Η Αγγλίδα ηθοποιός βραβεύθηκε με δύο Όσκαρ Α΄ Γυναικείου Ρόλου, το πρώτο για τον ρόλο της Σκάρλετ Ο'Χάρα στο "Όσα παίρνει ο άνεμος" (Gone With The Wind) το 1939 και το δεύτερο για τον ρόλο της Μπλανς Ντυμπουά στο "Λεωφορείο ο Πόθος" (A Streetcar Named Desire) το 1951, υποδυόμενη δύο καλλονές του αμερικανικού Νότου.

Ενώ η δημοτικότητά της συνεχίζεται στους σύγχρονους κινηματογραφόφιλους, η ζωή της κύλησε με τη διαρκή αναζήτηση της αναγνώρισης των κριτικών του θεάτρου για την αξία της παρά τη γρήγορη ανάδειξή της ως σταρ.

Από νεαρή ηλικία έπασχε από μανιοκατάθλιψη , ενώ πάθαινε συχνά κρίσεις οργής.

Αγωνίστηκε για να κερδίσει τον ρόλο, στο «Όσα παίρνει ο Άνεμο» τον οποίο οι συντελεστές αρνούνταν να της δώσουν επειδή ήταν «υπερβολικά Αγγλίδα» και πάσχισε πολύ για να ολοκληρώσει την ταινία. Έπαιζε σχεδόν σε κάθε σκηνή, δούλευε 15 ώρες την ημέρα και ο ρόλος απαιτούσε να δώσει το 100% των δυνατοτήτων της.