Δέκα λεπτά καταρρακτώδους βροχής ήταν αρκετά για την τραγωδία που στοίχησε τη ζωή σε έναν 26χρονο στην Πολίχνη. Το απόγευμα του περασμένου Σαββάτου, όταν η δυτική Θεσσαλονίκη «χτυπήθηκε» από μπουρίνι και χαλάζι ο νεαρός με καταγωγή από τη Γεωργία που κατοικούσε στον Εύοσμο, παρασύρθηκε στο ρέμα Ξηροπόταμος. Ένα ρέμα που φουσκώνει κάθε φορά που βρέχει πολύ και αποτελεί ανέκαθεν πρόβλημα για τους κατοίκους της περιοχής.

Ο 26χρονος κινούταν με το αυτοκίνητο του άνωθεν του περιφερειακού, στη περιοχή των Βυζαντινών Νερόμυλων, κοντά στο 424 στρατιωτικό νοσοκομείο. Οι μαρτυρίες λένε πως τελευταία φορά τον είδανε στο σημείο που ο δρόμος αντί να συνεχίσει ευθεία -για άγνωστο λόγο- σχηματίζει μία στροφή, μία «κούρμπα» όπως την χαρακτηρίζουν. Μάλιστα, κάποιοι λένε πως ένας οδηγός του σύστησε να μην προσπαθήσει να περάσει απέναντι αλλά φαίνεται πως δεν τον άκουσε.

Τα ορμητικά νερά των χειμάρρων που προκάλεσε η βροχή, τον παρέσυραν για τουλάχιστον 3 χιλιόμετρα, καθώς από το στρατιωτικό νοσοκομείο 424 το άψυχο κορμί του εντοπίστηκε στην οδό Μυτιλήνης στην Πολίχνη, μέσα στο ρέμα Ξηροπόταμος, κάτω από μία πινακίδα που γράφει «Ιρλανδική Διάβαση». Παρόμοιες πινακίδες υπάρχουν σχεδόν σε όλο το μήκος του ρέματος. Στην ουσία οι πινακίδες αυτές προειδοποιούν για άτυπες διαβάσεις που στήθηκαν πρόχειρα ώστε να περνούν οι πεζοί και τα αυτοκίνητα, αντί να κατασκευαστούν γέφυρες που θα παρέχουν ασφάλεια για τους διερχόμενους πάνω από το ρέμα.

«Έμοιαζε με κούκλα»

Το πτώμα του 26χρονου εντοπίστηκε ουσιαστικά σε μία μεγάλη αυλή γειτονιάς που βρίσκεται δίπλα ακριβώς από το ρέμα. Η άτυπη αυλή -που σταθμεύουν οχήματα οι κάτοικοι- πλημμύρισε και όλοι ήταν σε επιφυλακή μην μπουν τα νερά στις ισόγειες κατοικίες.

«Κατέβηκα για να δω το αυτοκίνητο μου και να προσπαθήσω να το σώσω, διότι το νερό είχε σκεπάσει το σημείο. Όταν πλησίασα είδα το χέρι του 26χρονου. Στην αρχή νόμιζα πως ήταν κούκλα. Δεν περίμενα να δω ένα σώμα ανθρώπου» λέει στη «ΜτΚ» ο Θεόφιλος Σαρίδης, ο πρώτος κάτοικος που αντίκρισε τη σορό του 26χρονου.

Αμέσως, χωρίς να χάσει λεπτό, πήρε ένα σχοινί και μαζί με τον αντιδήμαρχο Περιβάλλοντος Παύλου Μελά, Σάκη Λαζαρίδη και άλλους κατοίκους έστησαν μία αλυσίδα ώστε να τραβήξουν το σώμα του άτυχου 26χρονου. «Τον τοποθετήσαμε σε σημείο που δεν υπήρχε νερό. Αν δεν είχε ‘καρφωθεί’ στην πινακίδα και δεν τον είχαμε δει, το ρέμα ίσως τον παρέσερνε και να έφτανε στην παραλία. Το αυτοκίνητο του βρέθηκε ακόμα πιο κάτω, στο στρατόπεδο Καρατάσου» αναφέρει ο κ. Σαρίδης.

«Τώρα τον έχω στα χέρια μου, σε μερικά δεύτερα μπορεί να χαθεί για πάντα»

Την ώρα που ανέσυραν τον 26χρονο από το ρέμα, ο 22χρονος Θανάσης Τσαλνταμπάσης προσπαθούσε να φτάσει στο σημείο. «Ήμουν στην αυλή σπιτιού φίλου μου και επειδή έλειπαν όλοι, έμεινα εκεί και επέβλεπα μην μπει νερό στο σπίτι. Έβλεπα συνεχώς τη στάθμη του νερού. Όταν σταθεροποιήθηκε είδαμε τον αδικοχαμένο άντρα. Με μία ανθρώπινη αλυσίδα ο κυρ Χρηστός, ο Θεόφιλος και ο αντιδήμαρχος Σάκης Λαζαρίδης τον τράβηξαν για να μη χαθεί στο ρέμα. Έσπευσα να τους βοηθήσω. Επειδή δεν μπορούσα να περάσω μέσα από τα νερά, αναγκάστηκα και έκανα τον κύκλο και κατέβηκα από τα σκαλάκια στο σημείο που είχαν τοποθετήσει τον 26χρονο» περιγράφει. Ο 22χρονος είχε μόλις μία εβδομάδα που επέστρεψε από τον στρατό. Υπηρέτησε στις ειδικές δυνάμεις στην Κύπρο με την ειδικότητα του νοσοκόμου. Εκεί εκπαιδεύτηκε για να παρέχει πρώτες βοήθειες και να μπορεί να κάνει ΚΑΡΠΑ. «Δεν περίμενα ότι μέσα σε μία εβδομάδα θα χρησιμοποιήσω αυτές τις γνώσεις. Μακάρι να μην χρειαζόταν και να μην χρειαστεί να το ξανά κάνω ποτέ» σχολιάζει.

