Η εκτόξευση της τιμής των καυσίμων, η κατακόρυφη μείωση των αλιευμάτων, η ζημιά που προκάλεσε από πέρυσι το πλαγκτόν αλλά και τα… τουρκικά αλιευτικά που κατά εκατοντάδες εισβάλλουν στις ελληνικά νερά σαρώνοντας ότι βρουν, έχουν καταντήσει αφόρητη την κατάσταση για τους επαγγελαμίες αλιείς στο Βόρειο Αιγαίο.

Στη δίνη της απότομης αύξησης της τιμής του πετρελαίου, βρίσκονται δεκάδες παράκτιοι αλιείς στο νησί της Θάσου. Πλέον επιλέγουν προσεκτικά ποιες μέρες θα πλεύσουν ανοιχτά για να ψαρέψουν αφού πολλές φορές τα λειτουργικά έξοδα υπερβαίνουν τα κέρδη…

Έξι μήνες πριν, περί στα τέλη Νοεμβρίου, οι επαγγελματίες αλιείς πλήρωναν το πετρελαίου έναντι 1,10€ το λίτρο, άνευ ΦΠΑ, τιμή που έχει αυξηθεί κατά 0,40€ λεπτά. Πλέον, η τελική τιμή ανά λίτρο έχει διαμορφωθεί στο 1,50€, άνευ ΦΠΑ, δυσκολεύοντας ακόμα παραπάνω την δουλειά των ψαράδων και αυξάνοντας κατά πολύ τα λειτουργικά έξοδα των παράκτιων πλοίων. Για κάθε λίτρο καυσίμου ο επαγγελματίας ψαράς εκτός από την φοροαπαλλαγή λαμβάνει πίσω 0,41€ λεπτά από το τελωνείο κάθε τρεις μήνες. Βάσει αυτού, οι τελικές τιμές πετρελαίου ανά λίτρου τον Νοέμβριο ήταν 0,69€ λεπτά, ενώ τον Απρίλιο 1,09€.

Εκτός από την ραγδαία αύξηση του καυσίμου, ένας άλλος παράγοντας που οδηγεί τους επαγγελματίες της θάλασσας να ψαρεύουν με φειδώ, είναι το γεγονός ότι παρατηρείται σταδιακή μείωση των αλιευμάτων (ψάρια και μαλάκια). Ένα ενδεικτικό παράδειγμα σταδιακής εξαφάνισης είδους, αποτελούν τα χταπόδια. Δυο χρόνια νωρίτερα οι έμποροι αγόραζαν το κιλό τα χταπόδια για 5 ευρώ, ενώ σήμερα, λόγω της περιορισμένης παραγωγής, η τιμή αυξήθηκε στα 9€/κιλό με την ζήτηση να αυξάνεται καθημερινά.

«Τα ταξίδια έχουν μειωθεί κατά πολύ το τελευταίο διάστημα. Το σκεφτόμαστε πολύ ποιες μέρες και πότε θα πάμε για ψάρεμα. Εκτός από το πετρέλαιο που συνέχεια αυξάνεται, η παραγωγή έχει αρχίσει να μειώνεται επικίνδυνα με τα κέρδη να πέφτουν. Από πέρσι με την εμφάνιση του, το πλαγκτόν μας έκανε πολύ μεγάλη ζημιά καταστρέφοντας τον γόνο της θάλασσας», αναφέρει στο «makthes.gr» μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Σωματίου Παράκτιων Αλιέων Θάσου, Κλεισθένης Ηλιάδης.

Οι αυξήσεις στις τιμές των εργαλείων, τα τέλη κυκλοφορίας και τα δορυφορικά συστήματα…

Παράλληλα, εκτός από τα έξοδα κίνησης και συντήρησης, από το 2021, στα παράκτια καΐκια έχουν επιβληθεί και τέλη κυκλοφορίας για πρώτη φορά. Ενδεικτικά, για ένα πλοίο συνολικού μήκους 11,5 μέτρων ο ιδιοκτήτης καλείται να πληρώσει το ποσό των 350 ευρώ. Αν αυτό, όμως, δεν καταβληθεί εφάπαξ, παρά του δικαιώματος αποπληρωμής σε δυο δόσεις, ο επαγγελματίας δεν μπορεί να λάβει φορολογική ενημερότητα ώστε να του επιστρέφουν τα 0,41€ λεπτά ανά λίτρο καυσίμου!

