ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Το Ολοκαύτωμα του Χορτιάτη επί σκηνής

Το έργο «Αρνούμαι να ξεχάσω» του Γιώργου Χατζόπουλου σκηνοθετεί η Ελευθερία Τέτουλα – Τι λέει στο makthes.gr

 27/08/2021 10:00

Το Ολοκαύτωμα του Χορτιάτη επί σκηνής

Κυριακή Τσολάκη

«Αρνούμαι να ξεχάσω», λένε ο Γιώργος Χατζόπουλος και η Ελευθερία Τέτουλα. Ο πρώτος δια της γραφής του μέσα από το θεατρικό έργο με τον παραπάνω τίτλο, η δεύτερη δια της σκηνοθεσίας, αλλά και του ρόλου της στην παράσταση.

Ζευγάρι στη ζωή και στο θέατρο οι δυο τους αυτή τη φορά καταπιάνονται με ένα ιστορικό γεγονός, που επί σκηνής ξεδιπλώνει την ιστορία του Ολοκαυτώματος του Χορτιάτη το 1944, όταν 149 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους ύστερα από διαταγή των Γερμανών.

«Και εγώ και ο Γιώργος έχουμε μία αγάπη στην Ιστορία και ιδιαίτερα στη νεότερη Ιστορία μας. Έχουμε ανεβάσει το ‘Βγερού γλυκά φανού’ που αναφέρεται στη Σφαγή της Χίου, ενώ σχεδόν σε όλα τα θεατρικά και τα μυθιστορήματα του Γιώργου η Ιστορία είναι παρούσα. Η ‘Δρακόλιμνη’ για παράδειγμα αναφέρεται στον Εμφύλιο», τονίζει στο makthes.gr η σκηνοθέτης και ηθοποιός της παράστασης.

Το έργο παρουσιάζεται από το Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος σε συμπαραγωγή με τον δήμο Πυλαίας – Χορτιάτη. «Όταν μου ανατέθηκε από το ΚΘΒΕ να αναλάβω να σκηνοθετήσω μία παράσταση για το Ολοκαύτωμα του Χορτιάτη χάρηκα πολύ και γιατί θα μου δινόταν η ευκαιρία να μελετήσω τα γεγονότα που συνέβησαν και γιατί θα συμμετείχα σε μία εκδήλωση που διοργανώνει ο δήμος μου», επισημαίνει η Ελευθερία Τέτουλα.

arnoymai1.jpg

Για εκείνη είναι πολύ σημαντικό να παίρνονται τέτοιες πρωτοβουλίες από καταξιωμένους φορείς. «Για μένα ήτανε και είναι ένα όραμα αυτό. Η τέχνη, είτε αυτή προέρχεται από δημόσιους φορείς είτε ιδιωτικούς να εμπλέκεται και να ‘στηρίζει’ τέτοιες γιορτές μνήμης που αφορούν τη συλλογική μας ταυτότητα και που συμβαίνουν στους δήμους, στις περιφέρειες. Ήταν μία πολύ ωραία πρωτοβουλία που οφείλεται στον καλλιτεχνικό διευθυντή του ΚΘΒΕ Νίκο Κολοβό και ελπίζω να συνεχιστεί με τη συμμετοχή του οργανισμού και σ' άλλες παρόμοιες δράσεις», υπογραμμίζει.


Με ανάταση και ελπίδα

Ο σκηνοθετικός της άξονας αναπτύχθηκε σε διάφορα επίπεδα. «Μ' ενδιέφερε πρώτα από όλα να μνημονεύσω το γεγονός του ολοκαυτώματος και να αποδοθεί κατά κάποιο τρόπο ένας φόρος τιμής προς αυτούς τους ανθρώπους. Παράλληλα ήθελα ν' αναδείξω τη σκληρότητα και το απάνθρωπο της βίας, απέναντι σε άμαχους κιόλας, με την ελπίδα να αφυπνίσω τους θεατές απέναντι στις θηριωδείες και στις βιαιότητες που συνεχίζουν να συμβαίνουν αυτή τη στιγμή σε διάφορα μέρη του πλανήτη.

Ταυτόχρονα όμως επιδίωξα η παράσταση να είναι και ένας ύμνος στη ζωή και στην πίστη ενός καλύτερου ανθρώπου.

Πιστεύω πως η ιστορική μνήμη δεν είναι για να εξαγριώνει, να θυμώνει, για να ζητάει εκδίκηση, ούτε να απελπίζει για το μέλλον του ανθρώπου, αλλά για να βοηθάει στην κατανόηση, στην αποδοχή, και τέλος για να ενθαρρύνει, για να δίνει ελπίδα για ζωή», σημειώνει η Ελευθερία Τέτουλα.

