Για «Το Άριστον» και τις οικογένειες Αριστοτελίδη και Σακελλαρίου, το κελυφωτό φυστίκι Χαλκιδικής, αποτελεί τη ναυαρχίδα της επιχειρηματικής τους δραστηριότητας που εδώ και 60 χρόνια ξεκινάει από το χωράφι, περνάει στη μεταποίηση, φτάνει στο χονδρέμπορα και στο ράφι της λιανικής, για να καταλήξει στο σπίτι του τελικού καταναλωτή.

Το κυριότερο όμως είναι, ότι πλέον δείχνει να ανοίγεται μία νέα περίοδος, καλύτερη για την καλλιέργεια της φυστικιάς, καθώς ο περιζήτητος καρπός της, μπορεί να εξασφαλίσει στον Χαλκιδικιώτη αγρότη πολύ μεγαλύτερο εισόδημα από ότι η περιζήτητη επιτραπέζια ελιά, τροφοδοτώντας κατ’ επέκταση με πολύ σημαντικά έσοδα, όλη την αλυσίδα αξίας που στηρίζεται πάνω στον πεντανόστιμο και πολύ ωφέλιμο αυτό ξηρό καρπό, καθώς το ελληνικό φυστίκι, σε ποιότητα και γεύση βάζει κάτω τις τεράστιες παραγωγές των ΗΠΑ, του Ιράν, αλλά και της γειτονικής Τουρκίας.

Για τις εξελίξεις στην φυστικοπαραγωγή- τόσο στο κομμάτι της πρωτογενούς, όσο και στα κομμάτια της επεξεργασίας και της εμπορίας- το makthes.gr μίλησε με τον κ. Στέφανο Σακελλαρίου, διαχειριστή της εταιρείας «Το Άριστον- Α. Αριστοτελίδης Σ. Σακελλαρίου Ο.Ε.», όπως και με τον παλαίμαχο στον κλάδο, τον πατέρα του κ. Στράτο Σακελλαρίου, στις εγκαταστάσεις της εταιρείας, στην Όλυνθο, όταν έφερναν από τα χωράφια τις πλατφόρμες με τα συγκομισμένα φρέσκα φυστίκια.

Αν κάποιος ξέρει καλά το κελυφωτό φυστίκι, το pistachio στο διεθνές λεξικό των ξηρών καρπών, είναι οι οικογένειες Αριστοτελίδη και Σακελλαρίου. Κι’ αυτό γιατί ο δημιουργός του ΑΡΙΣΤΟΝ, ο Παντελής Αριστοτελίδης, ήταν από τους πρώτους που φύτεψαν φυστικιές στη Χαλκιδική, στις αρχές της δεκαετίας του 1960, ενώ οι οικογένειες Αριστοτελίδη και Σακελλαρίου που συνδέονται συγγενικά, είναι οι μεγαλύτεροι παραγωγοί στο νομό, με 250 στρέμματα φυστικιάς ( περίπου 4.500 δένδρα), επεξεργάζονται το 50% και πλέον της παραγωγής του νομού και έχουν το 70% της αγοράς της.

Η εξέλιξη του ΑΡΙΣΤΟΝ

Να σημειωθεί ότι η εταιρεία επεξεργασίας, δημιουργήθηκε το 1972, προκειμένου να διευκολυνθεί η διάθεση του προϊόντος στην αγορά. Η πρώτη μονάδα επεξεργασίας ήταν στο κέντρο των Νέων Μουδανιών, προτού το 1994 μεταφερθεί στην Όλυνθο. Όπως είπε ο κ. Στέφανος Σακελλαρίου, σήμερα η επιχείρηση, που έχει σαν βασικό της προϊόν το κελυφωτό φυστίκι, προμηθεύει σούπερ μάρκετ, την αλυσίδα «Μασούτης» με προϊόν ιδιωτικής ετικέτας, ξενοδοχεία και καφε-μπαρ, ενώ διατηρεί και κατάστημα λιανικής στα Νέα Μουδανιά.