Στα ύψη έχουν φτάσει και οι τιμές των εργαλείων που χρησιμοποιούνται κατά τη διάρκεια του ψαρέματος. Αναφορικά, το πανί - δίχτυ το κιλό από τα 8€ που κόστιζε πέρυσι ανέβηκε στα 12€, το σκοινί ελληνικής παραγωγής ανέβηκε κατά 1€ (από 2.60 στα 3.60), ενώ το μολυβόσκοινο γνώρισε αύξηση ύψους 1,20€ (από 4.40 στα 5.60).

Τέλος, οι επαγγελματίες επιβαρύνονται και από σχετικές νομοθεσίες που τους υποχρεώνουν να καταβάλουν υπέρογκα πόσα. «Φέτος για τα παράκτια πλοία μας υποχρέωσαν να έχουμε φαρμακείο με προϊόντα αξίας 500€, ενώ την ίδια στιγμή απαιτούν την τοποθέτηση δορυφορικού συστήματος στο καΐκι με καταβολή συνδρομής ανά τρεις μήνες 250€», καταλήγει ο κ. Ηλιάδης.

Τουρκικά αλιευτικά

Στην περιοχή της Θράκης στο «πέλαγος» των προβλημάτων έχει προστεθεί και η δράση των Τούρκων ψαράδων που εισβάλλουν παντού με τα τεράστια αλιευτικά τους, χωρίς να τηρούν κανένα μέτρο.

«Σε ό,τι έχει να κάνει με την ψαροσύνη τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο», λέει ο πρόεδρος των Αλιέων, Δημήτρης Σαρίκας, σημειώνοντας ότι «σ’ αυτό συντελούν έκτακτα και μόνιμα φαινόμενα».

Ένα έκτακτο φαινόμενο ήταν η έντονη παρουσία φυτοπλαγκτόν πέρυσι, που δυσκόλεψε σε μεγάλο βαθμό τους ψαράδες, αλλά και το έκτακτο φαινόμενο της παρουσίας του Τουρκικού στόλου που έγινε πλέον μόνιμο και πλήττει όλους τους αλιείς παράκτιους και μη.

Όπως διαβεβαιώνει, το 50% των σκαφών σήμερα είναι παροπλισμένα και δεμένα στο λιμάνι, αφού αδυνατούν να ανταποκριθούν στα λειτουργικά έξοδα μιας μηχανότρατας, που σε συνδυασμό με την δραστική μείωση αλιευμάτων κάνει αδύνατη την επιβίωση τους.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα σύμφωνα με τον κ. Σαρίκα είναι το γεγονός ότι πριν από 50 χρόνια στην αλιευτική περιοχή της Θράκης, από Πόρτο Λάγος μέχρι Αλεξανδρούπολη, υπήρχαν μόνο 15 μηχανότρατες με τα απαιτούμενα μέτρα προστασίας. Σήμερα, όπως αναφέρει, ο αριθμός είναι πολλαπλάσιος, λόγω της εμφάνισης κάθε χρόνο 100 έως 150 τουρκικών σκαφών που αλιεύουν στην περιοχή με δυναμικά εργαλεία, κάτι που στη χώρα μας απαγορεύεται λόγω των κανονισμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δημιουργώντας παράλληλα τεράστια και ανεπανόρθωτα προβλήματα.

Ακόμη, η ρύπανση που επιφέρουν οι τρεις ποταμοί Έβρος, Νέστος και Στρυμόνας καθώς και η κλιματική ανισορροπία εντείνουν την κατάσταση προς το χειρότερο. Είναι αδιανόητο να βρίσκουν οι ψαράδες αυτήν την εποχή γλώσσες με χαβιάρι, αφού η εποχή τους είναι τον Ιανουάριο, τονίζει με έμφαση.

Κι αναρωτιέται, πως θα επιβιώσουν αυτοί οι άνθρωποι μέχρι τον Οκτώβριο που θα ξαναβγούν στη θάλασσα, τότε που ανοίγουν τα χωρικά ύδατα και πόσοι θ’ αντέξουν μέχρι τότε.