Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις που γίνονταν στον ΣΥΡΙΖΑ η απλή αναλογική θα βόλευε τις επιδιώξεις του κυβερνώντος κόμματος, διότι θα οδηγούσε σε πολυκερματισμό των υποψηφιοτήτων -κυρίως από τον χώρο της αντιπολίτευσης- και ουσιαστικά θα έκρυβε την αυτοδιοικητική γύμνια του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ παράλληλα θα δημιουργούσε μίση και πάθη μεταξύ των υποψηφίων και θα οδηγούσε όσους δεν περνούσαν σε ενίσχυση αντιπάλων συνδυασμών, κυρίως δηλαδή υποψηφίους του ΣΥΡΙΖΑ.

Θα δημιουργούσε δηλαδή Αντώναρους. Μέχρις ενός σημείου οι επιδιώξεις δικαιώθηκαν.

Το κάδρο γέμισε υποψηφιότητες με τη βεβαιότητα ότι, το σόι μόνο να ψηφίσει, η εκλογή του επικεφαλής τουλάχιστον είναι δεδομένη.

Όμως από ό,τι φαίνεται από τις μέχρι τώρα δημοσκοπήσεις, το εκλογικό σώμα ακυρώνει τις επιδιώξεις, διότι δεν ενθουσιάζεται με τον πολυκερματισμό και τον απορρίπτει.

Κι έτσι παρά το γεγονός ότι κύκλοι του ΣΥΡΙΖΑ προωθούν τις διασπάσεις, οι αποκλίνουσες από τον κεντρικό κομματικό πυρήνα -είτε της ΝΔ, είτε του ΚΙΝΑΛ- υποψηφιότητες, απορρίπτονται.

Οι πολίτες και με την εμπειρία όσων έγιναν πρόσφατα στη Βουλή δείχνουν να κατανοούν ότι μία σωστή διοίκηση απαιτεί ισχυρές παρατάξεις και να προτιμούν τις ισχυρές διοικήσεις από τον ξάδελφο που είναι υποψήφιος.

Έτσι τουλάχιστον δείχνουν οι δημοσκοπήσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας μέχρι τώρα. Οι οποίες παράλληλα δείχνουν ότι το εκλογικό αφήγημα του ΣΥΡΙΖΑ σε αυτοδιοικητικό επίπεδο αποδοκιμάζεται.

Οι πολίτες δείχνουν να επιλέγουν διοικήσεις συνεργασίας και όχι συνεργασία καπεταναίων.