ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Θεσσαλονίκη: Στη μεγάλη οθόνη η ταινία Λώξη που ακολουθεί τη ζωή μιας ηθοποιού με σύνδρομου Down

Η ταινία βγαίνει στους κινηματογράφους την Πέμπτη 16 Μαΐου

 15/05/2024 14:35

Θεσσαλονίκη: Στη μεγάλη οθόνη η ταινία Λώξη που ακολουθεί τη ζωή μιας ηθοποιού με σύνδρομου Down

«Παρακολουθήσαμε με την κάμερα τη Λωξάνδρα, τη Λώξη, όσο περισσότερο γινόταν από κοντά. Ήταν άνετη, μας είχε εμπιστοσύνη και γίναμε στενοί φίλοι», λέει στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο σκηνοθέτης Δημήτρης Ζάχος που μαζί με τον συνάδελφο του Θανάση Καφετζή ήταν στη χθεσινή ειδική προβολή της ταινίας τους «Λώξη», στον Κινηματογράφο Βακούρα της Θεσσαλονίκης.

Η ταινία, που βγαίνει στους κινηματογράφους αύριο (Πέμπτη 16 Μαΐου), είναι μια ιστορία, ένα ντοκιμαντέρ για την πρώτη στην Ελλάδα επαγγελματία ηθοποιό με σύνδρομο Down. Μια ιστορία της Λωξάνδρας Λούκας, που αξιώνει στην πράξη ισότιμη πρόσβαση στη ζωή και την τέχνη.

loxy-poster.jpg


«Ο στόχος μας ήταν να δείξουμε στην ταινία την κανονικότητα της αναπηρίας ως μιας κατάστασης ζωής», λέει ο Θανάσης Καφετζής κι εξηγεί: «Η Λώξη ζει τη ζωή της, όπως πολλοί άλλοι άνθρωποι, και της δίνεται ευκαιρία, όπως δίνονται ευκαιρίες σε όλους μας, να συμμετάσχει σε μια παράσταση. Έτσι, η Λωξάνδρα, μια νέα γυναίκα με σύνδρομο Down, γίνεται το πρώτο ανάπηρο άτομο που υπογράφει συμβόλαιο ηθοποιού με το Εθνικό Θέατρο της Ελλάδας. Αφήνει την πόλη και τη γνώριμη καθημερινότητά της και ταξιδεύει στην Αθήνα για να γίνει μέλος του επαγγελματικού θιάσου του Εθνικού. Ήμασταν μαζί της στους επόμενους έξι μήνες, την παρακολουθούσαμε να κάνει πρόβες και φίλους, να ερωτεύεται, να διασκεδάζει, να απογοητεύεται και να συνεχίζει ξανά και ξανά να διεκδικεί προσβασιμότητα στην πράξη».

Ο στόχος των δυο φιλών σεναριογράφων, σκηνοθετών αλλά και παραγωγών της ταινίας, ήταν να μπουν στον κόσμο της Λωξάνδρας και στην ουσία αυτό κατάφεραν. «Δεν καταθέτουμε όμως συμπεράσματα, τα συμπεράσματα είναι του θεατή», συμπληρώνει ο Δημήτρης Ζάχος.

loksieidikiprovoli.jpg


Και οι δυο δηλώνουν «παιδιά της πόλης». Σπούδασαν Κινηματογράφο στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης κι, όπως λένε, μαθήτευσαν πολλά χρόνια πηγαίνοντας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. «Το Φεστιβάλ είναι η παιδεία μας», δηλώνουν. «Στο κινηματογραφικό έργο πάντα ο άνθρωπος και η προσωπική του ιστορία είναι στο κέντρο της προσοχής του δημιουργού. Στο δικό μας είναι η ιστορία της Λωξάνδρας Λούκας, της Λώξης, μιας νεαρής που αξιώνει στην πράξη ισότιμη πρόσβαση στη ζωή και την τέχνη της», λέει ο Δημήτρης Ζάχος.

Στην ειδική προβολή παρευρέθηκαν οι σκηνοθέτες και συντελεστές της ταινίας, καθώς και η πρωταγωνίστρια Λωξάνδρα Λούκας μαζί με την οικογένειά της, που τη στηρίζει όλα τα χρόνια. Είναι κόρη της ηθοποιού Ελένης Δημοπούλου και του Αυστραλού σκηνογράφου Ρίτσαρντ Άντονι.

