ΑΠΟΨΕΙΣ

Από τον ΕΛΒΑ στον μπλε κάδο: ένα πανόραμα περιβαλλοντικής αμεριμνησίας

 30/08/2022 08:00

Φίλη που έζησε χρόνια στο Φράιμπουργκ, επέστρεψε από πρόσφατη επίσκεψη, απογοητευμένη και φοβισμένη από την εικόνα που αντίκρισε. Στην χαρακτηρισμένη ως «πιο πράσινη» πόλη της Γερμανίας, τα αποτελέσματα της κλιματικής αλλαγής είναι κάτι περισσότερο από εμφανή. Τα πάρκα κινδυνεύουν από την ξηρασία, ενώ η στάθμη των νερών πέφτει επικίνδυνα. 

Το Φράιμπουργκ έχει διακριθεί για τις συνθήκες καλής ζωής, για τις πράσινες πρακτικές και τη φροντίδα του φυσικού περιβάλλοντος. Πρόκειται για πόλη πρότυπο, υπόδειγμα βιώσιμης αστικής ανάπτυξης. Αλλά, τον δικαιολογημένο θυμό της φύσης, μάλλον κανείς δεν μπορεί να τον αντιμετωπίσει. Τρόμο προκαλούν οι εικόνες από τον Δούναβη, όπου εξαιτίας της πτώσης της στάθμης των νερών, εμφανίστηκαν βυθισμένα πλοία από τον παγκόσμιο πόλεμο. Αντίστοιχα στον Ρήνο, δυσχεραίνονται οι πλωτές μεταφορές. 

Στην Γαλλία, η έλλειψη νερού δημιουργεί προβλήματα υδροδότησης σε δεκάδες πόλεις, ενώ πυρηνικοί αντιδραστήρες που ηλεκτροδοτούν σε μεγάλο βαθμό τη χώρα, έχουν θέματα λειτουργίας, καθώς χρειάζονται μεγάλες ποσότητες νερού για την ψύξη τους. Η δυσμενής αυτή συνθήκη προστίθεται στην έλλειψη επαρκούς ενέργειας που οφείλεται στον πόλεμο στην Ουκρανία και τις σχέσεις της Ευρώπης με την Ρωσία.

Το πιο δυσοίωνο και τρομακτικό μήνυμα που φαίνεται σα να έρχεται από το μέλλον και ας είναι προφητεία παλιά, είναι η αποκάλυψη των επιγραφών στις λεγόμενες «πέτρες της πείνας». Με την υποχώρηση των υδάτων στον Έλβα, ένα ποτάμι 840 χιλιομέτρων, αναφάνηκε ο βράχος όπου είναι γραμμένο στα γερμανικά «αν με δεις, τότε κλάψε». Αυτό βεβαίως σημαίνει ότι ανάλογα φαινόμενα παρουσιάστηκαν και στο παρελθόν, μόνο που τώρα, εξαιτίας της ανθρωπογενούς εντατικής δραστηριότητας, πολλαπλασιάζονται με ρυθμούς πρωτόγνωρους και αναντίστοιχους με την κοινωνική μας ετοιμότητα, δοκιμάζοντας την πρόοδο του τεχνολογικού μας πολιτισμού και την εξέλιξη του ίδιου του είδους μας. 

Τα σενάρια και οι προσομοιώσεις των επιστημόνων γι’ αυτό που μπορεί να αντιμετωπίσει η ανθρωπότητα με την ταχεία τήξη των πάγων στους πόλους, περνούν στα «ψιλά» των ειδήσεων και είναι για τον μέσο τηλεθεατή, απλά μία εντυπωσιακή εικόνα από εξωτικά μέρη, «πολύ μακριά από εμάς». Για δε τους πολιτικούς αναλυτές, άλλο ένα πεδίο αντιπαράθεσης των μεγάλων της Γης, καθώς το λιώσιμο στον βόρειο πόλο, θα αναδείξει ένα καινούριο, διεκδικούμενο, σύντομο πέρασμα για τις μεταφορές και ίσως νέα ενεργειακά κοιτάσματα, που θα τροφοδοτήσουν τους δείκτες των χρηματιστηρίων ενός άπληστου κόσμου. 

Οι πρόσφατες μελέτες που ερευνούν όλα τα σενάρια, έδειξαν ότι η απότομη τήξη μπορεί να ανεβάσει τη στάθμη σε όλες τις θάλασσες έως και 60 μέτρα. Οι συνέπειες ανυπολόγιστες για ό,τι μέχρι σήμερα αναγνωρίζουμε ως σύγχρονο πολιτισμό. Εμείς εδώ, μία χώρα περίβρεκτη, με ένα μεγάλο μέρος του ΑΕΠ μας προερχόμενο, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο από τα ευλογημένα μας θαλασσινά νερά, πελαγοδρομούμε ανάμεσα σε εντυπωσιακές κορώνες περί αντιμετώπισης της «κλιματικής κρίσης» και νομοθετήματα και πολιτικές πρακτικές απολύτως άφρονες και αντιστρόφως ανάλογες της κρισιμότητας των καιρών. 

