ΤΙΜΗΤΙΚΟΣ ΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ Λ. ΤΣΟΛΑΚΗ Στον δάσκαλό τους με αγάπη
25/12/2009 06:25
Πέρασαν από τις αίθουσες διδασκαλίας του ομότιμου καθηγητή Χρίστου Λ. Τσολάκη. Σήμερα διακεκριμένοι πανεπιστημιακοί και οι ίδιοι, είκοσι τρεις πρώην μαθητές του τιμούν τον σπουδαίο δάσκαλο συγκεντρώνοντας σε έναν τόμο κείμενα από την επιστημονική περιοχή των ερευνών τους.
Της Δέσποινας Ντάρτζαλη
dartzali@makthes.gr
Στον δάσκαλό τους με αγάπη αφιερώνουν τον “Τιμητικό τόμο για τον καθηγητή Χρίστο Λ. Τσολάκη” (εκδ. Ιανός) πρώην μαθητές του και νυν πανεπιστημιακοί, καταθέτοντας εργασίες τους που καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα ενδιαφερόντων. Από τις ανθρωπιστικές έως τις θετικές επιστήμες τα συγγραφικά πονήματα των διακεκριμένων πανεπιστημιακών μαρτυρούν την επίδραση και έμπνευση της διδασκαλίας του ομότιμου καθηγητή, σε μια αδιάκοπη προσφορά του στην ελληνική παιδεία. Ο τόμος, σε επιμέλεια των καθηγητών Παναγιώτη Δόικου, Ζήση Σαμαρά και Λάζαρου Τριάρχου, εμπλουτίζεται με φωτογραφικό υλικό το οποίο απαθανατίζει τον τιμώμενο από τα φοιτητικά του χρόνια έως τις αίθουσες διδασκαλίας του Πειραματικού Σχολείου του ΑΠΘ και από το βήμα σημαντικών επιστημονικών συνεδρίων έως το αγαπημένο του γραφείο στο Παιδαγωγικό Τμήμα του ΑΠΘ.
Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ
Από τα κύρια χαρακτηριστικά της διδασκαλίας του ομότιμου καθηγητή είναι η αμεσότητα και η μεταδοτικότητα, προσόντα πολύτιμα για έναν παιδαγωγό. Ο ίδιος γράφει -το απόσπασμα περιλαμβάνεται στον τόμο- χαρακτηριστικά: “Πάντως σχετικά με τη διδασκαλία της γλώσσας, τη σκέψη μου τη διαμόρφωσαν η εμπειρία μου και οι απόψεις εκλεκτών παιδαγωγών Ελλήνων και ξένων, οι οποίοι πιστεύουν ότι ο δάσκαλος δεν μπορεί να έχει μία μέθοδο. Είναι ανάγκη να αναπτύξει μεθοδική συνείδηση, μεθοδική σκέψη, μεθοδικό τακτ. Η μεθοδολατρεία είναι προϊόν του σχολαστικισμού και η μεθοδοφοβία της οκνηρής σκέψης. Άλλωστε ο καλλιτέχνης δάσκαλος μπορεί και τα αγνοεί αυτά. Γιʼ αυτόν ισχύουν οι νόμοι της τέχνης, της δημιουργίας, της φυσικότητας, της εσωτερικής διάθεσης. Και φυσικά ισχύει πάντα ο λόγος: ο πιο καλός δάσκαλος είναι ο ελεύθερος δάσκαλος. Γιατί ο πιο ελεύθερος δάσκαλος ετοιμάζει τον πιο ελεύθερο άνθρωπο. Αλλά ο πιο ελεύθερος δάσκαλος είναι μαζί και ο πιο υπεύθυνος δάσκαλος, αφού η ελευθερία συνεπάγεται ευθύνες, η δε υπευθυνότητα προϋποθέτει ελευθερία. Ελευθερία και υπευθυνότητα αποτελούν τους δύο πόλους της δημιουργίας. Και η διδασκαλία είναι δημιουργία”.
Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ
Ο Χρίστος Τσολάκης γεννήθηκε στη Μόρνα της Πιερίας. Μαθήτευσε στο Γυμνάσιο Κατερίνης και αποφοίτησε ως αριστούχος από τη Φιλοσοφική Σχολή του ΑΠΘ. Είχε δασκάλους, μεταξύ άλλων, τους Εμμανουήλ Κριαρά, Απόστολο Βακαλόπουλο, Νικόλαο Ανδριώτη, Ιωάννη Κακριδή και Λίνο Πολίτη. Παρακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές στο πανεπιστήμιο Lund της Σουηδίας, όπου και δίδαξε νεοελληνική γλώσσα και λογοτεχνία. Υπηρέτησε στο ΑΠΘ ως καθηγητής της Νεοελληνικής Γλώσσας. Διετέλεσε καθηγητής της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στο Πειραματικό Σχολείο του ΑΠΘ, σχολικός σύμβουλος και διευθυντής της Σχολής Επιμόρφωσης και Λειτουργών της Μέσης Εκπαίδευσης και του Περιφερειακού Επιμορφωτικού Κέντρου Θεσσαλονίκης. Η μεγάλη του συνεισφορά στην ελληνική παιδεία συνίσταται στην εισαγωγή και προώθηση του ενεργού τρόπου διδασκαλίας της γλώσσας μέσα από τα βιβλία του γυμνασίου και του λυκείου υπό τη δική του καθοδήγηση και εποπτεία και με τη συνεργασία του Κέντρου Εκπαιδευτικών Μελετών και Επιμόρφωσης/Παιδαγωγικού Ινστιτούτου.
Της Δέσποινας Ντάρτζαλη
dartzali@makthes.gr
Στον δάσκαλό τους με αγάπη αφιερώνουν τον “Τιμητικό τόμο για τον καθηγητή Χρίστο Λ. Τσολάκη” (εκδ. Ιανός) πρώην μαθητές του και νυν πανεπιστημιακοί, καταθέτοντας εργασίες τους που καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα ενδιαφερόντων. Από τις ανθρωπιστικές έως τις θετικές επιστήμες τα συγγραφικά πονήματα των διακεκριμένων πανεπιστημιακών μαρτυρούν την επίδραση και έμπνευση της διδασκαλίας του ομότιμου καθηγητή, σε μια αδιάκοπη προσφορά του στην ελληνική παιδεία. Ο τόμος, σε επιμέλεια των καθηγητών Παναγιώτη Δόικου, Ζήση Σαμαρά και Λάζαρου Τριάρχου, εμπλουτίζεται με φωτογραφικό υλικό το οποίο απαθανατίζει τον τιμώμενο από τα φοιτητικά του χρόνια έως τις αίθουσες διδασκαλίας του Πειραματικού Σχολείου του ΑΠΘ και από το βήμα σημαντικών επιστημονικών συνεδρίων έως το αγαπημένο του γραφείο στο Παιδαγωγικό Τμήμα του ΑΠΘ.
Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ
Από τα κύρια χαρακτηριστικά της διδασκαλίας του ομότιμου καθηγητή είναι η αμεσότητα και η μεταδοτικότητα, προσόντα πολύτιμα για έναν παιδαγωγό. Ο ίδιος γράφει -το απόσπασμα περιλαμβάνεται στον τόμο- χαρακτηριστικά: “Πάντως σχετικά με τη διδασκαλία της γλώσσας, τη σκέψη μου τη διαμόρφωσαν η εμπειρία μου και οι απόψεις εκλεκτών παιδαγωγών Ελλήνων και ξένων, οι οποίοι πιστεύουν ότι ο δάσκαλος δεν μπορεί να έχει μία μέθοδο. Είναι ανάγκη να αναπτύξει μεθοδική συνείδηση, μεθοδική σκέψη, μεθοδικό τακτ. Η μεθοδολατρεία είναι προϊόν του σχολαστικισμού και η μεθοδοφοβία της οκνηρής σκέψης. Άλλωστε ο καλλιτέχνης δάσκαλος μπορεί και τα αγνοεί αυτά. Γιʼ αυτόν ισχύουν οι νόμοι της τέχνης, της δημιουργίας, της φυσικότητας, της εσωτερικής διάθεσης. Και φυσικά ισχύει πάντα ο λόγος: ο πιο καλός δάσκαλος είναι ο ελεύθερος δάσκαλος. Γιατί ο πιο ελεύθερος δάσκαλος ετοιμάζει τον πιο ελεύθερο άνθρωπο. Αλλά ο πιο ελεύθερος δάσκαλος είναι μαζί και ο πιο υπεύθυνος δάσκαλος, αφού η ελευθερία συνεπάγεται ευθύνες, η δε υπευθυνότητα προϋποθέτει ελευθερία. Ελευθερία και υπευθυνότητα αποτελούν τους δύο πόλους της δημιουργίας. Και η διδασκαλία είναι δημιουργία”.
Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ
Ο Χρίστος Τσολάκης γεννήθηκε στη Μόρνα της Πιερίας. Μαθήτευσε στο Γυμνάσιο Κατερίνης και αποφοίτησε ως αριστούχος από τη Φιλοσοφική Σχολή του ΑΠΘ. Είχε δασκάλους, μεταξύ άλλων, τους Εμμανουήλ Κριαρά, Απόστολο Βακαλόπουλο, Νικόλαο Ανδριώτη, Ιωάννη Κακριδή και Λίνο Πολίτη. Παρακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές στο πανεπιστήμιο Lund της Σουηδίας, όπου και δίδαξε νεοελληνική γλώσσα και λογοτεχνία. Υπηρέτησε στο ΑΠΘ ως καθηγητής της Νεοελληνικής Γλώσσας. Διετέλεσε καθηγητής της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στο Πειραματικό Σχολείο του ΑΠΘ, σχολικός σύμβουλος και διευθυντής της Σχολής Επιμόρφωσης και Λειτουργών της Μέσης Εκπαίδευσης και του Περιφερειακού Επιμορφωτικού Κέντρου Θεσσαλονίκης. Η μεγάλη του συνεισφορά στην ελληνική παιδεία συνίσταται στην εισαγωγή και προώθηση του ενεργού τρόπου διδασκαλίας της γλώσσας μέσα από τα βιβλία του γυμνασίου και του λυκείου υπό τη δική του καθοδήγηση και εποπτεία και με τη συνεργασία του Κέντρου Εκπαιδευτικών Μελετών και Επιμόρφωσης/Παιδαγωγικού Ινστιτούτου.
Πέρασαν από τις αίθουσες διδασκαλίας του ομότιμου καθηγητή Χρίστου Λ. Τσολάκη. Σήμερα διακεκριμένοι πανεπιστημιακοί και οι ίδιοι, είκοσι τρεις πρώην μαθητές του τιμούν τον σπουδαίο δάσκαλο συγκεντρώνοντας σε έναν τόμο κείμενα από την επιστημονική περιοχή των ερευνών τους.
Της Δέσποινας Ντάρτζαλη
dartzali@makthes.gr
Στον δάσκαλό τους με αγάπη αφιερώνουν τον “Τιμητικό τόμο για τον καθηγητή Χρίστο Λ. Τσολάκη” (εκδ. Ιανός) πρώην μαθητές του και νυν πανεπιστημιακοί, καταθέτοντας εργασίες τους που καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα ενδιαφερόντων. Από τις ανθρωπιστικές έως τις θετικές επιστήμες τα συγγραφικά πονήματα των διακεκριμένων πανεπιστημιακών μαρτυρούν την επίδραση και έμπνευση της διδασκαλίας του ομότιμου καθηγητή, σε μια αδιάκοπη προσφορά του στην ελληνική παιδεία. Ο τόμος, σε επιμέλεια των καθηγητών Παναγιώτη Δόικου, Ζήση Σαμαρά και Λάζαρου Τριάρχου, εμπλουτίζεται με φωτογραφικό υλικό το οποίο απαθανατίζει τον τιμώμενο από τα φοιτητικά του χρόνια έως τις αίθουσες διδασκαλίας του Πειραματικού Σχολείου του ΑΠΘ και από το βήμα σημαντικών επιστημονικών συνεδρίων έως το αγαπημένο του γραφείο στο Παιδαγωγικό Τμήμα του ΑΠΘ.
Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ
Από τα κύρια χαρακτηριστικά της διδασκαλίας του ομότιμου καθηγητή είναι η αμεσότητα και η μεταδοτικότητα, προσόντα πολύτιμα για έναν παιδαγωγό. Ο ίδιος γράφει -το απόσπασμα περιλαμβάνεται στον τόμο- χαρακτηριστικά: “Πάντως σχετικά με τη διδασκαλία της γλώσσας, τη σκέψη μου τη διαμόρφωσαν η εμπειρία μου και οι απόψεις εκλεκτών παιδαγωγών Ελλήνων και ξένων, οι οποίοι πιστεύουν ότι ο δάσκαλος δεν μπορεί να έχει μία μέθοδο. Είναι ανάγκη να αναπτύξει μεθοδική συνείδηση, μεθοδική σκέψη, μεθοδικό τακτ. Η μεθοδολατρεία είναι προϊόν του σχολαστικισμού και η μεθοδοφοβία της οκνηρής σκέψης. Άλλωστε ο καλλιτέχνης δάσκαλος μπορεί και τα αγνοεί αυτά. Γιʼ αυτόν ισχύουν οι νόμοι της τέχνης, της δημιουργίας, της φυσικότητας, της εσωτερικής διάθεσης. Και φυσικά ισχύει πάντα ο λόγος: ο πιο καλός δάσκαλος είναι ο ελεύθερος δάσκαλος. Γιατί ο πιο ελεύθερος δάσκαλος ετοιμάζει τον πιο ελεύθερο άνθρωπο. Αλλά ο πιο ελεύθερος δάσκαλος είναι μαζί και ο πιο υπεύθυνος δάσκαλος, αφού η ελευθερία συνεπάγεται ευθύνες, η δε υπευθυνότητα προϋποθέτει ελευθερία. Ελευθερία και υπευθυνότητα αποτελούν τους δύο πόλους της δημιουργίας. Και η διδασκαλία είναι δημιουργία”.
Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ
Ο Χρίστος Τσολάκης γεννήθηκε στη Μόρνα της Πιερίας. Μαθήτευσε στο Γυμνάσιο Κατερίνης και αποφοίτησε ως αριστούχος από τη Φιλοσοφική Σχολή του ΑΠΘ. Είχε δασκάλους, μεταξύ άλλων, τους Εμμανουήλ Κριαρά, Απόστολο Βακαλόπουλο, Νικόλαο Ανδριώτη, Ιωάννη Κακριδή και Λίνο Πολίτη. Παρακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές στο πανεπιστήμιο Lund της Σουηδίας, όπου και δίδαξε νεοελληνική γλώσσα και λογοτεχνία. Υπηρέτησε στο ΑΠΘ ως καθηγητής της Νεοελληνικής Γλώσσας. Διετέλεσε καθηγητής της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στο Πειραματικό Σχολείο του ΑΠΘ, σχολικός σύμβουλος και διευθυντής της Σχολής Επιμόρφωσης και Λειτουργών της Μέσης Εκπαίδευσης και του Περιφερειακού Επιμορφωτικού Κέντρου Θεσσαλονίκης. Η μεγάλη του συνεισφορά στην ελληνική παιδεία συνίσταται στην εισαγωγή και προώθηση του ενεργού τρόπου διδασκαλίας της γλώσσας μέσα από τα βιβλία του γυμνασίου και του λυκείου υπό τη δική του καθοδήγηση και εποπτεία και με τη συνεργασία του Κέντρου Εκπαιδευτικών Μελετών και Επιμόρφωσης/Παιδαγωγικού Ινστιτούτου.
Της Δέσποινας Ντάρτζαλη
dartzali@makthes.gr
Στον δάσκαλό τους με αγάπη αφιερώνουν τον “Τιμητικό τόμο για τον καθηγητή Χρίστο Λ. Τσολάκη” (εκδ. Ιανός) πρώην μαθητές του και νυν πανεπιστημιακοί, καταθέτοντας εργασίες τους που καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα ενδιαφερόντων. Από τις ανθρωπιστικές έως τις θετικές επιστήμες τα συγγραφικά πονήματα των διακεκριμένων πανεπιστημιακών μαρτυρούν την επίδραση και έμπνευση της διδασκαλίας του ομότιμου καθηγητή, σε μια αδιάκοπη προσφορά του στην ελληνική παιδεία. Ο τόμος, σε επιμέλεια των καθηγητών Παναγιώτη Δόικου, Ζήση Σαμαρά και Λάζαρου Τριάρχου, εμπλουτίζεται με φωτογραφικό υλικό το οποίο απαθανατίζει τον τιμώμενο από τα φοιτητικά του χρόνια έως τις αίθουσες διδασκαλίας του Πειραματικού Σχολείου του ΑΠΘ και από το βήμα σημαντικών επιστημονικών συνεδρίων έως το αγαπημένο του γραφείο στο Παιδαγωγικό Τμήμα του ΑΠΘ.
Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ
Από τα κύρια χαρακτηριστικά της διδασκαλίας του ομότιμου καθηγητή είναι η αμεσότητα και η μεταδοτικότητα, προσόντα πολύτιμα για έναν παιδαγωγό. Ο ίδιος γράφει -το απόσπασμα περιλαμβάνεται στον τόμο- χαρακτηριστικά: “Πάντως σχετικά με τη διδασκαλία της γλώσσας, τη σκέψη μου τη διαμόρφωσαν η εμπειρία μου και οι απόψεις εκλεκτών παιδαγωγών Ελλήνων και ξένων, οι οποίοι πιστεύουν ότι ο δάσκαλος δεν μπορεί να έχει μία μέθοδο. Είναι ανάγκη να αναπτύξει μεθοδική συνείδηση, μεθοδική σκέψη, μεθοδικό τακτ. Η μεθοδολατρεία είναι προϊόν του σχολαστικισμού και η μεθοδοφοβία της οκνηρής σκέψης. Άλλωστε ο καλλιτέχνης δάσκαλος μπορεί και τα αγνοεί αυτά. Γιʼ αυτόν ισχύουν οι νόμοι της τέχνης, της δημιουργίας, της φυσικότητας, της εσωτερικής διάθεσης. Και φυσικά ισχύει πάντα ο λόγος: ο πιο καλός δάσκαλος είναι ο ελεύθερος δάσκαλος. Γιατί ο πιο ελεύθερος δάσκαλος ετοιμάζει τον πιο ελεύθερο άνθρωπο. Αλλά ο πιο ελεύθερος δάσκαλος είναι μαζί και ο πιο υπεύθυνος δάσκαλος, αφού η ελευθερία συνεπάγεται ευθύνες, η δε υπευθυνότητα προϋποθέτει ελευθερία. Ελευθερία και υπευθυνότητα αποτελούν τους δύο πόλους της δημιουργίας. Και η διδασκαλία είναι δημιουργία”.
Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ
Ο Χρίστος Τσολάκης γεννήθηκε στη Μόρνα της Πιερίας. Μαθήτευσε στο Γυμνάσιο Κατερίνης και αποφοίτησε ως αριστούχος από τη Φιλοσοφική Σχολή του ΑΠΘ. Είχε δασκάλους, μεταξύ άλλων, τους Εμμανουήλ Κριαρά, Απόστολο Βακαλόπουλο, Νικόλαο Ανδριώτη, Ιωάννη Κακριδή και Λίνο Πολίτη. Παρακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές στο πανεπιστήμιο Lund της Σουηδίας, όπου και δίδαξε νεοελληνική γλώσσα και λογοτεχνία. Υπηρέτησε στο ΑΠΘ ως καθηγητής της Νεοελληνικής Γλώσσας. Διετέλεσε καθηγητής της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στο Πειραματικό Σχολείο του ΑΠΘ, σχολικός σύμβουλος και διευθυντής της Σχολής Επιμόρφωσης και Λειτουργών της Μέσης Εκπαίδευσης και του Περιφερειακού Επιμορφωτικού Κέντρου Θεσσαλονίκης. Η μεγάλη του συνεισφορά στην ελληνική παιδεία συνίσταται στην εισαγωγή και προώθηση του ενεργού τρόπου διδασκαλίας της γλώσσας μέσα από τα βιβλία του γυμνασίου και του λυκείου υπό τη δική του καθοδήγηση και εποπτεία και με τη συνεργασία του Κέντρου Εκπαιδευτικών Μελετών και Επιμόρφωσης/Παιδαγωγικού Ινστιτούτου.
