Είχε πολιτικά και δημοσκοπικά ωφέλη το ΠΑΣΟΚ από την εκδήλωση για τον Κώστα Σημίτη που ήταν εντυπωσιακή οργανωτικά και με έντονη την παρουσία προσωπικοτήτων από ευρύ πολιτικό φάσμα μέσα κι έξω από την Ελλάδα; Έτσι φαίνεται.

Ήταν πάντως μια «μεγάλη παραγωγή» -με την πρωτοβουλία της Αννας Διαμαντοπούλου- προσεγμένη και πολιτικά άκρως ενδιαφέρουσα, με δεσπόζουσα παράλληλα την ιστορική αποτίμηση του έργου ενός σπουδαίου πολιτικού.

Το ΠΑΣΟΚ είναι ο ελέφαντας στο δωμάτιο όχι μόνο για τους πονηρούς πολιτευτές όλων των κομμάτων αλλά και για ολόκληρη την κοινωνία.

Για όσους δεν ξέρουν αυτή την μεταφορική έκφραση, «ο ελέφαντας στο δωμάτιο» είναι ένα ιδίωμα που ακούστηκε πρώτα στα αγγλικά και αφορά σε ένα πρόσωπο ή θέμα που όλοι γνωρίζουν και έχουν μπροστά τους αλλά κανείς δεν τα αναφέρει και δεν θέλει να συζητήσει, επειδή είναι κάτι αβολο πολιτικά και επικίνδυνο.

Το ΠΑΣΟΚ, όπως είδαμε από τις επιδόσεις πολλών δημάρχων που εκλέχτηκαν και είτε ανήκουν σ αυτό το κόμμα, είτε έχουν την πολιτική τους καταγωγή σ αυτό, είναι παντού.

Είναι και στις συζητήσεις των εφήβων «πλάκα, πλάκα μπρο, όπως λένε οι γονείς μου μόνο επί ΠΑΣΟΚ περνούσαν καλά», αλλά και στις πυκνές αναφορές από πολιτικούς στον Ανδρέα Παπανδρέου και στην πολιτική του παρακαταθήκη, ακόμα και στις μιμήσεις του στυλ και της φωνής του.

Είναι στην επικοινωνιακή , μην πούμε και πολιτική βαρύτητα και το ακροατήριο που συγκεντρώνουν εκδηλώσεις σαν αυτή την πρόσφατη προς τιμήν του Κώστα Σημίτη.

Είναι στην εμφατική παρουσία εμβληματικών παλιών στελεχών αλλά και νεότερων στην κυβέρνηση Μητσοτάκη και η πολιτική βοή που προκαλούν.

Είναι στην διαχρονική λάμψη εμβληματικών , αείμνηστων πολιτικών που σφράγισαν την πορεία του κινήματος πέρα από τον Ανδρέα (Γιώργος Γεννηματάς, Μελίνα Μερκούρη, Αντώνης Τρίτσης, Γιαννης Χαραλαμπόπουλος, Γεράσιμος Αρσένης κ.α.)

Είναι στην πολύ πυκνή τα τελευταία χρόνια παρουσία του έργου των κυβερνήσεων Ανδρέα και Σημίτη στην πολιτική συζήτηση και στο πολιτικό ρεπορτάζ.

Είναι βέβαια και στην πεποίθηση των αντιπάλων του ΠΑΣΟΚ ότι το κόμμα αυτό «χρεωκόπησε την Ελλάδα», έφερε τις «αλόγιστες σπατάλες και διορισμούς» αλλά και τη λογική της «ήσσονος προσπάθειας». Είναι και η πικρή ανάμνηση των πεπραγμένων και της τιμωρίας του Άκη Τσοχατζόπουλου η και η περιπέτεια του Γιάννου Παπαντωνίου και ο γενικός αφορισμός περί «λαμόγιων».

Η πολιτική είναι πάντα, μεταξύ άλλων και διαχείριση συμβόλων, ιστορικής μνήμης αλλά και συγκυριών. Εντυπώσεις άφησε η προγραμματισμένη όμως, συνάντηση του Κασσελάκη με τον Ανδρουλάκη και η προσέγγιση κατά προτεραιότητα θεμάτων -σοβαρών βέβαια- όπως οι υποκλοπές και τα Τέμπη, λίγες ώρες προτού ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ πάει στην εκδήλωση προς τιμήν του Κώστα Σημίτη.

Αναπόφευκτα γίνονται συγκρίσεις μεταξύ εκείνου του (εξωραϊσμένου) ΠΑΣΟΚ με το σημερινό, κατατίθενται πολιτικές διαπιστώσεις αλλά και προβλέψεις για το τι μπορεί σήμερα να κάνει το κόμμα που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου υπό την ηγεσία του Νίκου Ανδρουλάκη.

Πως θα διατύπωνε σήμερα ένα νέο εκσυγχρονιστικό σοσιαλδημοκρατικό εγχείρημα ο Κώστας Σημίτης, πως θα το έκρινε ο Κυριάκος Μητσοτάκης που φέρεται να μην απορρίπτει πτυχές του και πως βλέπουν τις μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η χώρα το ΠΑΣΟΚ και ο ασαφής προς το παρόν, επί Κασσελάκη, ΣΥΡΙΖΑ;

Το ΠΑΣΟΚ ως ιδέα και μνήμη είναι ακόμα μεγάλο μέγεθος υπό μια ευρύτερη θέαση της πολιτικής πραγματικότητας στην Ελλάδα και όχι μόνο με βάση την συγκυριακή πρόθεση ψήφου. Παίζει ρόλο και η ψυχή του ψηφοφόρου και η ιστορία που έγραψε τόσο ο Ανδρεας όσο και το εκσυγχρονιστικό εγχείρημα του Σημίτη με τα καλά και τα στραβά τους.

Όποιος υποτιμά τον ελέφαντα που υπάρχει στο δωμάτιο και εκ του όγκου του τους «ξεβολεύει» όλους, κακό του κεφαλιού του.