Ψηφίζουμε «περιβαλλοντικούς νόμους» που αντιμετωπίζουν τις προστατευόμενες περιοχές από διεθνείς Συνθήκες ως άγος και εμπόδιο για την περιβόητη «ανάπτυξη» και τις «επενδύσεις», σκαρφιζόμαστε κάθε απίθανο τέχνασμα για να προσπεράσουμε και να ανατρέψουμε στην πράξη ακόμα και δικαστικές αποφάσεις αναφορικά με τις «οικιστικές πυκνώσεις», κοντολογίς τα αυθαίρετα μέσα στα εναπομείναντα δάση, κλείνουμε τα μάτια στην εθνική ντροπή των μπαζωμένων ρεμάτων από τις μεγάλες πόλεις μέχρι τα λογής «παραθεριστικά» μας χωριά, διερωτώμενοι μόνον κατόπιν καταστροφής «που είναι το κράτος» και δεν μπορούμε να δώσουμε μία πολιτισμένη και καθαρή λύση ούτε καν για την ανακύκλωση απορριμμάτων, αν κρίνουμε και από τις πρόσφατες αντιδράσεις των δημάρχων για τα λεγόμενα συστήματα, καθώς τίθεται πλέον σε κίνδυνο ακόμα και ο γνωστός «μπλε κάδος». 

Τι δεν γνωρίζουμε από όλα αυτά; Όλα τα γνωρίζουμε. Σημασία έχουν η παιδεία και οι πολιτικές προτεραιότητες. Και κυρίως ο δημόσιος λόγος. Το πεδίο της πολιτικής αντιπαράθεσης και τα Σχέδια των πόλεων, ως κοινότητας πολιτών με κοινή μοίρα. Θα μου πείτε, εδώ ζούμε στη Θεσσαλονίκη χωρίς συγκοινωνίες και δεν αντιδρούμε, έχουμε την πολυτέλεια για Σχέδια αντιμετώπισης της κλιματικής κρίσης; Εντάξει. Πόσο πιο εγκληματικά απερίσκεπτοι, πόσο πιο κουτοπόνηρα σιωπηλοί για το μέλλον της πόλης και της χώρας; Πόσο πιο ψεύτικα πατριώτες;

ΕΙΜΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΣΑΝΑ ΜΑΡΙΝ

Είμαι με την Σάνα Μάριν. Γιατί είναι πρότυπο, που ανατρέπει με τη γοητεία μίας σοφής νεότητας όλα τα αρτηριοσκληρωτικά στερεότυπα του πολιτικού. Γιατί, παρά τις συγκλονιστικές επιθέσεις, δεν αρνήθηκε ούτε για μία στιγμή την απόφασή της να ζει σαν άνθρωπος και όχι σαν προγραμματισμένη μαριονέτα του δημόσιου βίου. Γιατί, τουλάχιστον μέχρι τώρα, δεν προέκυψε τίποτα που να δείχνει ότι λέει ψέματα, σε αντίθεση με άπειρους, ξένους και εγχώριους πολιτικούς που με ευκολία αλλάζουν θέσεις και λόγια.

Γιατί είναι μία γυναίκα μόλις 36 χρονών (34 όταν έγινε πρωθυπουργός) που μπορεί να ρυμουλκήσει ολόκληρη γενιά καινούριων αντιλήψεων δημόσιας δράσης και να σώσει και την ίδια τη σημασία της Πολιτικής. Γιατί έγινε στόχος μίας καλά συντονισμένης παγκόσμιας υποκρισίας για την έννοια του «πολιτικά ορθού». Γιατί, ως γυναίκα και μάλιστα νέα, γίνεται εύκολη τροφή για λογής συμφέροντα και συναρθρώσεις ηλικιακών συμπλεγμάτων της φινλανδικής και παγκόσμιας κοινότητας. 

Γιατί, σχεδόν σε όλα τα ρεπορτάζ και της ελληνικής τηλεόρασης (υποθέτω μεταφρασμένα από άλλα ευυπόληπτα διεθνή), το πάρτι που συμμετείχε υπογραμμιζόταν ως «έξαλλο», ενώ οι σχολιαστές που τα πάντα γνωρίζουν και κρίνουν δεν είχαν έναν λόγο για να αιτιολογήσουν τον χαρακτηρισμό. Γιατί καθηλώνει με το βλέμμα της, το παράστημά της και τις ανθρώπινες αντιδράσεις της. Γιατί δεν προέρχεται από δυναστεία, αποδεικνύοντας ότι η Πολιτική και η ανάδειξη σε αξιώματα δεν είναι υπόθεση μίας ελίτ. Γιατί είναι ροκού. Γιατί είναι προφανές ότι ένα σημαντικό της αμάρτημα είναι ότι είναι νέα. Και όπως έλεγε κάποιος: «η νεότερη γενιά σου φαίνεται απαράδεκτη από τη στιγμή που δεν ανήκεις πια σε αυτήν». Είμαι με την Σάνα Μάριν.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 28.08.2022

Δημοφιλείς Απόψεις