ΑΠΟΨΕΙΣ

Η πρώτη φορά που πήγα στην Αθήνα ήταν όταν ήμουν στο δημοτικό. Πήγαμε με τους γονείς μου πολιτιστική εκδρομή. Μου αγόρασαν μία Barbie ως επιβράβευση για τους ατέλειωτους περιπάτους στα ιστορικά μνημεία της πόλης και τις ατέλειωτες ώρες σε όλα τα μουσεία (τα μισά μου άρεσαν και στα υπόλοιπα αν θυμάμαι καλά βαριόμουν φρικτά). Η εκδρομή κατέληξε καλά, η Barbie μου όμως όχι, διότι ήμουν τόσο ζωηρή που μου την πέταξαν από το μπαλκόνι γνωστού ξενοδοχείου.

Στα 19 μου ξαναπήγα στην Αθήνα αυτή τη φορά για να δουλέψω στην ΕΡΤ. Με φιλοξενούσε μία οικογενειακή φίλη δημοσιογράφος και τους πρώτους έξι μήνες δούλευα τόσο πολύ που δεν προλάβαινα να δω τίποτα από την πόλη. Σπίτι δουλειά δουλειά σπίτι όπου σπίτι Κουκάκι. Την πρώτη φορά που περπάτησα στην Πανεπιστημίου μου έκαναν εντύπωση τα μιλλούνια του κόσμου που περνούσαν από το ένα πεζοδρόμιο στο άλλο. Μου άρεσε η απόλυτη ανωνυμία. Στην Τσιμισκή στη Θεσσαλονίκη σε κάθε βήμα χαιρετούσες κάποιον, στην Αθήνα δεν με ήξερε και δεν ήξερα κανέναν.

Στον επόμενο αιώνα και την επόμενη χιλιετία οι δύο πόλεις άλλαξαν πολύ. Η Αθήνα μετά τους Ολυμπιακούς εκτοξεύτηκε. Τα μεγάλα έργα, οι υποδομές, ο πολιτισμός, η οικιστική ανάπτυξη, αυτό που λέμε το κεντρικό κράτος των Αθηνών. Έζησα εκεί ως το 2000 και μετά επέστρεψα στην πόλη μου.

Αν περάσεις 11 χρόνια στην πρωτεύουσα, τόσο η επιστροφή στην συμπρωτεύουσα έχει τα θετικά και τα αρνητικά της. Οι ρυθμοί πέφτουν, οι επαγγελματικές ευκαιρίες μειώνονται, οι άνθρωποι είναι λίγο πιο εσωστρεφείς αρχικά, αλλά στην ουσία πιο ειλικρινείς και ουσιαστικοί. Έτσι κέρδισα ποιότητα ζωής και καλές νέες φίλες.

Και άρχισα να βλέπω τις ανισότητες. Τη μερίδα του λέοντος που έπαιρνε η Αθήνα. Στα οικονομικά, στα διοικητικά, στο ανθρώπινο δυναμικό. Το βασικό πρόβλημα ήταν η δυσεπικοινωνία της κεντρικής πολιτικής σκηνής με το πολιτικό, επιχειρηματικό, εργασιακό και πολιτιστικό δυναμικό της πόλης. Διαχρονικά και όλες οι κυβερνήσεις επέλεγαν από την Αθήνα, τους ανθρώπους και τις θέσεις που θεωρούσαν πως ήταν οι κατάλληλοι να τους μεταφέρουν τα θέματα και την πληροφορία που αφορούσε την πόλη. Πολύ συχνά οι άνθρωποι αυτοί δεν ήταν οι καταλληλότεροι. Φαντάζομαι εκ των υστέρων το ίδιο συνέβαινε και σε άλλες περιφερειακές πόλεις της χώρας μας. Πολύ συχνά οι λάθος άνθρωποι σε λάθος θέσεις, που συνήθως μετέφεραν στρεβλές πληροφορίες και συνήθως δεν διεκδικούσαν αυτά που έπρεπε.

Το γραφείο Πρωθυπουργού που κινήθηκε επί Κυβέρνησης Τσίπρα άλλαξε κάπως το τοπίο. Η περαιτέρω ενίσχυσή του από τις πρόσφατες εκλογές από 3 στελέχη της κυβέρνησης ελπίζω πως θα το αλλάξει κι άλλο. Χρειαζόμαστε φωνές να μεταφέρουν τις σωστές πληροφορίες, στους σωστούς ανθρώπους και να διεκδικήσουν αυτά που πλέον η απαιτεί η Μητροπολιτική Θεσσαλονίκη. Εδώ θα είμαστε να τα συζητάμε. Και να τα ζητάμε.