ΑΠΟΨΕΙΣ

«Σήμερα πρέπει να αμφισβητήσουμε τους εαυτούς μας και να εξηγήσουμε στους Γάλλους γιατί δεν μπορέσαμε να τους ακούσουμε αρκετά». Τα λόγια αυτά ειπώθηκαν από τον υπουργό Εσωτερικών της κυβέρνησης Μακρόν μετά την συντριπτική ήττα που υπέστη στις Ευρωεκλογές από τον Εθνικό Συναγερμό, το κόμμα της Μαρί Λεπέν. Σε μόλις 20 λέξεις αποδέχθηκε την κυβερνητική ευθύνη για την αποτυχία, για την άνοδο της ακροδεξιάς, αλλά κυρίως γιατί δεν άκουσε με την πρέπουσα προσοχή τον γαλλικό λαό. Μία ήττα που ανάγκασε τον Εμανουέλ Μακρόν να προκηρύξει εκλογές, την ώρα που η άλλη πλευρά του πολιτικού φάσματος (σοσιαλιστές, πράσινοι, κομμουνιστές κ.ά.) έχει απολέσει κατά πολύ το λαϊκό έρεισμα, καθώς συγκεντρώνει συνολικά περίπου 31%.

Στην Ελλάδα, τα κόμματα ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ πέρασαν κάτω από τον πήχη που είχαν θέσει τα ίδια (33% η ΝΔ, 17% ο ΣΥΡΙΖΑ και 2^ο κόμμα το ΠΑΣΟΚ). Το εκλογικό αποτέλεσμα δεν ήταν απλά καμπανάκι, αλλά συγχορδία κωδωνοκρουσίας. Ωστόσο, δεν ακούστηκε καμία παρόμοια αυτοκριτική, τόσο για τη μείωση των ποσοστών τους, όσο και την αδυναμία προσέλκυσης ψηφοφόρων, τη στιγμή που τα κόμματα δεξιά της ΝΔ συγκέντρωσαν ποσοστό κοντά στο 20%.

Άνοδο της ακροδεξιάς, είχαμε και στην Γερμανία. Το AfD συγκέντρωσε ποσοστό 16% περίπου, υψηλότερο από τα κόμματα του κυβερνητικού συνασπισμού (Σοσιαλδημοκράτες 14%, Πράσινοι 12%). Επίσης, εθνικιστικά κόμματα ή ακροδεξιά ή αλλιώς κόμματα της ριζοσπαστικής δεξιάς πρώτευσαν στο Βέλγιο και την Αυστρία, διατήρησαν υψηλά ποσοστά στην Ολλανδία και Πολωνία, ενώ στην Πορτογαλία και σε άλλες χώρες είχαν αξιοπρόσεκτη παρουσία.

Η ενίσχυση των ακροδεξιών κομμάτων στην Ευρώπη φαίνεται να μην ανησυχεί τα υψηλά κλιμάκια της Ένωσης. Ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν κ. Σχοινάς δήλωσε ότι «πέραν της Γαλλίας δεν έχουμε επέλαση της ακροδεξιάς όπως τη φοβόμασταν», εμφανίστηκε αισιόδοξος για την επανεκλογή της κ. Φον Ντερ Λάινεν, ενώ έθεσε ως μεγάλα ζητούμενα την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας και την κοινή άμυνα.

Φαίνεται ότι στην ΕΕ δεν κατάλαβαν ή κάνουν πως δεν κατάλαβαν ότι η ασκούμενη πολιτική της που εστιάζεται αποκλειστικά στην ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, χωρίς κοινωνική ευαισθησία, έχει οδηγήσει σε μεγάλες κοινωνικές ανισότητες, στην φτωχοποίηση σημαντικού αριθμού πολιτών και στην ανέχεια εκατομμυρίων ανθρώπων. Η ακροδεξιά βρίσκει πρόσφορο έδαφος, που έχουν προλειάνει οι νεοφιλελεύθεροι, οι χριστιανοδημοκράτες, οι σοσιαλιστές, οι πράσινοι κ.ά. που κυβέρνησαν. Εκεί στις Βρυξέλλες, αλλά και στα εθνικά κέντρα αποφάσεων, πρέπει να κατανοήσουν ότι η ανθρώπινη ζωή και αξιοπρέπεια έχει περισσότερη αξία από την όποια ανταγωνιστικότητα της οικονομίας.