Ένα φως έχει αρχίσει να αχνοφαίνεται
Φαινομενικά, στην πόλη έχει ριχτεί λευκή πετσέτα. Η καθημερινότητα είναι θλιβερή, οι υποδομές σε κακή κατάσταση, η οικονομική ζωή επιμένει να επικεντρώνεται στον τουρισμό και στην εστίαση. Όσα γίνονται ως τώρα για την αντιμετώπιση των γνωστών κακοδαιμονιών συνήθως είναι… too little, too late. Ο φόβος για την ομαλή κατασκευή του FlyOver, η ακύρωση αγοράς λεωφορείων και η αναβολή ολοκλήρωσης του Προβλήτα 6 φουντώνουν την παραδοσιακή σαλονικιώτικη γκρίνια. Την ίδια στιγμή, επώνυμοι πολίτες και τοπικοί παράγοντες διστάζουν να διεκδικήσουν πιο μαχητικά, φοβούμενοι τη ρετσινιά του γραφικού επαρχιώτη.
Πάντως ένα φως έχει αρχίσει να αχνοφαίνεται μετά τη μαυρίλα των μνημονίων και του κορονοϊού. Θα μπορούσε μάλιστα να χαρακτηριστεί ακτίνα αισιοδοξίας η χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα, ένδειξη πως τουλάχιστον η ψυχολογία των κατοίκων βελτιώνεται. Η νέα αρχή του κεντρικού δήμου δείχνει να καταπιάνεται σοβαρά με το πρόβλημα της καθαριότητας. Με αφορμή τη διαχείριση του κυκλοφοριακού στο αμέσως προηγούμενο διάστημα, διαπιστώσαμε ότι το κράτος αν θέλει, μπορεί. Το ίδιο ισχύει με τη χρηματοδότηση της αναβάθμισης της Πλατείας Ελευθερίας σε χώρο μνήμης. Η άδεια για το Μουσείο Ολοκαυτώματος βγήκε, στο ΦΙΞ και στα Κεραμεία Αλλατίνη γίνονται μεγάλες επενδύσεις, οι Λαχανόκηποι έχουν λαμπρό μέλλον. Η κινητικότητα γύρω από τη ΔΕΘ μόνο θετική μπορεί να χαρακτηριστεί μακροπρόθεσμα. Οι επενδύσεις στην πληροφορική δεν είναι καθόλου αμελητέες. Όλη η ΠΚΜ αναπτύσσεται τουριστικά και αγροδιατροφικά. Παράλληλα, η σημαντικά αυξημένη οικοδομική δραστηριότητα δεν περνά απαρατήρητη, καθώς ενισχύει την τοπική οικονομία και μεταμορφώνει την περιοχή.
Ωστόσο όλα τα παραπάνω δεν αρκούν, εάν επιθυμούμε τη σύγκλιση με τις πιο εύρωστες ευρωπαϊκές πόλεις. Επιβάλλεται πλέον να δούμε ολιστικά τη μεγάλη εικόνα της Κεντρικής Μακεδονίας • παρά την αντίθετη άποψη των τριγύρω δημοτικών αρχόντων, η μητροπολιτική Θεσσαλονίκη αντικειμενικά εξαπλώνεται σχεδόν σ’ όλη την Περιφέρεια, συνιστώντας μία αστική ζώνη με σχεδόν δύο εκατομμύρια κατοίκους. Μία αστική ζώνη σχηματιζόμενη από ομόκεντρους κύκλους, όπου θα διαμένει και θα παράγει ένας συνεχώς αυξανόμενος πληθυσμός ανθρώπων και επιχειρήσεων. Δυστυχώς αυτή η μητροπολιτική περιοχή δεν είναι όσο ρυθμισμένη θα έπρεπε: οι μεγάλοι δρόμοι της τελευταίας 25ετίας την έχουν μεν ενοποιήσει σημαντικά, δίνοντας όμως κυριαρχικό ρόλο στο αυτοκίνητο. Οι προαστιακές σιδηροδρομικές συνδέσεις είναι φτωχές, η δε ανάπτυξη αστικών μέσων σταθερής τροχιάς ακόμη αναμένεται. Το παραλιακό μέτωπο είναι κατακερματισμένο, το πράσινο είναι ελάχιστο και οι θέσεις στάθμευσης το ίδιο, ενώ στρατόπεδα και αναξιοποίητες κρατικές εκτάσεις δεσμεύουν πολύτιμη γη. Απαιτούνται λοιπόν σοβαρές επεμβάσεις, ανέφικτες χωρίς σχέδιο και λεφτά.
Με τόσο πληθυσμό, η μητροπολιτική περιοχή Θεσσαλονίκης δικαιούται πολύ περισσότερα απ’ όσα λαμβάνει, κι αυτή η διαπίστωση δεν είναι επαρχιωτισμός. Βασική ατυχία της είναι η απόσταση της από το κέντρο λήψης αποφάσεων ενός υδροκέφαλου κράτους. Οι τοπικοί άρχοντες καλούνται να απευθύνουν συστηματική επικοινωνία όχι τόσο στους κατοίκους, όσο στους εν Αθήναις αρμόδιους.
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 06/07.01.2024