Άλλωστε, τέτοια γεγονότα έχουν να μας πουν πολλά, ειδικά σε εποχές δύσκολες όπως η σημερινή. «Προσωπικά τέτοια γεγονότα με συγκλονίζουν. Διαβάζω ή βλέπω (γιατί έχουμε και βίντεο ανθρώπων που επέζησαν) μαρτυρίες και συγκινούμαι, κλαίω. Αυτή είναι η πρώτη αντίδραση. Θλίψη. Ύστερα θυμώνω και απελπίζομαι με το ανθρώπινο είδος. Μετά όμως όταν βλέπεις το μεγαλείο με το οποίο διαχειρίζονται αυτά τα τραγικά γεγονότα οι ίδιο οι άνθρωποι που τα υπέστησαν, με καλοσύνη, με σοφία, με αγάπη, νιώθω μία ανάταση και μία ελπίδα. Πως τα πράγματα αν επιμένουμε, αν έχουμε πίστη θα γίνουν καλύτερα», υποστηρίζει.

«Τελικά, την Ιστορία τη γράφουν τα γεγονότα ή οι ιδιωτικές επιμέρους μικρές ιστορίες των ανθρώπων;», τη ρωτώ. «Σίγουρα τα πολεμικά γεγονότα, οι μάχες, οι συμφωνίες, οι διπλωματικές και πολιτικές ενέργειες είναι σημαντικές, όμως πιο σημαντικά για να κατανοήσουμε το παρελθόν είναι τα συναισθήματα, οι αξίες των ανθρώπων που τα έζησαν.

Παλαιότερα όλα αυτά μεταφέρονταν από γενιά σε γενιά μέσω της προφορικής παράδοσης. Σήμερα τον ρόλο αυτό έχει αναλάβει η τέχνη και ιδιαίτερα το θέατρο, η λογοτεχνία και ο κινηματογράφος. Κατά κάποιο τρόπο είναι καταγραφές της ιστορικής εξέλιξης του ανθρώπου μέσα στους αιώνες», απαντά ολοκληρώνοντας.

Το έργο παρουσιάζεται την Τρίτη 31 Αυγούστου στις 9μμ στην Οικία Νταμπούδη στον Χορτιάτη με ελεύθερη είσοδο. Απαραίτητη η προκράτηση θέσης στα τηλέφωνα 2313301061 & 2313301062.

arnoymai2.jpg




Συντελεστές:

Σκηνοθεσία: Ελευθερία Τέτουλα

Σκηνικά αντικείμενα – Κοστούμια: Μαρία Καβαλιώτη

Μουσική: Ηρακλής Παναγόπουλος

Φωτογράφιση παράστασης: Τάσος Θώμογλου

Σχεδιασμός δημιουργικού: Σιμώνη Γρηγορούδη

Παίζει βιολί επί σκηνής ο Ηρακλής Παναγόπουλος

Διανομή: Εύη Σαρμή, Ελευθερία Τέτουλα, Χρήστος Παπαδημητρίου, Δημήτρης Σιακάρας

«Αρνούμαι να ξεχάσω», λένε ο Γιώργος Χατζόπουλος και η Ελευθερία Τέτουλα. Ο πρώτος δια της γραφής του μέσα από το θεατρικό έργο με τον παραπάνω τίτλο, η δεύτερη δια της σκηνοθεσίας, αλλά και του ρόλου της στην παράσταση.

Ζευγάρι στη ζωή και στο θέατρο οι δυο τους αυτή τη φορά καταπιάνονται με ένα ιστορικό γεγονός, που επί σκηνής ξεδιπλώνει την ιστορία του Ολοκαυτώματος του Χορτιάτη το 1944, όταν 149 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους ύστερα από διαταγή των Γερμανών.

«Και εγώ και ο Γιώργος έχουμε μία αγάπη στην Ιστορία και ιδιαίτερα στη νεότερη Ιστορία μας. Έχουμε ανεβάσει το ‘Βγερού γλυκά φανού’ που αναφέρεται στη Σφαγή της Χίου, ενώ σχεδόν σε όλα τα θεατρικά και τα μυθιστορήματα του Γιώργου η Ιστορία είναι παρούσα. Η ‘Δρακόλιμνη’ για παράδειγμα αναφέρεται στον Εμφύλιο», τονίζει στο makthes.gr η σκηνοθέτης και ηθοποιός της παράστασης.

Το έργο παρουσιάζεται από το Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος σε συμπαραγωγή με τον δήμο Πυλαίας – Χορτιάτη. «Όταν μου ανατέθηκε από το ΚΘΒΕ να αναλάβω να σκηνοθετήσω μία παράσταση για το Ολοκαύτωμα του Χορτιάτη χάρηκα πολύ και γιατί θα μου δινόταν η ευκαιρία να μελετήσω τα γεγονότα που συνέβησαν και γιατί θα συμμετείχα σε μία εκδήλωση που διοργανώνει ο δήμος μου», επισημαίνει η Ελευθερία Τέτουλα.

arnoymai1.jpg

Για εκείνη είναι πολύ σημαντικό να παίρνονται τέτοιες πρωτοβουλίες από καταξιωμένους φορείς. «Για μένα ήτανε και είναι ένα όραμα αυτό. Η τέχνη, είτε αυτή προέρχεται από δημόσιους φορείς είτε ιδιωτικούς να εμπλέκεται και να ‘στηρίζει’ τέτοιες γιορτές μνήμης που αφορούν τη συλλογική μας ταυτότητα και που συμβαίνουν στους δήμους, στις περιφέρειες. Ήταν μία πολύ ωραία πρωτοβουλία που οφείλεται στον καλλιτεχνικό διευθυντή του ΚΘΒΕ Νίκο Κολοβό και ελπίζω να συνεχιστεί με τη συμμετοχή του οργανισμού και σ' άλλες παρόμοιες δράσεις», υπογραμμίζει.


