02/05/2021 10:00
«Κάτασπροι γλάροι/ πουλιά πετούμενα/ τι θέλει ο νους μου/ στα προηγούμενα/ Αν σας ρωτήσουν/ πού ζω θα έλεγα/ εκεί που ζούνε τα άγρια πέλαγα…»
Ένα τραγούδι διαφορετικό από όσα μέχρι τώρα μας έχει συνηθίσει και ίσως γι’ αυτό ενδιαφέρον.
Σε μουσική Αλέξανδρου Χατζηνικολιδάκη και στίχους Χρήστου Φλουρή ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου καταπιάνεται αυτή τη φορά με «Σελήνη κι Άστρα», ένα κομμάτι που συνδυάζει την επική ερμηνεία με τον συγκερασμό παραδοσιακών και σύγχρονων ηχητικών προσεγγίσεων.
Άλλωστε ο ίδιος αρέσκεται στο να αναζητά διαρκώς καινούριους μουσικούς δρόμους. Ίσως γι’ αυτό τον χαρακτηρίζουν ως έναν αιώνιο έφηβο. «Έχω μια εμμονή στο να τραγουδάω σύγχρονα πράγματα. Δεν αφέθηκα να κάθομαι και να απολαμβάνω τις παλιές μου δάφνες. Γράφω ή αναζητώ τραγούδια για να εκφραστώ. Είναι ανάγκη μου να εκφράζομαι αλλιώς θα σκάσω. Τόσα πράγματα συμβαίνουν γύρω μας, θα με πνίξουν αν δεν τα βγάλω. Κι επειδή η δουλειά μου είναι να τα εκφράζω με έναν καλλιτεχνικό τρόπο, αυτό κάνω τόσα χρόνια», λέει στο makthes.gr ο γνωστός ερμηνευτής και τραγουδοποιός.
Το κομμάτι αποτελεί προάγγελο ενός νέου άλμπουμ με τίτλο «Αντίλαλος», που θα κυκλοφορήσει το καλοκαίρι σε μουσική Αλέξανδρου Χατζηνικολιδάκη. «Πάντα έκανα ολοκληρωμένες δουλειές. Αυτά που ακούτε στο YouTube είναι κομμάτια ενός δίσκου που υπολογίζω να βγει τον Ιούλιο. Προτιμούμε να τα δημοσιεύουμε ένα – ένα γιατί στο διαδίκτυο υπάρχει ένας πληθωρισμός ακουσμάτων, τραγουδιών κ.α. κι έτσι ο κόσμος δεν προλαβαίνει πια να αφομοιώσει τίποτα. Δεν είχα ποτέ τραγούδια της πρώτης πλευράς και, υποδεέστερα, της δεύτερης πλευράς. Έτσι ήθελα ο κόσμος να τα ακούσει όλα και μάλιστα με πολλή μεγάλη προσοχή, γιατί πρέπει κάπως να τα αφομοιώσει. Δεν μπορείς στην εποχή μας να τον πλακώνεις με δώδεκα κομμάτια κατευθείαν. Δεν θα προλάβει ούτε να τα ακούσει ούτε να τα κρίνει», υπογραμμίζει.
ΜΕ ΤΟΝ Α. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΙΔΑΚΗ
«Ο Χριστός πίστευε σε μια αναίμακτη επανάσταση»
Καλλιτέχνης διαχρονικός, που έχει στο ενεργητικό του δουλειές και συνεργασίες με όλους σχεδόν τους σπουδαίους συνθέτες της εποχής μας, αλλά και συμπράξεις με σημαντικούς ομότεχνούς του ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου δεν έχει υπόλοιπα ούτε απωθημένα, μάλλον δεν του ταιριάζουν. Με μια φωνή που εξακολουθεί να μένει αναλλοίωτη στον χρόνο, εκείνο που θέλει είναι να συνεχίσει την ίδια αυτή σχέση που έχει με το κοινό εδώ και σχεδόν 50 χρόνια. «Θέλω να υπάρχει η εμπιστοσύνη που έχει χτιστεί στο πλαίσιο της αλήθειας. Δεν τραγουδάω δηλαδή γιατί δεν έχω τι να κάνω ή επειδή επιδιώκω ένα σουξέ, μια επιτυχία. Αυτή η αλήθεια αντανακλάται. Θα ήθελα λοιπόν να εξακολουθήσει αυτή η σχέση με το κοινό, να είμαστε παρέα, να αγωνιούμε και να εκφραζόμαστε μαζί», επισημαίνει.
Ιδίως σε μια τόσο δύσκολη εποχή που ο καλλιτεχνικός κόσμος υποφέρει. «Δεν επλήγησαν μόνο οι καλλιτέχνες αλλά ένας ολόκληρος χώρος, δηλαδή όλα τα επαγγέλματα που σχετίζονται με αυτούς, από τους σερβιτόρους ως τους τεχνικούς.