Όταν ξεκίνησε «Το Άριστον», είχε μόλις επτά (7) κωδικούς προϊόντων, τους ξηρούς καρπούς που εκείνο τον καιρό συνήθιζαν να καταναλώνουν οι Έλληνες, σποράκια στη βόλτα, καρύδια και αμύγδαλα, σταφίδες, άντε και μερικούς χουρμάδες στις γιορτές. Σήμερα, «Το Άριστον», που εμπορεύεται όλων των λογιών τους ξηρούς καρπούς και τα αποξηραμένα φρούτα, έχει 80 κωδικούς, δίχως να υπολογιστούν οι υπο- ομάδες προϊόντων, ενώ η επιχείρηση εξάγει κλειστό κελυφωτό φυστίκι σε Ιταλία και Τουρκία, με τις εξαγωγές να αντιστοιχούν περίπου στο 10% των πωλήσεών της.

Οι τάσεις της αγοράς- σε άνοδο οι ξηροί καρποί

Όπως πρόσθεσε ο κ. Στέφανος Σακελλαρίου, η αγορά των ξηρών καρπών και ειδικά των ωμών, είναι σε άνοδο, ενώ αυξημένη είναι και η ζήτηση για ορισμένους εισαγόμενους ξηρούς καρπούς όπως τα μακαντάμια και τα μπραζίλ, καθώς και για τις λεγόμενες υπερτροφές π.χ. ιπποφαές και γκότζι μπέρι, αν και το κελυφωτό φυστίκι είναι ο πλέον ωφέλιμος, συμπυκνωμένος σε θρεπτικά συστατικά ξηρός καρπός, πλούσιος σε αντιοξειδωτικά και με λιγοστές θερμίδες, μόλις 170 στα 30 γραμμάρια.

Οι καταναλωτές προτιμούν στους ελληνικούς ξηρούς καρπούς, ακόμη και αν είναι κάπως ακριβότεροι, ενώ «Το Άριστον», εμπορεύεται όλους τους ξηρούς καρπούς που παράγονται στη χώρα μας , αμύγδαλα, καρύδια, σταφίδες, δαμάσκηνα, σπόρια και φυσικά κελυφωτό φυστίκι Χαλκιδικής.

Για να εξυπηρετηθεί η ανάπτυξη, η εταιρεία πρόκειται να προχωρήσει και σε νέα επένδυση, σε πρόσθετα μηχανήματα συσκευασίας.

Γιατί συμφέρει η καλλιέργεια της φυστικιάς

Στην Ελλάδα, πασίγνωστο είναι το Φυστίκι Αιγίνης, αλλά η τουριστική και η οικιστική ανάπτυξη, «έδιωξαν» της φυστικιές από το νησί, όπως είπε ο κ. Στράτος Σακελλαρίου. Πλέον, μεγαλύτερος παραγωγός κελυφωτών φυστικιών στη χώρα μας, είναι η περιοχή της Λαμίας, ακολουθεί η Λάρισα και τρίτη έρχεται η Χαλκιδική.

Δεν είναι τυχαίο που η Ελλάδα είναι η πρώτη Ευρωπαϊκή χώρα στην παραγωγή κελυφωτού φυστικιού, ούτε είναι τυχαίο που αναπτύχθηκαν μεγάλες φυτείες σε άλλες περιοχές της χώρας μας.

Η φυστικιά αφήνει γενναίο εισόδημα στον αγρότη, είναι δένδρο ανθεκτικό και χρειάζεται μικρότερες ποσότητες νερού για την άρδευσή του, ενώ σύμφωνα με ορισμένους παραγωγούς, έχει και μικρότερο καλλιεργητικό κόστος από την επιτραπέζια ελιά Χαλκιδικής.