Ένα ντοκιμαντέρ και για τη σχολική παιδεία

Στην ερώτηση, αν σκοπεύουν να προωθήσουν την ταινία στα σχολεία ώστε να τη δουν τα παιδιά του γυμνασίου και του λυκείου, απαντούν πως ήδη επικοινώνησαν με το Υπουργείο Παιδείας γι' αυτό το θέμα. «Άλλωστε, ο σκοπός μας ήταν να μυηθεί ο θεατής στη ζωή του ανθρώπου με σύνδρομο Down, να δημιουργηθεί όχι λύπηση αλλά εν-συναίσθηση. Στο κινηματογραφικό αφήγημά μας υπάρχουν επεισόδια χιουμοριστικά που προκαλούν γέλιο, που σημαίνει, οι θεατές "υιοθετούν" τη Λώξη, την κάνουν δικό τους φιλαράκι», καταλήγει ο Δ. Ζάχος.

loksi1.jpg


«Παρακολουθήσαμε με την κάμερα τη Λωξάνδρα, τη Λώξη, όσο περισσότερο γινόταν από κοντά. Ήταν άνετη, μας είχε εμπιστοσύνη και γίναμε στενοί φίλοι», λέει στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο σκηνοθέτης Δημήτρης Ζάχος που μαζί με τον συνάδελφο του Θανάση Καφετζή ήταν στη χθεσινή ειδική προβολή της ταινίας τους «Λώξη», στον Κινηματογράφο Βακούρα της Θεσσαλονίκης.

Η ταινία, που βγαίνει στους κινηματογράφους αύριο (Πέμπτη 16 Μαΐου), είναι μια ιστορία, ένα ντοκιμαντέρ για την πρώτη στην Ελλάδα επαγγελματία ηθοποιό με σύνδρομο Down. Μια ιστορία της Λωξάνδρας Λούκας, που αξιώνει στην πράξη ισότιμη πρόσβαση στη ζωή και την τέχνη.

loxy-poster.jpg


«Ο στόχος μας ήταν να δείξουμε στην ταινία την κανονικότητα της αναπηρίας ως μιας κατάστασης ζωής», λέει ο Θανάσης Καφετζής κι εξηγεί: «Η Λώξη ζει τη ζωή της, όπως πολλοί άλλοι άνθρωποι, και της δίνεται ευκαιρία, όπως δίνονται ευκαιρίες σε όλους μας, να συμμετάσχει σε μια παράσταση. Έτσι, η Λωξάνδρα, μια νέα γυναίκα με σύνδρομο Down, γίνεται το πρώτο ανάπηρο άτομο που υπογράφει συμβόλαιο ηθοποιού με το Εθνικό Θέατρο της Ελλάδας. Αφήνει την πόλη και τη γνώριμη καθημερινότητά της και ταξιδεύει στην Αθήνα για να γίνει μέλος του επαγγελματικού θιάσου του Εθνικού. Ήμασταν μαζί της στους επόμενους έξι μήνες, την παρακολουθούσαμε να κάνει πρόβες και φίλους, να ερωτεύεται, να διασκεδάζει, να απογοητεύεται και να συνεχίζει ξανά και ξανά να διεκδικεί προσβασιμότητα στην πράξη».

Ο στόχος των δυο φιλών σεναριογράφων, σκηνοθετών αλλά και παραγωγών της ταινίας, ήταν να μπουν στον κόσμο της Λωξάνδρας και στην ουσία αυτό κατάφεραν. «Δεν καταθέτουμε όμως συμπεράσματα, τα συμπεράσματα είναι του θεατή», συμπληρώνει ο Δημήτρης Ζάχος.

loksieidikiprovoli.jpg


Και οι δυο δηλώνουν «παιδιά της πόλης». Σπούδασαν Κινηματογράφο στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης κι, όπως λένε, μαθήτευσαν πολλά χρόνια πηγαίνοντας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. «Το Φεστιβάλ είναι η παιδεία μας», δηλώνουν. «Στο κινηματογραφικό έργο πάντα ο άνθρωπος και η προσωπική του ιστορία είναι στο κέντρο της προσοχής του δημιουργού. Στο δικό μας είναι η ιστορία της Λωξάνδρας Λούκας, της Λώξης, μιας νεαρής που αξιώνει στην πράξη ισότιμη πρόσβαση στη ζωή και την τέχνη της», λέει ο Δημήτρης Ζάχος.

Στην ειδική προβολή παρευρέθηκαν οι σκηνοθέτες και συντελεστές της ταινίας, καθώς και η πρωταγωνίστρια Λωξάνδρα Λούκας μαζί με την οικογένειά της, που τη στηρίζει όλα τα χρόνια. Είναι κόρη της ηθοποιού Ελένης Δημοπούλου και του Αυστραλού σκηνογράφου Ρίτσαρντ Άντονι.

Ένα ντοκιμαντέρ και για τη σχολική παιδεία

Στην ερώτηση, αν σκοπεύουν να προωθήσουν την ταινία στα σχολεία ώστε να τη δουν τα παιδιά του γυμνασίου και του λυκείου, απαντούν πως ήδη επικοινώνησαν με το Υπουργείο Παιδείας γι' αυτό το θέμα. «Άλλωστε, ο σκοπός μας ήταν να μυηθεί ο θεατής στη ζωή του ανθρώπου με σύνδρομο Down, να δημιουργηθεί όχι λύπηση αλλά εν-συναίσθηση. Στο κινηματογραφικό αφήγημά μας υπάρχουν επεισόδια χιουμοριστικά που προκαλούν γέλιο, που σημαίνει, οι θεατές "υιοθετούν" τη Λώξη, την κάνουν δικό τους φιλαράκι», καταλήγει ο Δ. Ζάχος.

loksi1.jpg


ΣΧΟΛΙΑ

Επιλέξτε Κατηγορία