Είναι μια ολόκληρη αλυσίδα. Δεν ξέρω πού θα οδηγήσει όλο αυτό. Επίσης, δεν ξέρω αν η καλύτερη λύση είναι το κλείσιμο αυτών των χώρων ή η λειτουργία τους με μέτρα τα οποία δέχτηκε ο κόσμος. Η αρρώστια σαφώς και υπάρχει, αλλά θεωρώ ότι η αντιμετώπισή της είναι λάθος. Ακούγεται για παράδειγμα κάπως παράλογο στις γιορτές να κινδυνεύεις από τον κορονοϊό μετά τις 10μμ και τις υπόλοιπες ημέρες μετά τις 9μμ. Θα ήθελα έναν πιο σωστό χειρισμό από τη μεριά της Πολιτείας», υποστηρίζει.
Παρόλα αυτά συνεχίζει, όπως πάντα, να είναι αισιόδοξος, χωρίς όμως να θεωρεί ότι δεν φτάνει μόνο αυτό. «Πρέπει να κυνηγάμε να πραγματοποιηθεί αυτό το όνειρο της αισιοδοξίας. Θα πρέπει να είμαστε ενεργοί πολίτες και να δρούμε έμπρακτα απέναντι σε αυτό. Πιστεύω βέβαια ότι οι φυσικές καταστροφές, σεισμοί λοιμοί, καταποντισμοί και πανδημίες πάντα θα υπάρχουν, το θέμα είναι να έχουμε το κουράγιο και την αλληλεγγύη μεταξύ μας ούτως ώστε να τα αντιμετωπίζουμε όσο γίνεται πιο ανώδυνα», λέει.
Αυτό εύχεται και με αφορμή την Ανάσταση: «Ο Χριστός υπήρξε ένας επαναστάτης που χαρακτηρίζεται πιο πολύ από τον αλτρουισμό, πίστευε δηλαδή σε μια αναίμακτη επανάσταση κι αυτό είναι πολύ ρομαντικό, πολύ τρυφερό και πολύ ανθρώπινο. Έδωσε τη ζωή του για να είμαστε εμείς όλοι καλύτερα. Άρα τι να περιμένει κανείς από την Ανάστασή του; Ευχές… Για μια καλύτερη ζωή, για περισσότερη αλληλεγγύη και οράματα, για συμμετοχή απέναντι στις πανδημίες και στην αντιμετώπιση όλων των καταστροφών».
Δείτε και ακούστε εδώ το βίντεο κλιπ του "Σελήνη κι Άστρα":
«Κάτασπροι γλάροι/ πουλιά πετούμενα/ τι θέλει ο νους μου/ στα προηγούμενα/ Αν σας ρωτήσουν/ πού ζω θα έλεγα/ εκεί που ζούνε τα άγρια πέλαγα…»
Ένα τραγούδι διαφορετικό από όσα μέχρι τώρα μας έχει συνηθίσει και ίσως γι’ αυτό ενδιαφέρον.
Σε μουσική Αλέξανδρου Χατζηνικολιδάκη και στίχους Χρήστου Φλουρή ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου καταπιάνεται αυτή τη φορά με «Σελήνη κι Άστρα», ένα κομμάτι που συνδυάζει την επική ερμηνεία με τον συγκερασμό παραδοσιακών και σύγχρονων ηχητικών προσεγγίσεων.
Άλλωστε ο ίδιος αρέσκεται στο να αναζητά διαρκώς καινούριους μουσικούς δρόμους. Ίσως γι’ αυτό τον χαρακτηρίζουν ως έναν αιώνιο έφηβο. «Έχω μια εμμονή στο να τραγουδάω σύγχρονα πράγματα. Δεν αφέθηκα να κάθομαι και να απολαμβάνω τις παλιές μου δάφνες. Γράφω ή αναζητώ τραγούδια για να εκφραστώ. Είναι ανάγκη μου να εκφράζομαι αλλιώς θα σκάσω. Τόσα πράγματα συμβαίνουν γύρω μας, θα με πνίξουν αν δεν τα βγάλω. Κι επειδή η δουλειά μου είναι να τα εκφράζω με έναν καλλιτεχνικό τρόπο, αυτό κάνω τόσα χρόνια», λέει στο makthes.gr ο γνωστός ερμηνευτής και τραγουδοποιός.
Το κομμάτι αποτελεί προάγγελο ενός νέου άλμπουμ με τίτλο «Αντίλαλος», που θα κυκλοφορήσει το καλοκαίρι σε μουσική Αλέξανδρου Χατζηνικολιδάκη. «Πάντα έκανα ολοκληρωμένες δουλειές. Αυτά που ακούτε στο YouTube είναι κομμάτια ενός δίσκου που υπολογίζω να βγει τον Ιούλιο. Προτιμούμε να τα δημοσιεύουμε ένα – ένα γιατί στο διαδίκτυο υπάρχει ένας πληθωρισμός ακουσμάτων, τραγουδιών κ.α. κι έτσι ο κόσμος δεν προλαβαίνει πια να αφομοιώσει τίποτα. Δεν είχα ποτέ τραγούδια της πρώτης πλευράς και, υποδεέστερα, της δεύτερης πλευράς. Έτσι ήθελα ο κόσμος να τα ακούσει όλα και μάλιστα με πολλή μεγάλη προσοχή, γιατί πρέπει κάπως να τα αφομοιώσει. Δεν μπορείς στην εποχή μας να τον πλακώνεις με δώδεκα κομμάτια κατευθείαν. Δεν θα προλάβει ούτε να τα ακούσει ούτε να τα κρίνει», υπογραμμίζει.
