Γυναίκα και ανδροκρατούμενα αθλήματα: μύθος ή πραγματικότητα; Η Σοφία Παπαποστόλου αποδεικνύει ότι πρόκειται για μία πραγματικότητα! Η ίδια, άλλωστε, μπορεί να δίνει το παρών εξίσου στο ρινγκ της πυγμαχίας, όπου ξεχωρίζει ως διαιτητής, στο αγωνιστικό πλατό της άρσης βαρών, αλλά και να είναι κριτής στα γήπεδα του χάντμπολ! Μάλιστα, στο παρελθόν υπήρξε πρωταθλήτρια Ελλάδας στην ξιφασκία και στο μπάντμιντον.

Πώς τα καταφέρνει; Την απάντηση την δίνει μέσα από τη συνέντευξή της στο makthes.gr.

«Ξεκίνησα να ασχολούμαι με τον αθλητισμό σε μικρή ηλικία στην Αλεξάνδρεια Ημαθίας. Αρχικά έκανα ενόργανη γυμναστική, στη συνέχεια μεταπήδησα στο μπάσκετ, στο χάντμπολ και τέλος στην ξιφασκία, όπου τελικά… κόλλησα και ασχολήθηκα για μια 20ετία περίπου. Υπήρξα μέλος της Εθνικής ομάδας και πρωταθλήτρια Ελλάδας», θυμάται η Σοφία Παπαποστόλου και εξηγεί:

«Η μητέρα μου ήταν μέλος του διοικητικού συμβουλίου του τοπικού συλλόγου ‘Αλκέτας’, που στη συνέχεια μετονομάστηκε σε ‘ΓΑΣ Αλεξάνδρειας’. Τότε, ο σύλλογος είχε δημιουργήσει τμήμα ξιφασκίας, όντας από τους πρώτους επαρχιακούς που το έκαναν, και είπα να δοκιμάσω. Μού άρεσε τελικά και όσο περνούσε ο καιρός μού άρεσε ακόμα περισσότερο».

Οι σπουδές της στα ΤΕΦΑΑ ήταν λίγο πολύ αναμενόμενες: Η γυμναστική ήταν η μεγάλη της αγάπη! Παράλληλα, βέβαια, συνέχισε να ασχολείται με την ξιφασκία σε πολύ υψηλό επίπεδο, αλλά και να δοκιμάζει και άλλα αθλήματα. Έτσι, στις αρχές της δεκαετίας του 1990 τέσταρε τις δυνάμεις της και στο μπάντμιντον, που μόλις έκανε τα πρώτα του βήματα στη χώρα μας, σημειώνοντας μεγάλη επιτυχία. Αναδείχθηκε πρωταθλήτρια Ελλάδας το 1994, ενώ κατέγραψε και μία διεθνή συμμετοχή.

Εντελώς ξαφνικά μπήκε στη ζωή της Σοφίας λίγο αργότερα η πυγμαχία: η ίδια, ούσα αθλήτρια της ξιφασκίας, παρακολουθούσε πολλές φορές προπονήσεις της Εθνικής ξιφασκίας, γιατί συνέπιπταν οι προετοιμασίες τους. Ένα βράδυ, ένα από τα παιδιά του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος τής είπαν: «Ψάχνουμε ενδιαφερόμενους για την σχολή διαιτησίας. Ξεκίνα!». Και ξεκίνησε!

«Για μένα η πυγμαχία είναι ένα παρεξηγημένο άθλημα, ειδικά από την πλευρά των γυναικών. Καταρχάς, όσοι ασχολούνται με αυτό γυμνάζουν όλο τους το κορμί, έχουν φοβερό αυτοέλεγχο και αποκτούν αυτοπεποίθηση», λέει η ίδια.

Στα χρόνια της σχολής ήρθε, επίσης, για πρώτη φορά σε επαφή και με την άρση βαρών. Τής άρεσε και αυτή, ενώ ακόμα και σήμερα την θεωρεί μία από τις καλύτερες γυμναστικές. Αργότερα, παρακολούθησε μία σχολή διαιτησίας για το άθλημα και έκανε την εμφάνισή της στα γήπεδα.

Όσο για το πώς την αντιμετωπίζουν οι αθλητές στα ανδροκρατούμενα αυτά αθλήματα, η Σοφία Παπαποστόλου είναι κατηγορηματική: «Δεν έχω αντιμετωπίσει ποτέ μέχρι τώρα κανένα πρόβλημα. Απεναντίας, έχω εισπράξει μεγάλο σεβασμό τόσο από τα παιδιά όσο και από τους προπονητές τους. Δεν ήρθα αντιμέτωπη με κανένα ατυχές περιστατικό λόγω της γυναικείας φύσης μου. Νομίζω ότι όλα τα αθλήματα, αλλά ιδιαιτέρως η πυγμαχία, είναι παρεξηγημένη».

Πέραν των παραπάνω ενασχολήσεών της, εδώ και αρκετά χρόνια η Σοφία Παπαποστόλου είναι γραμματεία στα σχολικά πρωταθλήματα χάντμπολ. Στόχος της, όπως παραδέχεται, «σε όποιο άθλημα και αν είμαι κοιτάω πάντα να μην αδικήσω κανένα παιδί».

Τέλος, σε ερώτηση για το αν μπορούσε να γυρίσει τον χρόνο πίσω, τι επιλογές θα έκανε στον αθλητισμό, ήταν κατηγορηματική: «Θα ήθελα να είχα ασχοληθεί ως αθλήτρια με την πυγμαχία και την άρση βαρών. Η μεν είναι τέχνη, η δε είναι το άθλημα των δυνατών».