Είναι άραγε κάτι ιδιαιτέρως περίπλοκο ή κάτι εντελώς απλό η ευτυχία; Μπορούμε να τη βρούμε εύκολα στην καθημερινότητά μας ή αποτελεί μια άπιαστη έννοια; Είναι η ευτυχία μια «απόφαση» όπως διατείνονται τα δεκάδες έντυπα αυτοβοήθειας ή συνιστά μια δυσπρόσιτη ουτοπική αξία;

Το έργο «Ονειρεύτηκα την ευτυχία και μου είπε:» που γράφει και σκηνοθετεί η Λένα Πετροπούλου και ανεβαίνει από την ομάδα Novan Theatre Group επιχειρεί να δώσει τις δικές του απαντήσεις στα ερωτήματα. «Το ζήτημα αυτό είναι στην καρδιά του κειμένου. Με αυτό αναμετριόμαστε. Έχουμε την ευτυχία; Είμαστε ευτυχισμένοι; Τι είναι αυτό που μας κάνει ευτυχισμένους; Έχουμε πολύ καιρό να νιώσουμε έτσι; Κάνουμε κάτι για όλο αυτό; Θεωρώ ότι το θέμα σχετίζεται και με τους καιρούς που ζούμε. Αν δούμε τη ζωή μας τοποθετημένη μέσα στις πραγματικότητές του ο καθένας πόσο κοντά φτάνουμε σ’ αυτό το αίσθημα;», απαντά στο makthes.gr δια των ερωτήσεών της η συγγραφέας και σκηνοθέτης του.

Για τα συμπεράσματα που μπορεί ίσως να βγάλει ως προς τα ζητήματα αυτά η παράσταση η Λένα Πετροπούλου τονίζει: «Οποιονδήποτε άνθρωπο να πιάνατε τώρα στον δρόμο και να τον ρωτούσατε αν είναι ευτυχισμένος δεν ξέρω ποιες είναι οι πιθανότητες μιας θετικής απάντησης. Επίσης σε περίπτωση που τον ρωτούσατε Αν κάνει κάτι γι αυτό επίσης δεν ξέρω σε τι ποσοστό θα έδινε μια τέτοια απόκριση. Μάλλον ελπίζουμε περισσότερο ότι μπορεί να είμαστε ευτυχισμένοι παρά έχουμε πίστη σ’ αυτό».

Ο σκηνοθετικός άξονας της ίδιας είναι συνδεδεμένος με τον τρόπο που δουλεύει η ομάδα, η οποία ασχολείται γενικά με το θέατρο της επινόησης και το σωματικό θέατρο. «Βάζουμε δηλαδή στο κέντρο τον ηθοποιό και τις δυνατότητές του φωνητικά, σωματικά, κινησιολογικά. Οπότε στηριχθήκαμε στη δύναμη που έχει η εκφραστικότητα ενός ηθοποιού σε όλους αυτούς τους τομείς και γι’ αυτό η παράσταση είναι μουσική, αλλά και performance. Κινησιολογικά δηλαδή είναι θέατρο λόγου και φόρμας. Είναι δηλαδή ένα καρουζέλ από εικόνες που δεν έχουν ακριβώς αρχή, μέση και τέλος, ενώ συνθέτουν ένα παζλ για ένα ερώτημα το οποίο ειλικρινά δεν μπορούμε να απαντήσουμε ή δεν μπορούμε να απαντήσουμε για όλους», επισημαίνει η Λένα Πετροπούλου.

Στο άλλοτε «Αγροτικόν» του Νίκου Παπάζογλου

Το έργο ανεβαίνει από την επαγγελματική ομάδα θεατρικής δράσης και performance Novan Theatre Group, που ιδρύθηκε το 2010 στη Θεσσαλονίκη. Η ομάδα αριθμεί πάνω από 50 μέλη, επαγγελματίες και ερασιτέχνες που δουλεύουν σε ομαδικά projects και παρουσιάζουν τις δουλειές τους σε θεατρικούς και μη χώρους. Παράλληλα, η ομάδα οργανώνει σεμινάρια και μαθήματα θεάτρου για επαγγελματίες και ερασιτέχνες ηθοποιούς.

Αυτή τη φορά η παράστασή της ανεβαίνει στη «Μικρή Σκηνή» στην Τούμπα της Θεσσαλονίκης, έναν χώρο που δεν είναι αμιγώς θεατρικός και όπου άλλοτε λειτουργούσε το θρυλικό στούντιο «Αγροτικόν» του Νίκου Παπάζογλου. «Αυτοί που ανέλαβαν τον χώρο τον ονειρεύτηκαν σαν μια μουσική σκηνή. Οπότε δεν πηγαίνουμε να ανεβάσουμε τη δουλειά μας σε ένα θέατρο, πηγαίνουμε σε μια μουσική σκηνή με την έννοια ότι ο κόσμος θα καθίσει σε τραπεζάκι με καρέκλες, όπου μπορεί να παραγγείλει το ποτό του. Έτσι λειτουργεί ο χώρος», υπογραμμίζει η συγγραφέας και σκηνοθέτης της παράστασης.

Ημερομηνίες παραστάσεων: 1,2,3 και 8,9,10 Απριλίου (Παρασκευή – Σάββατο στις 9μμ και Κυριακή στις 8μμ)

Συντελεστές:

Κείμενο/σκηνοθεσία/μουσική επιμέλεια: Λένα Πετροπούλου, Χορογραφίες/ Κινησιολογία: Τάσος Παπαδόπουλος, Οργάνωση παραγωγής/Βοηθός σκηνοθέτη: Άννα Γαλλοπούλου, Επιμέλεια ήχου: Giles Drag, Αλέξανδρος Ιωάννου, Σκηνικά – κοστούμια: Novan, φωτογραφίες: Γιώργος Τουμανίδης, Παραγωγή: Novan Theatre Group 2022

Μικρή Σκηνή: Επταλόφου 14, Κάτω Τούμπα