Μέχρι να φτάσει το πλήρωμα του ΕΚΑΒ στο σημείο, ο Θανάσης έδωσε τον καλύτερο του εαυτό με ψυχραιμία, επιμονή και υπομονή για επαναφέρει τον 26χρονο στη ζωή. Όμως ήταν ήδη αργά. «Το πρώτο που έκανα ήτα να ανοίξω το διάφραγμα του, όπως αρμόζει. Έκανα ασταμάτητα ΚΑΡΠΑ για 25-30 λεπτά. Προσπαθούσα να βρω σφυγμό για να διαπιστώσω αν είναι ακόμα στη ζωή. Ήταν πολύ δύσκολο να εντοπίσω σημείο για να ψάξω σφυγμό από τις εκδορές στο σώμα του. Κατάλαβα ότι υπέστη πνιγμό αλά συνέχισα να κάνω ΚΑΡΠΑ. Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Μου έχουν πει ’κανε ό,τι είναι να κάνεις και ας γίνει ό,τι είναι να γίνει».

Στο διπλανό σπίτι, ζει μια νοσηλεύτρια η οποία έλλειπε εκείνη την ώρα. Όταν ενημερώθηκε όμως, τα παράτησε όλα και έτρεξε να βοηθήσει μαζί με τον 22χρονο. «Μέχρι τα τελευταία δευτερόλεπτα το πολέμησα για να σωθεί. Φαινόταν ότι ήταν αρκετή ώρα μέσα στο νερό αλλά δεν σημαίνει πως δεν έπρεπε να προσπαθήσουμε» λέει ο νεαρός που τους συγκλόνισε όλους με την προσπάθειά του.

«Όταν αντίκρισα τον άντρα, σκέφτηκα μήπως είναι κάποιος από την γειτονιά. Θεώρησα καθήκον την επέμβαση μου, πρέπει να στεκόμαστε σκληρότεροι από τα περιστατικά που αντιμετωπίζουμε. Είπα ‘τώρα τον έχω στα χέρια μου, σε μερικά δεύτερα μπορεί να χαθεί για πάντα’. Η συνείδηση μου είπε να το κάνω χωρίς να σκεφτώ τίποτα» δηλώνει ο Θανάσης Τσαλνταμπάσης, συγκλονίζοντας για ακόμα μια φορά με το ήθος του και το αίσθημα προσφοράς.

Ο Θανάσης Τσαλνταμπάσης (αριστερά) και ο Θεόφιλος Σαρίδης, οι δύο κάτοικοι της περιοχής που προσπάθησαν να σώσουν τον 26χρονο.

Δεν ήταν η πρώτη φορά

Η γειτονιά στην οδό Μυτιλήνης στην Πολίχνη, ταλαιπωρείται συχνά όταν βρέχει και φουσκώνει το ρέμα. Δεν ήταν η πρώτη φορά που πλημμύρισε η περιοχή και οι κάτοικοι φοβήθηκαν πως θα χάσουν την περιουσία τους.

«Οι αυλές των σπιτιών στο σημείο είχαν πλημμυρίσει ξανά το 2016. Πρέπει επιτέλους κάτι να γίνει, να μην σκεφτούμε ξανά ότι κάθε φορά που βρέχει μπορεί να καταστραφεί ένα σπίτι ή να χαθεί μια ανθρώπινη ζωή» λέει ο Θανάσης Τσαλνταμπάσης που ζει στην οδό Μυτιλήνης.

«Έχουμε ξανά δει να φουσκώνει τα ρέμα, αλλά αυτή τη φορά ο όγκος του νερού ήταν σαν τσουνάμι. Δεν προλάβαμε να κάνουμε τίποτα. Πρέπει να γίνουν έργα, το λέμε χρόνια τώρα» σημειώνει από την πλευρά του ο Θεόφιλος Σαχίδης.

Παλαιότερα, πολλές κατοικίες είχαν καταστραφεί στην Ευκαρπία, που συνορεύει με την Πολίχνη, μετά από βροχοπτώσεις. Χαρακτηριστικές είναι οι στιγμές τρόμου που έζησαν οι κάτοικοι στην Ευκαρπία τον Σεπτέμβριο του 2020, όταν το ρέμα κοντά στην αερογέφυρα της Σταυρούπολης υπερχείλισε. Μάλιστα, εκείνο το βράδυ ζευγάρι που ζούσε μέσα στο ρέμα, είδε τον τοίχο του σπιτιού του να υποχωρεί και αναγκάστηκαν να ανέβουν στην κορυφή της μονοκατοικίας για να μην πνιγούν, μέχρι την επέμβαση της Πυροσβεστικής. Από τότε είχε αρχίσει ξανά μια μεγάλη κουβέντα αλλά και «μάχη» ευθυνών για τον καθαρισμό των ρεμάτων, που αποτελούν κίνδυνο όταν βρέχει και πλημμυρίζουν.