«Πέρυσι, που ήταν μία πολύ καλή χρονιά, παραγωγικά, στην Ελλάδα, η τιμή του ανοικτού κελυφωτού φυστικιού ξεκίνησε από τα 6,5 ευρώ το κιλό και ανέβηκε στα 10 ευρώ, όταν στις καλές περιόδους, η επιτραπέζια ελιά που δίνει και καλύτερο εισόδημα στον παραγωγό από την λαδοελιά, δεν ξεπερνάει το 1,5 ευρώ το κιλό.

Το παγωτό θέλει το φυστίκι του

«Πέραν αυτού», συμπλήρωσε ο κ. Στράτος Σακελλαρίου, «υπάρχει και η τεράστια αύξηση στη ζήτηση για το κλειστό φυστίκι ( σ.σ. δεν έχει ανοίξει το κέλυφος ) καθώς χρησιμοποιείται κατά κόρον στη ζαχαροπλαστική. Το 80% των παγωτών περιέχουν και φυστίκι. Σαν αποτέλεσμα, η τιμή του κλειστού φυστικιού, από εκεί που ήταν στο μισό του ανοικτού, τώρα είναι μόνο κατά 0,50 ευρώ χαμηλότερη, κάτι που αφήνει σημαντικότατο όφελος στον παραγωγό».

Αυτό που επισημάνθηκε, είναι ότι ο φυστικοπαραγωγός, σε αντίθεση με τον ελαιοπαραγωγό, πρέπει να έχει μία βασική υποδομή σε μηχανήματα, καθώς πριν παραδώσει το προϊόν του, απαιτείται να κάνει την αποφλοίωση, τη διαλογή, το στέγνωμα. Αυτή η μηχανική υποδομή έχει ένα κόστος περί τις 100.000 ευρώ, για ένα καλλιεργητή που διαθέτει 70-80 στρέμματα φυτείας, κόστος που μπορεί να καλυφθεί και μέσω ενισχυτικών προγραμμάτων, αλλά και σύντομα να αποσβεστεί, παρότι και στις φυστικιές ισχύει το φαινόμενο της παρενιαυτοφορίας.

Βεβαίως και η φυστικιά θέλει το ντάντεμά της, θέλει έγκαιρους και στοχευμένους ψεκασμούς για να προλαμβάνεται η εμφάνιση μυκητολογικών ασθενειών , ενώ χρειάζεται και αυτή τα ποτίσματά της, αλλά όχι όπως η επιτραπέζια ελιά. Η φυστικιά δεν έχει τα κλαδέματα της ελιάς, δεν έχει το μεγάλο κόστος συγκομιδής της επιτραπέζιας και, όπως έχει υπολογιστεί, το καλλιεργητικό κόστος ανά στρέμμα είναι στα 600-650 ευρώ, όταν στην ελιά Χαλκιδικής είναι 800-850 ευρώ/στρέμμα. Αυτή την εκτίμηση του κόστους καλλιέργειας της φυστικιάς αμφισβητεί ο κ. Σακελλαρίου που υποστηρίζει ότι ξεπερνάει το καλλιεργητικό κόστος της ελιάς.

Αυτά τα στοιχεία βλέπουν οι αγρότες και στρέφονται στις φυτεύσεις φυστικόδενδρων, μόνο που τώρα επιλέγουν την ποικιλία pontikis, που έχει πάρει το όνομα του καθηγητή του ΓΠΑ Κωνσταντίνου Ποντίκη, καθώς δίνει πολύ ωραίο καρπό ενώ το δένδρο αρχίζει να καρποφορεί σχετικά νωρίτερα από άλλες ποικιλίες, από τον έκτο χρόνο της ηλικίας του.

Με μια κουβέντα, το μέλλον του κελυφωτού φυστικιού Χαλκιδικής και, μαζί με αυτό «Του Άριστον», δείχνει από κάθε άποψη ευοίωνο.