ΑΠΟΨΕΙΣ

Ο δημοσιογραφικός κόσμος της Βόρειας Ελλάδας αποχαιρετά με σεβασμό και αγάπη τον Νίκο Βολωνάκη, που έφυγε από την ζωή σε ηλικία 73 ετών, χτυπημένος από τον καρκίνο. Είναι μάλλον από τις λίγες φορές, που ομόθυμα και με ειλικρινή αισθήματα οι δημοσιογράφοι, αλλά και πολλοί άλλοι από την κοινωνία της Θεσσαλονίκης, εκφράζονται με τόση αγάπη, σεβασμό και εκτίμηση για έναν άνθρωπο του τύπου και των ΜΜΕ, ιδιαίτερα αυτή την εποχή των χαμηλών δεικτών αξιοπιστίας πολλών μέσων και των αμφιβολιών για το επίπεδο της ενημέρωσης. Ο Νίκος Βολωνάκης, ταξιδεύοντας για τον αιώνιο προορισμό, είμαι σίγουρος ότι δεν θα υπερηφανεύεται, που τον τιμούν όλοι για την αξία του και την ποιοτική σφραγίδα, που άφησε στα δημοσιογραφικά πράγματα. Από σεμνότητα και μετριοφροσύνη δεν θα κοιτάει πίσω με κομπασμό. Απλώς με χαμόγελο και ευγένεια θα χαιρετάει και θα εύχεται να ζήσουμε σε έναν καλύτερο κόσμο με πολιτισμό, μόρφωση, δημοκρατία, νέες ιδέες και τόπο στα νιάτα. Γιατί ο Νίκος αυτός ήταν. Από τις πρώτες μέρες στη δημοσιογραφία έδειξε το ήθος και τις αξίες του. Τον συνέπαιρνε ό,τι είχε σχέση με ιδέες και ιδανικά. Ως απεσταλμένος της «Μακεδονίας» στη Λισαβόνα για να καλύψει ποδοσφαιρικό αγώνα του ΠΑΟΚ το 1974 βρέθηκε στα κοιμητήρια της Πορτογαλικής πρωτεύουσας να ψάχνει στους τάφους για τα ονόματα των νεκρών της Επανάστασης των Γαρυφάλλων. Μας έστειλε και φωτογραφίες. Τον ψάχναμε μετά τα μεσάνυχτα για να μας δώσει την περιγραφή του αγώνα του ΠΑΟΚ και αυτός έστειλε πρώτα το ρεπορτάζ για την Πορτογαλική Επανάσταση κατά του δικτάτορα Ολιβέϊρα Σαλαζάρ.

Ο Νίκος Βολωνάκης είχε ταξιδέψει με τον Παναθηναϊκό για να καλύψει τον αγώνα του στο Γουέμπλεϊ.

Ήταν χαρακτηριστική η ανταπόκριση του Βολωνάκη, που περιέγραφε τις κινήσεις των επαναστατών, οι οποίοι κατά χιλιάδες βγήκαν στους δρόμους βάζοντας γαρύφαλλα στις κάννες των όπλων τους (εξού και η ονομασία της επανάστασης). Λίγο αργότερα ήρθε και η ανταπόκριση για τον αγώνα του ΠΑΟΚ, τον οποίο ο Νίκος αγαπούσε με πάθος.

Τι να πρωτοθυμηθώ; Όπου υπήρχε εκδήλωση πολιτισμού ο Νίκος μπροστά. Αγωνίες για τις ταινίες και το Φεστιβάλ Κινηματογράφου, ξενύχτια, προβολές και διαβάσματα. Μεγάλη αγάπη στη συνέχεια για την τηλεόραση. Ξεκινάει στην ΕΡΤ 3 αρχικά συντάσσοντας και εκφωνώντας δελτία ειδήσεων. Μετά την αναβάθμιση του καναλιού ασχολείται με το πρόγραμμα στον τομέα ψυχαγωγίας – μόρφωσης, όπου αναλαμβάνει προϊστάμενος. Οι επιλογές και οι προτάσεις του με την συνεργασία της εκλεκτής σκηνοθέτιδας Μίκας Ζαχαροπούλου περνούν αβιάστως από την Γενική Διεύθυνση με τις επιβραβεύσεις του επί χρόνια επικεφαλής Μιχάλη Αλεξανδρίδη.

Ο Νίκος συνέβαλε τα μέγιστα στο να αποκτήσει η ΕΡΤ 3 τον τίτλο του ποιοτικού καναλιού σε μια εποχή, που τα ιδιωτικά κυνηγούσαν την εύκολα αναλώσιμη ύλη, κυνηγώντας τηλεθέαση και διαφήμιση. Η Ελένη Αρβελέρ, ο Βασίλης Βασιλικός, άλλοι συγγραφείς, ποιητές και σκηνοθέτες παρήλαυναν από την ΕΡΤ 3 μαζί με φερέλπιδες νέους, όπως ο Κωστής Ζαφειράκης, ο Ευτύχης Μπλέτσας και ο Αύγουστος Κορτώ. Παράλληλα διοργανώνονται μαραθώνιοι, όπως αυτός κατά του καρκίνου, γίνονται αποστολές στα Βαλκάνια και επιτυγχάνονται σπουδαίες πολιτιστικές ανταλλαγές, όπως αυτές με την Σερβία και μεταδόσεις ζωντανών συναυλιών. Επίσης ήρθαν πρωτοποριακές εκπομπές για την υγεία, το σεξ και την ζωή στην περιφέρεια. Εποχή άφησε η εκπομπή για την ιστορία του ρεμπέτικου, που παρουσίαζε μαζί με τον Πάνο Σαββόπουλο. Μεγάλη αγάπη του ήταν η Λήμνος, όπου είχε πάει για ρεπορτάζ και τελικά έγινε το δεύτερο σπίτι του. Όλα τα καλοκαίρια εκεί με την αγαπημένη του Μισέλ, που έφυγε νωρίτερα από την ίδια αιτία, τον καρκίνο. Ο Νίκος τον Αύγουστο τρελαίνονταν για τα άγρια σύκα. Πηγαίναμε στους αγρούς και σταματούσαμε δεξιά και αριστερά στους δρόμους για να μαζεύει. Ίσως γι αυτό έφυγε Σεπτέμβρη, τώρα που τελείωσαν τα πιο γλυκά άγρια σύκα.

Ο Νίκος Βολωνάκης δεν έφυγε πλήρης ημερών. Έφυγε όμως πλήρης εμπειριών, προσφοράς σπουδαίου έργου στη δημοσιογραφία και στον πολιτισμό, ταξιδιών ανά τον κόσμο και ικανοποίησης για την πορεία και την εξέλιξη των παιδιών του.

Παρότι η απουσία του θα είναι έντονα αισθητή στα δημοσιογραφικά πράγματα της Θεσσαλονίκης είναι ωραίο, που μένει πίσω αυτή η ανεπιτήδευτη υστεροφημία του: Το να σε αγαπούν και να σε τιμούν τόσοι πολλοί και ιδιαίτερα οι νέοι από τον κλάδο σου. Ιδού η ελπίδα για την οποία τόσο μόχθησες αγαπημένε φίλε.

Καλό σου ταξίδι.