Με ανάταση και ελπίδα

Ο σκηνοθετικός της άξονας αναπτύχθηκε σε διάφορα επίπεδα. «Μ' ενδιέφερε πρώτα από όλα να μνημονεύσω το γεγονός του ολοκαυτώματος και να αποδοθεί κατά κάποιο τρόπο ένας φόρος τιμής προς αυτούς τους ανθρώπους. Παράλληλα ήθελα ν' αναδείξω τη σκληρότητα και το απάνθρωπο της βίας, απέναντι σε άμαχους κιόλας, με την ελπίδα να αφυπνίσω τους θεατές απέναντι στις θηριωδείες και στις βιαιότητες που συνεχίζουν να συμβαίνουν αυτή τη στιγμή σε διάφορα μέρη του πλανήτη.

Ταυτόχρονα όμως επιδίωξα η παράσταση να είναι και ένας ύμνος στη ζωή και στην πίστη ενός καλύτερου ανθρώπου.

Πιστεύω πως η ιστορική μνήμη δεν είναι για να εξαγριώνει, να θυμώνει, για να ζητάει εκδίκηση, ούτε να απελπίζει για το μέλλον του ανθρώπου, αλλά για να βοηθάει στην κατανόηση, στην αποδοχή, και τέλος για να ενθαρρύνει, για να δίνει ελπίδα για ζωή», σημειώνει η Ελευθερία Τέτουλα.

Άλλωστε, τέτοια γεγονότα έχουν να μας πουν πολλά, ειδικά σε εποχές δύσκολες όπως η σημερινή. «Προσωπικά τέτοια γεγονότα με συγκλονίζουν. Διαβάζω ή βλέπω (γιατί έχουμε και βίντεο ανθρώπων που επέζησαν) μαρτυρίες και συγκινούμαι, κλαίω. Αυτή είναι η πρώτη αντίδραση. Θλίψη. Ύστερα θυμώνω και απελπίζομαι με το ανθρώπινο είδος. Μετά όμως όταν βλέπεις το μεγαλείο με το οποίο διαχειρίζονται αυτά τα τραγικά γεγονότα οι ίδιο οι άνθρωποι που τα υπέστησαν, με καλοσύνη, με σοφία, με αγάπη, νιώθω μία ανάταση και μία ελπίδα. Πως τα πράγματα αν επιμένουμε, αν έχουμε πίστη θα γίνουν καλύτερα», υποστηρίζει.

«Τελικά, την Ιστορία τη γράφουν τα γεγονότα ή οι ιδιωτικές επιμέρους μικρές ιστορίες των ανθρώπων;», τη ρωτώ. «Σίγουρα τα πολεμικά γεγονότα, οι μάχες, οι συμφωνίες, οι διπλωματικές και πολιτικές ενέργειες είναι σημαντικές, όμως πιο σημαντικά για να κατανοήσουμε το παρελθόν είναι τα συναισθήματα, οι αξίες των ανθρώπων που τα έζησαν.

Παλαιότερα όλα αυτά μεταφέρονταν από γενιά σε γενιά μέσω της προφορικής παράδοσης. Σήμερα τον ρόλο αυτό έχει αναλάβει η τέχνη και ιδιαίτερα το θέατρο, η λογοτεχνία και ο κινηματογράφος. Κατά κάποιο τρόπο είναι καταγραφές της ιστορικής εξέλιξης του ανθρώπου μέσα στους αιώνες», απαντά ολοκληρώνοντας.

Το έργο παρουσιάζεται την Τρίτη 31 Αυγούστου στις 9μμ στην Οικία Νταμπούδη στον Χορτιάτη με ελεύθερη είσοδο. Απαραίτητη η προκράτηση θέσης στα τηλέφωνα 2313301061 & 2313301062.

arnoymai2.jpg




Συντελεστές:

Σκηνοθεσία: Ελευθερία Τέτουλα

Σκηνικά αντικείμενα – Κοστούμια: Μαρία Καβαλιώτη

Μουσική: Ηρακλής Παναγόπουλος

Φωτογράφιση παράστασης: Τάσος Θώμογλου

Σχεδιασμός δημιουργικού: Σιμώνη Γρηγορούδη

Παίζει βιολί επί σκηνής ο Ηρακλής Παναγόπουλος

Διανομή: Εύη Σαρμή, Ελευθερία Τέτουλα, Χρήστος Παπαδημητρίου, Δημήτρης Σιακάρας

ΣΧΟΛΙΑ

Επιλέξτε Κατηγορία