ευκαιρίας να το εκμεταλλευτούν, να δημιουργήσουν θεωρίες γύρω από αυτό το πράγμα που συμβαίνει. Δυστυχώς δεν υπάρχει καμία θεωρία. Η γυναικεία σεξουαλικότητα είναι αυτή που θα δικάζεται για πάντα σε αυτή την κοινωνία, σε αυτούς τους θεσμούς. Η δυνατότητα της γυναίκας να λέει «ναι σε γουστάρω» και «όχι δεν σε γουστάρω» θα δικάζεται πάντα ακόμα και αν όλοι οι δολοφόνοι καταδικαστούν σε ισόβια. Αυτό θα διαρκεί αιώνες άμα δεν το αλλάξουμε εμείς. Με το μυαλό στην Αναστάζια αυτή την εβδομάδα, το τραγούδι που έγραψα πριν τέσσερα χρόνια για την Ελένη Τοπαλούδη».
Δείτε το βίντεο
Στίχοι τραγουδιού
Σκέφτομαι την Ελένη Τοπαλούδη Κι αν θα 'χε το σκοπό του ένα τραγούδι Που ν' ανεβεί στα δίκτυα που την πνίξαν Στη θάλασσα να πέσει που τη ρίξαν Κάποια μικρά λουλούδια ίσως ξέρουν Αυτά που οι στίχοι δεν θα καταφέρουν Κάποια λουλούδια που είναι για ν' ανθίσουν Να δουν τον ήλιο και να ξεψυχήσουν Ίσως και κάποια εφήμερα λιοντάρια Που παίζουν στα ντοκιμαντέρ τα βράδια Με το αίμα από το θήραμα στο στόμα Να τα λεγαν καλύτερα ακόμα Κάποιοι που έχουν τον Κώδικα σπουδάξει Αυτόν που λέει το Νόμο και την Τάξη Ίσως και να 'χαν κάτι να προσθέσουν Πού όλα όσα πω να τ' αναιρέσουν Κι όσοι έχουνε μια πίστη δεδομένη Κι όμως ξυπνούν τις νύχτες καυλωμένοι Και τους τσιμπάει τελειώνοντας η τύψη Κάτι να πουν που θα' χω παραλείψει Κι εσύ που θες τα χέρια μου να δέσεις Να κάτσεις πάνω μου και να πονέσεις Κι ύστερα να σωριάσεις τον ιππότη Εσύ θα πρεπε να μιλήσεις πρώτηΚι εγώ που σου ζητάω φωτογραφίες Και μες στ' αυτί σου λέω γι' άλλες κυρίες Που βρίζω και που σφίγγω το λαιμό σου Εγώ να γίνω τραγουδοποιός σουΜέσα στη Γη νικιέται η Αγάπη Το ξέρουν όλοι και του κάνουν πλάτη Μα ύστερα συγχωρούν και συγχωρούνται Μονάχα ό, τι αγάπησαν θυμούνται Ο διάβολος εγγύηση θα πληρώσει Κι ο πρώτος δολοφόνος θα γλιτώσει Ο δεύτερος θα γίνει αγιογραφία Που θα στολίζει τα ορφανοτροφεία Κι όσο για την Ελένη Τοπαλούδη Θα υπάρχει σ' οποιοδήποτε τραγούδι Θα ανεβάζουν οι ξενυχτισμένοι Στο δίκτυο που απλωμένο περιμένειΘα ανεβάζουν οι ξενυχτισμένοι Στο δίχτυ που απλωμένο περιμένει
ΣΧΟΛΙΑ