Στην εποχή του κορονοϊού η λέξη κλειδί είναι το «αναβάλλεται». Κατηγορηματικό όσο το «αναστέλλεται» αλλά όχι τόσο τελεσίδικο όσο το «ακυρώνεται». Είναι τα ρήματα που ανέλαβαν να στριμώξουν τη ζωή μας στα απολύτως απαραίτητα από τη στιγμή που τα κρούσματα του κορονοϊού ξέφυγαν και είχαμε τον πρώτο νεκρό στη χώρα εξαιτίας του. Πρώτα εξαφανίστηκαν από το ημερολόγιο μικρές εκδηλώσεις που στόχευαν σε περιορισμένο κοινό. Στη συνέχεια συναυλίες, εκδρομές, παρουσιάσεις, θεατρικές παραστάσεις, προβολές, εγκαίνια αλλά και συνέδρια, ημερίδες αθλητικά γεγονότα και εκδηλώσεις πανελληνίου ενδιαφέροντος.

Τα ΜΜΕ -ηλεκτρονικά και έντυπα- μας θυμίζουν καθημερινά τί να βγάλουμε από τον προγραμματισμό μας. Τα νέα της εξάπλωσης του ιού και της καθημερινής πρόσθεσης κρουσμάτων στα ήδη διαγνωσμένα, ακολουθούν τις ειδήσεις που αναστέλλουν την καθημερινότητα.

Μετά τις αίθουσες εκδηλώσεων έκλεισαν τα ΚΑΠΗ, γιατί οι… πελάτες τους είναι εξ ορισμού ευαίσθητη πληθυσμιακή ομάδα και ήρθε η σειρά των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων κάθε βαθμίδας γιατί και παιδιά θεωρούνται δυναμικοί διασπορείς του ιού. Οι εξωσχολικές δραστηριότητες όπως ήταν φυσικό ακολούθησαν την πορεία των σχολικών, κι έτσι λίγο μετά το λουκέτο στα σχολεία ανακοινώθηκε η ματαίωση της παρέλασης της 25^ης Μαρτίου. Και των στρατιωτικών τμημάτων.

Μία ολόκληρη χώρα σε αναστολή λειτουργίας, αφού εκτός από την αγορά που δέχθηκε μεγάλο πλήγμα λόγω του περιορισμού των μετακινήσεων, και οι δημόσιες υπηρεσίες υπολειτουργούν. Μπορεί το δημόσιο να είναι πάντα πιο φιλικό στον εργαζόμενο αλλά με τον κορονοϊό δεν παίζει κανείς κι έτσι πειθαναγκάστηκαν και οι ιδιώτες να προσαρμοστούν στις οδηγίες διαχείρισης εργαζομένων-ύποπτων ή επιβεβαιωμένων κρουσμάτων. Διευθετήθηκε μερικώς και το ζήτημα των αδειών σε γονείς με παιδιά έως 15 ετών.

Κι αν κατάφερε να πείσει για κάτι αυτός ο ιός είναι ότι δεν υπάρχουν βεβαιότητες. Ούτε μεταξύ των επιστημόνων ούτε μεταξύ ημών των απλών ανθρώπων που οφείλουμε να λειτουργούμε υπεύθυνα ως μέλη μιας οργανωμένης κοινωνίας.

Βρισκόμαστε μπροστά σε παγκόσμια δεδομένα που δεν φανταζόμασταν ποτέ ότι θα ξεφύγουν από τις ίντσες της μεγάλης οθόνης και το εμβαδόν μίας κινηματογραφικής αίθουσας.

Αυτό που προβληματίζει και τους πιο ψύχραιμους από εμάς είναι ότι ακόμη και οι πιο εξειδικευμένοι λοιμωξιολόγοι παραδέχονται εν πολλοίς ότι βαδίζουν σε αχαρτογράφητα νερά με τον επιθετικό και συνάμα αντικοινωνικό ιό που ήρθε να μας αναστατώσει.

Κι εκεί που όλα φαντάζουν μαύρα έρχεται μία προαναγγελία εκδήλωσης, σκέτη εξαίρεση. Εισβάλλει με θράσος στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο σου μεταξύ αναβολών και ακυρώσεων και ρίχνει λίγο φως στο τούνελ. Το 42o River Rarty στο Νεστόριο ετοιμάζεται να «τα σπάσει» το καλοκαίρι και ήδη μαζεύει συμμετοχές. Τόσο απλά, προς στιγμήν εξαφανίζεται από μπροστά σου η απειλή κι ορθώνει ξανά το ανάστημά της η ζωή. Για να σε πείσει ότι δυστυχώς αναστέλλεται αλλά ευτυχώς δεν ματαιώνεται.

* Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 15 Μαρτίου 2020