ΑΠΟΨΕΙΣ

H κυβέρνηση ισχυρίζεται από την αρχή της περιόδου της πανδημίας ότι συμβουλεύεται τους ειδικούς. Δεν ήταν κακή ιδέα ως τρόπος διαχείρισης της πανδημίας.

Οι ειδικοί απέκτησαν μυθικό status, περιβλήθηκαν έναν μανδύα υψηλού κύρους και ανέβηκαν ψηλά στα μάτια μας. Δυσθεώρητα ψηλά.

Με κάποιους μάλιστα να θεωρούν βέβαιο ότι αν εκείνος ο παγκολίνος στην Κίνα είχε φάει εκείνη τη νυχτερίδα νωρίτερα, και είχε αρχίσει νωρίτερα η πανδημία, θα ήταν διαφορετικός ο ρους των γεγονότων στην ελληνική πολιτική ιστορία.

Όταν αθωώθηκαν οι παγκολίνοι για την πανδημία, οι υποψίες όχι μόνο παρέμειναν αλλά μπορεί και να ενισχύθηκαν. Ποιος θα ήταν Πρόεδρος της Δημοκρατίας αν η πανδημία είχε έλθει νωρίτερα;

Μετά ο ΣΥΡΙΖΑ αποκάλυψε ότι λόγω της πανδημίας δεν είχαμε δημοκρατία, αλλά αυτό δεν ακύρωσε τις υποψίες για το ποιος θα ήταν πρόεδρος αν...

Αργότερα ο Μητσοτάκης διευκρίνισε ότι οι ειδικοί εισηγούνται άλλα, η κυβέρνηση, δηλαδή ο ίδιος αποφασίζει και τότε προέκυψε το μείζον ερώτημα: Τι είναι ειδικοί και πως εισηγούνται;

Τους γνωρίσαμε όλους ή περίπου όλους. Τους βλέπαμε στα τηλεοπτικά παράθυρα να παθιάζονται, να μιλούν με τη βεβαιότητα της επιστημονικής αλαζονείας. Όμως απεκδυθήκαν το κύρος διότι παρήγαγαν περισσότερες απόψεις από όσες μπορούσαμε να καταναλώσουμε.

Και καλλιεργούσαν και μία στροφή στην Πρωτοψάλτη διότι κάθε φορά που εμφανίζονταν κάποιοι από αυτούς, το μόνο αντίδοτο ήταν το «ειμαστ’ ακόμη ζωντανοί», στη διαπασών.

Η αλήθεια είναι ότι γεννούσαν αυθόρμητα και μία βαθιά συμπάθεια για το Μητσοτάκη που έπρεπε να διαχειριστεί τις εισηγήσεις τους για να καταλήξει σε μία απόφαση. Η πρωθυπουργία εξελισσόταν σε βαρύ και ανθυγιεινό καθήκον.

Τους άρχισαν να ξεχωρίζουν οι ειδικοί που δεν εισηγούνταν αλλά προέβλεπαν. Αυτοί που δεν έλεγαν τι θα γίνει την επόμενη εβδομάδα αλλά τι θα γίνει δύο μήνες μετά. Άλλωστε ότι και αν γινόταν το είχαν προβλέψει δύο μήνες πριν, διότι σιγά μη βρισκόταν κανείς να ψάξει τι είχαν πει δύο μήνες πριν. Ώσπου ήλθε ένας τέτοιος ειδικός κσι άρχισε να προτείνει λύσεις. Οι οποίες λύσεις ήταν ένας μηχανισμός που κατά διαβολική σύμπτωση, ο ίδιος είχε επινοήσει και αναζητούσε πελάτες για να προωθήσει.

Κάτι σαν την έξυπνη σίτα για τα κουνούπια, τον πολυκόφτη των λαχανικών ή το φίλτρο για καθαρό νερό. Με τη διαφορά ότι ο εμπνευστής της έξυπνης σίτας αγόραζε τηλεοπτικό χρόνο και πουλούσε το προϊόν του ενώ ο «ειδικός» αξιοποιούσε την πανδημία για να κινδυνολογήσει και μέσω της κινδυνολογίας να αποκτήσει αναγνωρισιμότητα και έτσι να απευθυνθεί προσωπικά στην πελατεία για να πουλήσει την δική του πραμάτεια. Τζάμπα... Πόσο δύσκολο είναι να φανταστεί κανείς γιατί η λίστα των πελατών είχε μόνο δημόσιους φορείς...