Μία νέα πραγματικότητα
Φυσικά η Ουκρανία μας απασχολεί -δίκαια, όλους. Η εξέλιξη θυμίζει όλο και περισσότερο την Κύπρο το 1974 και μετά. Ας δούμε την εξέλιξη στο συμβούλιο ασφαλείας, τις κυρώσεις, τις επιπτώσεις σε όλους μας και στην δύστυχη Ουκρανία και τα ξαναλέμε.
Ο κορονοϊός φαίνεται -παρά τις προηγούμενες προφητείες, να υποχωρεί. Θα είναι μία αργή και βασανιστική πορεία προς το Πάσχα. Περάσαμε τα δύο χρόνια (να θυμηθούμε ότι 26/02/2020 ήταν το πρώτο κρούσμα στην Ελλάδα) με σοβαρές επιπτώσεις. Θάνατοι και θέματα υγείας, οικονομία σε ισχυρά προβλήματα, μορφωτικό έλλειμα σε σχεδόν 1 εκατομμύριο παιδιά. Θέματα στην παραγωγή προϊόντων και στην βιομηχανία.
Περιμένουμε το καλοκαίρι για να έχουμε την ένεση του τουρισμού. Περιμένουμε την παραγωγή αγροτικών προϊόντων και το ερώτημα που μας βασανίζει είναι η κλιματική αλλαγή.
Φαίνεται η πιθανότητα εκλογών να απομακρύνεται. Τα κόμματα θα προσπαθήσουν να αναδιατάξουν τις δυνάμεις τους για τον δύσκολο χειμώνα του 2022 και την άνοιξη του 2023. Μέσα σε αυτή την συγκυρία η νέα πραγματικότητα επιβάλλει κομβικές -αν όχι τεκτονικές αλλαγές. Η διαφαινόμενη και από πριν νέα εργασιακή πραγματικότητα επιβεβαιώνεται με τον κορονοϊό. Ο εργασιακός χώρος τεμαχίζεται σε κομμάτια, ο εργασιακός χρόνος επεκτείνεται. Η δουλειά από απόσταση, από ιδιωτικό χώρο από ελάχιστη και σποραδική αρχίζει να έχει σημαντική διάδοση. Λόγω την συνθηκών αλλά και λόγω της ζήτησης. Η αύξηση της ηλεκτρονικής αγοράς επιβάλλει αναδιάταξη των επιχειρήσεων και αναδιάταξη της αγοράς εργασίας προϊόντων και υπηρεσιών. Μοιραία τα παλιά συλλογικά υποκείμενα έκφρασης των εργαζομένων πρέπει να αναδιαταχθούν. Τα κόμματα που θα καταφέρουν να προτείνουν και να εκφράσουν νέες μορφές συλλογικής εκπροσώπησης που θα περιλάβουν τις νέες μορφές εργασιακού περιβάλλοντος θα κερδίσουν. Και θα εκφράσουν τις κοινωνικές δυνάμεις τις εργασίας έξω από στερεοτυπικές κατασκευές.
Αλλά και ο κοινωνικός χώρος τεμαχίστηκε. Σε πολλές και διαφορετικές μορφές η κατάρρευση των κοινωνικών χώρων -από την σχολική αίθουσα μέχρι την πλατεία και την ψυχαγωγία οδηγεί σε σχέσεις μέσω των λεγόμενων κοινωνικών δικτύων που οργανώνονται ηλεκτρονικά. Η πλατεία έγινε η ηλεκτρονική πλατφόρμα επικοινωνίας, η μάθηση εναλλάσσεται με από απόσταση σύγχρονες και ασύγχρονες μορφές. Απέχουμε πολύ -ευτυχώς, από την προφητική ταινία Μάτριξ αλλά δυστυχώς τα παραδοσιακά κοινωνικά δίκτυα γίνονται ηλεκτρονικά. Και πάλι και εδώ τα κόμματα πρέπει να προσπαθήσουν να προτείνουν κοινωνικές μεθόδους οργάνωσης.
Όπως την εποχή που η παραδοσιακή διαίρεση σε αστούς και προλετάριους αντικαταστάθηκε από διαιρέσεις σε τάξεις και ομάδες και επειδή η κοινωνία προχωρά με τις συγκρούσεις όποιος εκφράσει την νέα πραγματικότητα θα κερδίσει.
Ας γλιτώσουμε θα μου πείτε από τον κορονοϊό και θα τα βρούμε. Πράγματι. Και στο επίπεδο των υπηρεσιών η ηλεκτρονική λειτουργία πρέπει να μας απαλλάξει από την γραφειοκρατία και όχι να προκύψει η ψηφιακή γραφειοκρατία.
Μακάρι! Στο μεταξύ περιμένουμε την αντίδραση της διεθνούς κοινότητας στην επιχειρούμενη αλλαγή συνόρων. Περαστικά μας…
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 27.02.2022
