Την ώρα που διαβάζετε αυτό το σημείωμα, οι κάλπες του ΠΑΣΟΚ (ΚΙΝΑΛ για την ακρίβεια) έχουν ανοίξει και υποδέχονται τα ψηφοδέλτια όσων από τους 270.000 ψηφοφόρους της προηγούμενης Κυριακής, θελήσουν να μετέχουν και στην επαναληπτική ψηφοφορία - μονομαχία των δύο που πλειοψήφησαν ανάμεσα στους έξι διεκδικητές της θέσης του προέδρου του κόμματος.

Όσο κι αν η κάλπη είναι… έγκυος, η επικράτηση του Νίκου Ανδρουλάκη στην αναμέτρησή του με τον Γιώργο Παπανδρέου, θεωρείται βέβαιη και προδιαγεγραμμένη. Όχι μόνον επειδή ο ευρωβουλευτής ξεκινά με 24.000 περισσότερους ψηφοφόρους της περασμένης Κυριακής (99.000 έναντι 75.000), αλλά κι επειδή προσέτρεξε στο πλευρό του με καθαρή τοποθέτηση ο τρίτος της αναμέτρησης Ανδρέας Λοβέρδος (69.800).

Οι επιλογές του νικητή -και όχι αυτές του ηττημένου- θα είναι αυτές που θα καθορίσουν τι θα γίνει στο ιστορικό ΠΑΣΟΚ την επόμενη μέρα. Το πώς θα συμπεριφερθεί στους «ηττημένους», το τι ιδεολογικό και πολιτικό στίγμα θα δώσει στο κόμμα του, ποιες βασικές του πολιτικές επιλογές θα προτάξει.

Ένα από τα σημαντικότερα θέματα που συγκεντρώνουν το ενδιαφέρον, αφορά την πολιτική συνεργασιών που θα διαμορφώσει. Ποια σχέση δηλαδή θα επιδιώξει να έχει αφενός με την Νέα Δημοκρατία, αφετέρου με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Προεκλογικά, είχαν διατυπωθεί δύο «καθαρές» γραμμές. Η μια από τον Ανδρέα Λοβέρδο που μέσες-άκρες υποστήριζε την κριτική συμπόρευση με την πολιτική του Κυριάκου Μητσοτάκη και την σθεναρή επιμονή στο αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο και η άλλη από τον Γιώργο Παπανδρέου, που μιλούσε για την πολιτική μεγαλώματος του ΠΑΣΟΚ και την προοπτική της προοδευτικής διακυβέρνησης εναλλακτικά με την διακυβέρνηση από την ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Ανάμεσα στους δύο κινήθηκε ο Νίκος Ανδρουλάκης, που μίλησε για συμφωνίες και διαφωνίες κατά περίπτωση, φροντίζοντας να τονίσει την πίστη του στην πολιτική αυτονομία του κόμματος.

Από αύριο θα είναι μια νέα ημέρα για το κόμμα που καθόρισε εν πολλοίς την πορεία της χώρας τα τελευταία σαράντα χρόνια.

Η προίκα των 270.000 ανθρώπων που βρέθηκαν στις κάλπες την προηγούμενη Κυριακή, θα είναι η βάση επάνω στην οποία θα πρέπει ο νέος πρόεδρος να χτίσει.

Η ένταση της τελευταίας βδομάδας, το εμφυλιοπολεμικό κλίμα και οι οξύτατες αντιπαραθέσεις, είναι το αγκάθι στο σώμα του ΚΙΝΑΛ που θα πρέπει ο σημερινός νικητής, να βγάλει προσεκτικά αν θέλει να μην μείνουν μόνιμα σημάδια και χαίνουσες πληγές στον κορμό της παράταξης.

Με αυτά ως δεδομένα, ο νέος ηγέτης, δεν θα κριθεί με βάση την εκλογική επίδοση του 2019, αλλά συγκρινόμενος με το δημοσκοπικό 11% που καταγράφτηκε σε όλες τις σφυγμομετρήσεις της κοινής γνώμης κατά την προεκλογική περίοδο μετά τον ξαφνικό κι οδυνηρό θάνατο της Φώφης Γεννηματά.

Δύσκολο το εγχείρημα…

* Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 12.12.2021