Μία συγκλονιστική αποκάλυψη έκανε η Ελληνίδα μαραθωνοδρόμος Μαρία Πολύζου στην αυτοβιογραφία της με τίτλο «Μην τα Παρατάς» που μόλις κυκλοφόρησε. Η 52χρονη γυναίκα, που έχει παλέψει και με τον καρκίνο, δημοσιοποίεί τη σκοτεινή πλευρά της ζωής της στα παιδικά της χρόνια όταν έπεσε θύμα βιασμού από τον ίδιο τον πατέρα της και εξηγεί πώς κατάφερε μέσα από το τρέξιμο να μην τα παρατήσει ποτέ και να γίνει η σπουδαιότερη Ελληνίδα μαραθωνοδρόμος όλων των εποχών.

«Μιλάμε για το 1982, 1983… Δεν νομίζω ότι ακουγόταν φωνή παιδιού τότε. Μόνο σφαλιάρα έπεφτε», δήλωσε στο Mega.

Για πρώτη φορά αποκαλύπτει τη φρίκη που βίωσε όταν στην παιδική της ηλικία ο ίδιος της ο πατέρας την κακοποιούσε.

«Ο πατέρας μου ήταν άγριος στην όψη και στους τρόπους… Είχε μαύρα μούσια που τον έκαναν ακόμη πιο τρομακτικό. Έπινε και όταν μεθούσε, γινόταν βίαιος. Μας χτυπούσε και τον τρέμαμε όλοι. Εμένα από την ηλικία των 11-12 ετών με βίαζε», γράφει στο βιβλίο της.

«Να πείσω κάθε παιδί, κάθε κορίτσι, που πέρασε αυτό που πέρασα εγώ, να σηκώσει ένα τηλέφωνο και μιλήσει», πρόσθεσε η Μαρία Πολύζου.

Η ίδια δεν τα παράτησε ποτέ. Έμπρακτα έδωσε το παράδειγμα και σωσίβιό της ήταν το τρέξιμο. «Πιστεύω ότι από τότε τρέχω να ξεφύγω», γράφει σε άλλo σημείo.

Δεν έπαψε ποτέ να ονειρεύεται και τρέχοντας έκανε πραγματικότητα τα όνειρά της. «Όσο δύσκολα κι αν πέρασα στη ζωή μου, κατάφερα να κερδίσω ξανά τα όνειρά μου», δήλωσε.

Το μήνυμά της είναι ηχηρό και προς την Πολιτεία για αυτά τα εγκλήματα. «Όποιος έχει κακοποιήσει, πιστεύω ότι το ισόβια πρέπει να είναι ισόβια».

Διατηρεί για πάνω από 20 χρόνια το πανελλήνιο ρεκόρ του μαραθωνίου, το 2010 ήταν η πρώτη γυναίκα από την αρχαιότητα που αναβίωσε τον Φειδιππίδειο Άθλο, δηλαδή πήγε στη Σπάρτη και ήρθε διανύοντας 524 χλμ, και το 1996 έγραψε ιστορία ως η πρώτη Ελληνίδα μαραθωνοδρόμος σε Ολυμπιακούς Αγώνες τερματίζοντας με ένα γαλανόλευκο σημαιάκι στην Ατλάντα.

Νικήτρια βγήκε και στη μάχη με τον καρκίνο του μαστού που έδωσε το 2019. «Στον καρκίνο πήγαινα μόνο για νίκη. Στον καρκίνο πας μόνο για τερματισμό νίκης», είπε για το πως αντιμετώπισε τον σκληρό αγώνα του καρκίνου.

«Τίποτα δεν είναι αδύνατο» είναι το μότο της δρομικής ομάδας που προπονεί και η ίδια αποδεικνύει ότι είναι ακριβώς έτσι με την ιστορία της ζωής της.

«Όσους μαραθώνιους και δυσκολίες και να πέρασα, η μεγαλύτερή μου νίκη είναι να πω “ναι, είμαι ευτυχισμένη”», κατέληξε.