ΜΕ ΤΟΝ Α. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΙΔΑΚΗ
«Ο Χριστός πίστευε σε μια αναίμακτη επανάσταση»
Καλλιτέχνης διαχρονικός, που έχει στο ενεργητικό του δουλειές και συνεργασίες με όλους σχεδόν τους σπουδαίους συνθέτες της εποχής μας, αλλά και συμπράξεις με σημαντικούς ομότεχνούς του ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου δεν έχει υπόλοιπα ούτε απωθημένα, μάλλον δεν του ταιριάζουν. Με μια φωνή που εξακολουθεί να μένει αναλλοίωτη στον χρόνο, εκείνο που θέλει είναι να συνεχίσει την ίδια αυτή σχέση που έχει με το κοινό εδώ και σχεδόν 50 χρόνια. «Θέλω να υπάρχει η εμπιστοσύνη που έχει χτιστεί στο πλαίσιο της αλήθειας. Δεν τραγουδάω δηλαδή γιατί δεν έχω τι να κάνω ή επειδή επιδιώκω ένα σουξέ, μια επιτυχία. Αυτή η αλήθεια αντανακλάται. Θα ήθελα λοιπόν να εξακολουθήσει αυτή η σχέση με το κοινό, να είμαστε παρέα, να αγωνιούμε και να εκφραζόμαστε μαζί», επισημαίνει.
Ιδίως σε μια τόσο δύσκολη εποχή που ο καλλιτεχνικός κόσμος υποφέρει. «Δεν επλήγησαν μόνο οι καλλιτέχνες αλλά ένας ολόκληρος χώρος, δηλαδή όλα τα επαγγέλματα που σχετίζονται με αυτούς, από τους σερβιτόρους ως τους τεχνικούς.
Είναι μια ολόκληρη αλυσίδα. Δεν ξέρω πού θα οδηγήσει όλο αυτό. Επίσης, δεν ξέρω αν η καλύτερη λύση είναι το κλείσιμο αυτών των χώρων ή η λειτουργία τους με μέτρα τα οποία δέχτηκε ο κόσμος. Η αρρώστια σαφώς και υπάρχει, αλλά θεωρώ ότι η αντιμετώπισή της είναι λάθος. Ακούγεται για παράδειγμα κάπως παράλογο στις γιορτές να κινδυνεύεις από τον κορονοϊό μετά τις 10μμ και τις υπόλοιπες ημέρες μετά τις 9μμ. Θα ήθελα έναν πιο σωστό χειρισμό από τη μεριά της Πολιτείας», υποστηρίζει.
Παρόλα αυτά συνεχίζει, όπως πάντα, να είναι αισιόδοξος, χωρίς όμως να θεωρεί ότι δεν φτάνει μόνο αυτό. «Πρέπει να κυνηγάμε να πραγματοποιηθεί αυτό το όνειρο της αισιοδοξίας. Θα πρέπει να είμαστε ενεργοί πολίτες και να δρούμε έμπρακτα απέναντι σε αυτό. Πιστεύω βέβαια ότι οι φυσικές καταστροφές, σεισμοί λοιμοί, καταποντισμοί και πανδημίες πάντα θα υπάρχουν, το θέμα είναι να έχουμε το κουράγιο και την αλληλεγγύη μεταξύ μας ούτως ώστε να τα αντιμετωπίζουμε όσο γίνεται πιο ανώδυνα», λέει.
Αυτό εύχεται και με αφορμή την Ανάσταση: «Ο Χριστός υπήρξε ένας επαναστάτης που χαρακτηρίζεται πιο πολύ από τον αλτρουισμό, πίστευε δηλαδή σε μια αναίμακτη επανάσταση κι αυτό είναι πολύ ρομαντικό, πολύ τρυφερό και πολύ ανθρώπινο. Έδωσε τη ζωή του για να είμαστε εμείς όλοι καλύτερα. Άρα τι να περιμένει κανείς από την Ανάστασή του; Ευχές… Για μια καλύτερη ζωή, για περισσότερη αλληλεγγύη και οράματα, για συμμετοχή απέναντι στις πανδημίες και στην αντιμετώπιση όλων των καταστροφών».
Δείτε και ακούστε εδώ το βίντεο κλιπ του "Σελήνη κι Άστρα":
ΣΧΟΛΙΑ