Κακοσμία
Ο Μανώλης Ρασούλης μας άφησε ορισμένους εξαιρετικά πρωτότυπους στίχους, ανάμεσα στους οποίους είναι η υπόμνηση ότι «τίποτε δεν πάει χαμένο» και η ανάδειξη της ευμεταβλητότητας που κάνει το ενδεχόμενο να είναι κάποιος «πότε Βούδας, πότε Κούδας».
Μας είπε επίσης τραγουδιστά ότι «οι κυβερνήσεις πέφτουνε», αλλά αυτό το ξέραμε. Όταν το τραγούδι κυκλοφόρησε, το 1981, οι μνήμες από την προδικτατορική περίοδο, ήταν ακόμη νωπές.
Ο Στεφανόπουλος, ο Αθανασιάδης - Νόβας και άλλοι πολλοί ήταν εν ζωή, ενώ μόνο ο Ηλίας Τσιριμώκος είχε εγκαταλείψει τα εγκόσμια.
Οι κυβερνήσεις πέφτανε διότι δεν παίρνανε ψήφο εμπιστοσύνης στη Βουλή. Ζητούσαν αλλά δεν τους δίνανε.
Από το 1974 που έπεσε η δικτατορία, κυβέρνηση που να έπεσε μετά από ψήφο εμπιστοσύνης που δεν κέρδισε, δεν σημειώθηκε.
Τα τελευταία χρόνια σε ένα κομμάτι της ελληνικής αντιπολίτευσης έχει δημιουργηθεί η εικόνα ότι η πτώση μιας κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι μία υποχρεωτική πορεία.
Κάθε φορά μονοθεματική με πολύ θόρυβο, την ίδια φρασεολογία και το ίδιο επιθετικό μοτίβο. Κάθε φορά ανακαλύπτουν την ίδια Αμερική, με άλλο μέσο.
Η κυβέρνηση έπρεπε να πέσει από το «σκόιλ ελικικού», αν θυμάμαι καλά το όνομα εκείνου του… σκανδάλου. Η επένδυση σε αυτό πρέπει να κράτησε 2-3 μέρες…
Μετά έπρεπε να πέσει γιατί ήταν μεγάλες οι μάσκες των μαθητών, μείζον θέμα που επίσης κράτησε 1-2 μέρες. Στη συνέχεια γιατί βίαζε ο Λιγνάδης, που κράτησε καμιά βδομάδα.
Προσφάτως γιατί ένας σκορπιός δάγκωσε θανατηφόρα ένα κοριτσάκι στον Έβρο, που διήρκεσε επίσης μία βδομάδα ενώ το predator που παρακολουθούσε το κινητό του Ανδρουλάκη κάτι παραπάνω.
Και την τελευταία βδομάδα γιατί οι Αμερικανοί ίσως αναβαθμίσουν κάτι τουρκικά F16 και ένας άθλιος τύπος με σύζυγο διαμερισματική σύμβουλο του Μπακογιάννη, εξέδιδε μία 12χρονη.
Και αν και ενδιαμέσως έγιναν πολλά παρόμοια, η κυβέρνηση δεν έπεσε. Μπορεί ο Μητσοτάκης να ανακουφιζόταν κάθε φορά που τελείωνε ένα θέμα, αλλά μάλλον δεν ίδρωνε περισσότερο από τον διάδρομο στο γυμναστήριο του Μαξίμου με 5% ανωφέρεια.
Οπότε τα πιθανά συμπεράσματα είναι δύο: Ή ο Μητσοτάκης είναι ο... Θεός της καταπολέμησης της κακοσμίας του ιδρώτα ή τα θέματα που είχε να αντιμετωπίσει δεν προκάλεσαν ιδρώτα.
Και επειδή δεν έχει γίνει γνωστό κάποια εταιρεία αποσμητικών να του έχει προτείνει να αναλάβει την διαφημιστική της εκστρατεία, το εύλογο συμπέρασμα είναι ότι η αντιμετώπιση των θεμάτων δεν προκαλεί βαθιά ανησυχία ή άγχος που να οδηγεί σε ιδρώτα που στάζει.
Αυτό όμως δεν είναι πρόβλημα του Μητσοτάκη αλλά των αντιπάλων του.
Αυτός ούτε αποσμητικό δεν θ’ αλλάξει… Διότι μπορεί ο Ρασούλης να λέει ότι «τίποτε δεν πάει χαμένο», αλλά δέχεται ως δεδομένο ότι είναι χαμένη η ίδια η ζωή… Σχεδόν πενήντα χρόνια...
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 16.10.2022
