ΑΠΟΨΕΙΣ

Ελπίζω να περάσατε όλοι καλά και έναν μήνα πριν τις εκλογές να αρχίσουμε να βλέπουμε τι πρέπει να γίνει στην Ευρωπαϊκή Ένωση αύριο. Όσο και αν προσπαθούν διάφορα κόμματα να στρέψουν στο εσωτερικό το ενδιαφέρον εμείς πρέπει να σκεφτούμε ευρωπαϊκά!

Δηλαδή; Να ασχοληθούμε με τα προγράμματα για το αύριο της ΕΕ και τις θέσεις των πολιτικών ομάδων και των κομμάτων που τα εκπροσωπούν. Κεντρικό ερώτημα: θα γυρίσουμε προς τα πίσω, προς το εσωτερικό της χώρας, αποσυνδεόμενοι; Ή περιμένοντας -όπως παλιά, να μας δώσουν λεφτά ή να φυτέψουν λεφτόδεντρα; Αφού μας χρωστάνε! Εμείς δεν θεμελιώσαμε τη Δημοκρατία;

Η θα πάμε μπροστά μετατρέποντας την ΕΕ σε πολιτικό θεσμό; Δηλαδή; Να ψηφίζουμε κόμματα με βάση προγράμματα, να έχει ουσιαστικές αρμοδιότητες το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο που αποφασίζει μεν για το 80% των θεμάτων μας αλλά παραπέμπει παρακάτω την εφαρμογή ανάλογα με τις διαθέσεις κάθε κυβέρνησης. Πώς θα σας φαίνονταν αν κάθε Νόμος που ψηφίζει η Βουλή μας θα έπρεπε να εγκριθεί να μετατραπεί σε ρυθμίσεις από την Περιφέρεια ή τον Δήμο; Και άλλα να ίσχυαν ανάλογα με τις διαθέσεις των τοπικών αρχόντων; Σίγουρα άσχημο! Δηλαδή ανάλογα που κατοικείς ή βρίσκεσαι ισχύουν άλλοι νόμοι! Περίεργο έτσι;

Π.χ. Δείτε ότι στον καθένα μας αντιστοιχεί 1,5 μέτρα πρασίνου. Αλλού είναι 4-6 μέτρα. Και θεωρητικά πρέπει τουλάχιστον να τα διπλασιάσουμε. Πώς θα γίνει αυτό; Με σχεδιασμό των πόλεων και παρεμβάσεις. Πως το έλεγαν διάφοροι. Να κάνουμε σε κάθε τετράγωνο ένα μικρό πάρκο! Για να γίνει αυτό πρέπει οι πόλεις να απλωθούν και να σταματήσει η επέκταση μέσω αυθαιρέτων. Πρέπει επιτέλους να γίνουν συγκοινωνίες. Εδώ σε μας περιμένουμε 25 χρόνια το Μετρό! Και βλέπουμε. Άσε την θαλάσσια συγκοινωνία! Ανέκδοτο.

Φυσικά σε μία χώρα που το 70% του πληθυσμού της δηλώνει κάτω από 12 χιλιάδες εισόδημα αλλά παράλληλα τα έξοδα που κάνει είναι τουλάχιστον διπλάσια από τα έσοδα του, αγγίζει το θαύμα! Από πού πέφτουν αυτά τα λεφτά ή που είναι αυτά τα δέντρα δεν ξέρω δυστυχώς!

Σε μία χώρα που το θεωρητικά εργατικό της δυναμικό δεν απασχολείται εκεί που υπάρχουν θέσεις εργασίας αλλά προσδοκά τον διορισμό και το βόλεμα μέσω αυτού, όταν έχουμε π.χ. 3.500 πτυχία τον χρόνο δασκάλων και νηπιαγωγών με 80 χιλιάδες γεννήσεις και οι απόφοιτοι αποκαλούν τον εαυτό τους «αδιόριστο εκπαιδευτικό», το μόνο που σκέφτομαι είναι την ιστορική ρήση στον χαμένο παράδεισο της ΕΣΣΔ: «μπορείς να τους διορίσεις όλους, να τους πληρώσεις είναι δύσκολο!».

Ας δούμε τι θα μας ξημερώσει. Αλλά να μην ψάχνουμε την τρύπα από το καρφί για να βεβαιωθούμε. Θα είναι αργά!